ประสิทธิผลของโปรแกรมปรับเปลี่ยนพฤติกรรมป้องกันการมีเพศสัมพันธ์ก่อนวัยอันควรของนักเรียนหญิงระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 อำเภอเมือง จังหวัดกำแพงเพชร

ผู้แต่ง

  • นพรัตน์ สโมสร มหาบัณฑิต คณะสาธารณสุขศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร
  • ปราโมทย์ วงศ์สวัสดิ์ คณะสาธารณสุขศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร

คำสำคัญ:

โปรแกรมปรับเปลี่ยนพฤติกรรม, การมีเพศสัมพันธ์ก่อนวัยอันควร, นักเรียนหญิงระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยกึ่งทดลอง เพื่อศึกษาประสิทธิผลของโปรแกรมปรับเปลี่ยนพฤติกรรมป้องกันการมีเพศสัมพันธ์ก่อนวัยอันควรของนักเรียนหญิงระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 กลุ่มตัวอย่างเป็นนักเรียนหญิงระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 ของโรงเรียนในอำเภอเมือง จังหวัดกำแพงเพชร จำนวน 64 คน แบ่งออกเป็นกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม กลุ่มละ 32 คน เครื่องมือการวิจัยประกอบด้วย โปรแกรมปรับเปลี่ยนพฤติกรรมป้องกันการมีเพศสัมพันธ์ก่อนวัยอันควร แบบสอบถามข้อมูลทั่วไป แบบสอบถาม เจตคติต่อการมีเพศสัมพันธ์ก่อนวัยอันควร มีค่าความเชื่อมั่น .74 แบบสอบถามทักษะชีวิตเพื่อการป้องกันการมีเพศสัมพันธ์ก่อนวัยอันควร มีค่าความเชื่อมั่น .70 แบบสอบถามการรับรู้ความสามารถแห่งตนในการป้องกันการมีเพศสัมพันธ์ก่อนวัยอันควร มีค่าความเชื่อมั่น .83 และแบบสอบถามพฤติกรรมป้องกันการมีเพศสัมพันธ์ก่อนวัยอันควร มีค่าความเชื่อมั่น .85 ดำเนินการทดลองและเก็บรวบรวมข้อมูลในช่วงเดือนมิถุนายนถึงเดือนสิงหาคม 2560 วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติความถี่ ร้อยละ paired t-test และ independent t-test

ผลการวิจัยพบว่า หลังการทดลอง กลุ่มทดลองมีคะแนนเฉลี่ยเจตคติต่อการมีเพศสัมพันธ์ก่อนวัยอันควร คะแนนเฉลี่ยทักษะชีวิตเพื่อการป้องกันการมีเพศสัมพันธ์ก่อนวัยอันควร คะแนนเฉลี่ยการรับรู้ความ สามารถแห่งตนในการป้องกันการมีเพศสัมพันธ์ก่อนวัยอันควร และคะแนนเฉลี่ยพฤติกรรมป้องกันการมี เพศสัมพันธ์ก่อนวัยอันควร สูงกว่าก่อนการทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (t = 14.500, p < .001; t = 5.950, p < .001; t = 11.920, p < .001 และ t = 25.370, p < .001 ตามลำดับ) และสูงกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (t = 12.060, p < .01; t = 6.980, p < .01; t = 12.310, p < .05 และ t = 17.740, p < .05 ตามลำดับ)

จากการวิจัยครั้งนี้มีข้อเสนอแนะว่า ผู้บริหารสถานศึกษาที่มีนักเรียนวัยรุ่นหญิงควรนำโปรแกรมปรับเปลี่ยนพฤติกรรมป้องกันการมีเพศสัมพันธ์ก่อนวัยอันควรไปประยุกต์ใช้ เพื่อเสริมสร้างให้นักเรียนมีพฤติกรรมที่เหมาะสมในการป้องกันการมีเพศสัมพันธ์ก่อนวัยอันควร

เอกสารอ้างอิง

กองทุนประชากรแห่งสหประชาชาติ. (2556). แม่วัยใสท้าทายการตั้งครรภ์ในวัยรุ่น. กรุงเทพฯ: แอดวานส์ปริ้นติ้ง.

จิราพร รัตนพงศ์. (2553). ผลการให้คำปรึกษาแบบกลุ่มตามทฤษฎีพิจารณาเหตุผล อารมณ์และพฤติกรรม ที่มีต่อเจตคติต่อการป้องกันการมีเพศสัมพันธ์ก่อนวัยอันควรของนักเรียนหญิงชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 โรงเรียนสามบ่อวิทยา จังหวัดสงขลา (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). สงขลา: มหาวิทยาลัยทักษิณ.

