บูรณาการการปรึกษาพหุทฤษฎีโดยใช้ทฤษฎีปัญญานิยมร่วมกับทฤษฎีประสบการณ์นิยม-มนุษยนิยมต่อภาวะซึมเศร้าของผู้ป่วยโรคซึมเศร้า

ผู้แต่ง

  • ผ่องพรรณ ภะโว ดุษฎีบัณฑิต คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา
  • สุรินทร์ สุทธิธาทิพย์ คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา
  • ศรุตพันธุ์ จักรพันธุ์ ณ อยุธยา สถาบันกัลยาณ์ราชนครินทร์

คำสำคัญ:

การปรึกษา, บูรณาการ, พหุทฤษฎี, ภาวะซึมเศร้า

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงทดลอง เพื่อเปรียบเทียบผลของโปรแกรมการปรึกษาต่อภาวะซึมเศร้าของผู้ป่วยโรคซึมเศร้า กลุ่มตัวอย่างเป็นผู้ป่วยโรคซึมเศร้าที่มารับบริการที่แผนกผู้ป่วยนอก โรงพยาบาล จิตเวชสระแก้วราชนครินทร์ จำนวน 48 คน แบ่งออกเป็นกลุ่มทดลอง 3 กลุ่ม และกลุ่มควบคุม 1 กลุ่ม กลุ่มละ 12 คน เครื่องมือการวิจัยประกอบด้วย โปรแกรมการปรึกษาโดยบูรณาการทฤษฎีปัญญานิยมกับทฤษฎีประสบการณ์นิยม-มนุษยนิยม โปรแกรมการปรึกษาโดยใช้ทฤษฎีปัญญานิยม โปรแกรมการปรึกษาโดยใช้ทฤษฎีประสบการณ์นิยม-มนุษยนิยม โปรแกรมการปรึกษาโดยใช้ทฤษฎีการปรับความคิดและพฤติกรรม มาตรวัดความเครียดตามการรับรู้ของบุคคล แบบประเมินการฆ่าตัวตาย แบบทดสอบสภาพสมองเบื้องต้นฉบับภาษาไทย แบบคัดกรองโรคจิต แบบสอบถามข้อมูลส่วนบุคคล และแบบประเมินภาวะซึมเศร้า มีค่าความเชื่อมั่น .86 ดำเนินการทดลองและเก็บรวบรวมข้อมูลในช่วงเดือนมกราคมถึงเดือนพฤษภาคม 2561 วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และ repeated measure ANOVA: one between-subjects variable and one within-subject variable โดยทดสอบความแตกต่างรายคู่ด้วยวิธี Bonferroni

ผลการวิจัยพบว่า ระยะหลังการทดลอง กลุ่มที่ได้รับโปรแกรมการปรึกษาโดยบูรณาการทฤษฎีปัญญานิยมกับทฤษฎีประสบการณ์นิยม-มนุษยนิยม (กลุ่ม MTP) มีคะแนนเฉลี่ยภาวะซึมเศร้าต่ำกว่ากลุ่มที่ได้รับโปรแกรมการปรึกษาโดยใช้ทฤษฎีปัญญานิยม (กลุ่ม CT) และกลุ่มที่ได้รับโปรแกรมการปรึกษาโดยใช้ทฤษฎีประสบการณ์นิยม-มนุษยนิยม (กลุ่ม EXP) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ แต่ไม่แตกต่างจากกลุ่มที่ ได้รับโปรแกรมการปรึกษาโดยใช้ทฤษฎีการปรับความคิดและพฤติกรรม (กลุ่ม CBT) ส่วนระยะติดตามผล กลุ่ม MTP มีคะแนนเฉลี่ยภาวะซึมเศร้าต่ำกว่ากลุ่ม CT กลุ่ม EXP และกลุ่ม CBT อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ

จากการวิจัยครั้งนี้มีข้อเสนอแนะว่า บุคลากรทางสุขภาพที่เกี่ยวข้องกับการบำบัดภาวะซึมเศร้าควร นำโปรแกรมการปรึกษาโดยบูรณาการทฤษฎีปัญญานิยมกับทฤษฎีประสบการณ์นิยม-มนุษยนิยมไปประยุกต์ใช้ให้เหมาะสม เพื่อลดภาวะซึมเศร้าให้แก่ผู้ที่มีภาวะซึมเศร้า

เอกสารอ้างอิง

กรมสุขภาพจิต. (2556). ข้อมูลการบริการผู้ป่วยจิตเวชของหน่วยงานสังกัดกระทรวงสาธารณสุข. สืบค้นจาก http://www.dmhmoph.go.th/report/opulation/pop.as

กุลวดี ตนะทิพย์, และเพ็ญนภา กุลนภาดล. (2558). ผลการปรึกษากลุ่มทฤษฎีปัญญานิยมต่อการติดการใช้งานเฟซบุ๊กของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย. วารสารวิทยาการวิจัยและวิทยาการปัญญา, 13(1), 108-117.