ชญาดา คล่องการ, และปาริชา นิพพานนทน์. (2557). ประสิทธิผลโปรแกรมสุขศึกษาในการประยุกต์ใช้การสร้างเสริมทักษะชีวิตร่วมกับแรงสนับสนุนทางสังคมเพื่อป้องกันการตั้งครรภ์ในวัยรุ่น ในโรงเรียนแห่งหนึ่ง อำเภอห้วยแถลง จังหวัดนครราชสีมา. วารสารวิจัยและพัฒนาระบบสุขภาพ, 7(1), 285-294.

ชลดา กิ่งมาลา, ทัศนีย์ รวิวรกุล, และอาภาพร เผ่าวัฒนา. (2558). ผลของโปรแกรมการป้องกันการตั้งครรภ์ในวัยรุ่นหญิง. วารสารวิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี กรุงเทพ, 31(3), 25-34.

ดวงกมล ทองอยู่. (2557). แนวทางการพัฒนาการเห็นคุณค่าในตนเองของวัยรุ่น ตามทฤษฎีการรับรู้ความสามารถของตน. วารสารวไลยอลงกรณ์ปริทัศน์, 4(2), 179-190.

ปราโมทย์ วงศ์สวัสดิ์. (2559). เอกสารประกอบการบรรยายเรื่องการกำหนดขนาดตัวอย่างสำหรับ Experimental research. พิษณุโลก: คณะสาธารณสุขศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร.

ศศินันท์ พันธ์สุวรรณ, กนกพิชญ์ วงศ์ใหญ่, และปาณิสรา หลีค้วน. (2556). ผลของการพัฒนาทักษะการป้องกันพฤติกรรมเสี่ยงทางเพศต่อการรับรู้สมรรถนะแห่งตนและพฤติกรรมเสี่ยงทางเพศของสตรีวัยรุ่น. พยาบาลสาร, 40(4), 68-79.

สกล วรเจริญศรี. (2550). การศึกษาทักษะชีวิตและการสร้างโมเดลกลุ่มฝึกอบรมเพื่อพัฒนาทักษะชีวิตของนักเรียนวัยรุ่น (ดุษฎีนิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

สำนักงานส่งเสริมและสนับสนุนวิชาการ 8 กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์. (2554). แนวทางการป้องกันและแก้ไขปัญหาการมีเพศสัมพันธ์ก่อนการสมรส และการตั้งครรภ์ของวัยรุ่นในจังหวัดกำแพงเพชร. ใน เอกสารรวมงานวิจัย พ.ม. ระหว่างปี พ.ศ. 2553-2556 (น. 25-27). ลพบุรี: ผู้แต่ง.

สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดกำแพงเพชร. (2559). โปรแกรม HDC เวอร์ชั่น 2.0 [ฐานข้อมูลสำเร็จรูป]. กำแพงเพชร: ผู้แต่ง.

สำนักระบาดวิทยา กรมควบคุมโรค. (2554). ผลการเฝ้าระวังพฤติกรรมที่สัมพันธ์กับการติดเชื้อเอชไอวีกลุ่มนักเรียนประเทศไทย พ.ศ. 2554. นนทบุรี: ผู้แต่ง.

สำนักอนามัยการเจริญพันธุ์ กรมอนามัย. (2559). อัตราการคลอดมีชีพในหญิงอายุ 15-19 ปี พ.ศ. 2559. สืบค้นจาก http://rh.anamai.moph.go.th/ewt_dl_link.php?nid=152

อุบลรัตน์ บุญทา. (2554). ผลการประยุกต์ใช้โปรแกรมทักษะชีวิตในการป้องกันการมีเพศสัมพันธ์ก่อนวัยอันควรของนักเรียนหญิงในโรงเรียนขยายโอกาส อำเภอตาลสุม จังหวัดอุบลราชธานี. วารสารวิจัยและพัฒนาระบบสุขภาพ, 5(2), 46-53.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2020-06-23

รูปแบบการอ้างอิง

สโมสร น., & วงศ์สวัสดิ์ ป. (2020). ประสิทธิผลของโปรแกรมปรับเปลี่ยนพฤติกรรมป้องกันการมีเพศสัมพันธ์ก่อนวัยอันควรของนักเรียนหญิงระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 อำเภอเมือง จังหวัดกำแพงเพชร. วารสารวิทยาลัยพยาบาลพระปกเกล้า จันทบุรี, 31(1), 22–32. สืบค้น จาก https://he01.tci-thaijo.org/index.php/pnc/article/view/241119

ฉบับ

ประเภทบทความ

รายงานการวิจัย (Research Report)