ณัชชากัญญ์ วิรัตนชัยวรรณ. (2555). ผลการจัดกิจกรรมการเรียนรู้โดยใช้เทคนิคการสืบเสาะหาความรู้ (5E) เพื่อพัฒนาทักษะกระบวนการทางวิทยาศาสตร์ จิตวิทยา และผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิทยาศาสตร์ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย.

นันท์ชัตสัณห์ สกุลพงศ์. (2557). จิตวิทยาการปรึกษาและจิตบําบัดแบบผสมผสาน. วารสารสุขภาพจิตแห่งประเทศไทย, 22(2), 103-114.

นิสรา คำมณี, และวรากร ทรัพย์วิระปกรณ์. (2560). การพัฒนาการปรึกษากลุ่มบูรณาการพหุทฤษฎีระหว่างทฤษฎีอัตถิภาวะนิยมและทฤษฎีเผชิญความจริงเพื่อเสริมสร้างเหตุผลเพื่อการดำรงชีวิตอยู่ของผู้ต้องขังหญิง ในทัณฑสถานหญิง. วารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา, 25(48), 59-77.

ลัดดา แสนสีหา. (2546). ความซึมเศร้าและความคิดอัตโนมัติในทางลบของวัยรุ่นตอนปลาย (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

ศิรินทร์ ภูมิมาลา. (2553). ผลของการปรึกษาเชิงจิตวิทยาแบบกลุ่มตามแนวคิดมนุษยนิยมที่มีต่อการรับรู้คุณความดีและความผาสุกทางจิตใจของนักศึกษาระดับอุดมศึกษา. มนุษยศาสตร์สาร, 12(1), 89-103.

สถาบันเวชศาสตร์ผู้สูงอายุ กรมการแพทย์. (2543). โครงการสำรวจภาวะสมองเสื่อมผู้สูงอายุไทย. นนทบุรี: ผู้แต่ง.

สุรินทร์ สุทธิธาทิพย์. (2557). เอกสารประกอบการสอนเรื่องการบูรณาการทางการปรึกษาและการบำบัดทางจิตวิทยา. ชลบุรี: คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา.

Brooks-Harris, J. E. (2007). Integrative multitheoretical psychotherapy. Boston, MA: Houghton Mifflin.

Burns, N., & Grove, S. K. (2005). The practice of nursing research: Conduct, critique and utilization (5th ed.). St. Louis: Elsevier Saunders.

Devlin, J. M., & Calley, T. (2007). Applying multitheoretical psychotherapy integration to family therapy. The Family Journal, 15(4), 387-391.

Gloaguen, V., Cottraux, J., Cucherat, M., & Blackburn, I. M. (1998). A meta-analysis of the effects of cognitive therapy in depressed patients. Journal of Affective Disorders, 49(1), 59-72.

Harris, J. E., Kelley, L. J., & Shepard, L. M. (2015). Multitheoretical psychotherapy for depression: Integrating strategies from evidence-based practices. Journal of Psychotherapy Integration, 25(4), 353-367.

McCarthy, K. S., & Barber, J. P. (2009). The multitheoretical list of therapeutic interventions (MULTI): Initial report. Psychotherapy Research, 19(1), 96-113.

Stevens, M. C., Lovejoy, D., Kim, J., Oakes, H., Kureshi, I., & Witt, S. T. (2012). Multiple resting state network functional connectivity abnormalities in mild traumatic brain injury. Brain Imaging and Behavior, 6(2), 293-318.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2020-06-23

รูปแบบการอ้างอิง

ภะโว ผ., สุทธิธาทิพย์ ส., & จักรพันธุ์ ณ อยุธยา ศ. (2020). บูรณาการการปรึกษาพหุทฤษฎีโดยใช้ทฤษฎีปัญญานิยมร่วมกับทฤษฎีประสบการณ์นิยม-มนุษยนิยมต่อภาวะซึมเศร้าของผู้ป่วยโรคซึมเศร้า. วารสารวิทยาลัยพยาบาลพระปกเกล้า จันทบุรี, 31(1), 104–116. สืบค้น จาก https://he01.tci-thaijo.org/index.php/pnc/article/view/239964

ฉบับ

ประเภทบทความ

รายงานการวิจัย (Research Report)