ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับสมรรถนะการดูแลผู้ป่วยผ่าตัดของพยาบาลวิชาชีพ โรงพยาบาลศูนย์ จังหวัดระยอง

ผู้แต่ง

  • จุฑาทิพย์ ศักดิ์บุญ มหาบัณฑิต คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา
  • อารีรัตน์ ขำอยู่ คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา
  • วรรณี เดียวอิศเรศ คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา

คำสำคัญ:

สมรรถนะการดูแลผู้ป่วยผ่าตัด, ประสบการณ์การทำงาน, การศึกษาต่อเนื่อง, การพัฒนาตนเอง

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงพรรณนาแบบหาความสัมพันธ์ เพื่อศึกษาสมรรถนะการดูแลผู้ป่วยผ่าตัด และความสัมพันธ์ระหว่างประสบการณ์การทำงาน การศึกษาต่อเนื่อง และการพัฒนาตนเอง กับสมรรถนะการดูแลผู้ป่วยผ่าตัดของพยาบาลวิชาชีพ กลุ่มตัวอย่างเป็นพยาบาลวิชาชีพที่ปฏิบัติงานในการดูแลผู้ป่วยผ่าตัด ในหอผู้ป่วย โรงพยาบาลศูนย์ จังหวัดระยอง จำนวน 101 คน เครื่องมือการวิจัยประกอบด้วย แบบสอบถามข้อมูลส่วนบุคคล แบบสอบถามการพัฒนาตนเองของพยาบาลวิชาชีพ มีค่าความเชื่อมั่น .92 และแบบสอบถามสมรรถนะการดูแลผู้ป่วยผ่าตัดของพยาบาลวิชาชีพ มีค่าความเชื่อมั่น .91 เก็บรวบรวมข้อมูลในช่วงวันที่ 1-15 มีนาคม 2560 วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน

ผลการวิจัยพบว่า พยาบาลวิชาชีพมีคะแนนเฉลี่ยสมรรถนะการดูแลผู้ป่วยผ่าตัดโดยรวมในระดับสูง (M = 4.13, SD = .19) ประสบการณ์การทำงาน และการพัฒนาตนเอง มีความสัมพันธ์ทางบวกกับสมรรถนะการดูแลผู้ป่วยผ่าตัดอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (r = .260, p < .01 และ r = .610, p < .001 ตามลำดับ)

จากการวิจัยครั้งนี้มีข้อเสนอแนะว่า ผู้บริหารทางการพยาบาลควรส่งเสริมให้มีการฟื้นฟูวิชาการด้าน การดูแลผู้ป่วยผ่าตัดแก่พยาบาลวิชาชีพที่ดูแลผู้ป่วยผ่าตัด เพื่อเพิ่มสมรรถนะการดูแลผู้ป่วยผ่าตัด

เอกสารอ้างอิง

กาญจนา อินนาจักร์. (2551). ความสัมพันธ์ระหว่างการพัฒนาตนเองของพยาบาลวิชาชีพกับประสิทธิผลองค์การพยาบาล ตามการรับรู้ของพยาบาลวิชาชีพ โรงพยาบาลชุมชน เขต 15 กระทรวงสาธารณสุข (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

งานพัฒนาคุณภาพห้องผ่าตัด โรงพยาบาลระยอง. (2558). จำนวนผู้มารับบริการผ่าตัด ปีงบประมาณ 2558. ระยอง: ผู้แต่ง.

ทิพย์ภาพร ประยูรสวัสดิ์เดช. (2553). สมรรถนะพยาบาลวิชาชีพห้องผ่าตัด โรงพยาบาลศูนย์ ภาคตะวันออก (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). ชลบุรี: มหาวิทยาลัยบูรพา.

บุญใจ ศรีสถิตย์นรากูร. (2553). ระเบียบวิธีการวิจัยทางพยาบาลศาสตร์ (พิมพ์ครั้งที่ 5) กรุงเทพฯ: ยูแอนด์ไอ อินเตอร์มิเดีย.

บุษบงค์ ตุ้มสวัสดิ์. (2556). สมรรถนะพยาบาลวิชาชีพในการดูแลผู้ป่วยเรื้อรัง หอผู้ป่วยอายุรกรรม โรงพยาบาลทั่วไปและโรงพยาบาลศูนย์ กระทรวงสาธารณสุข (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). ชลบุรี: มหาวิทยาลัยบูรพา.

ภาวิณี วัฒนคุณ. (2556). การพัฒนากรอบสมรรถนะทางการพยาบาลศัลยกรรมกระดูกและข้อของพยาบาลวิชาชีพ โรงพยาบาลลำพูน (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

ยุพิน สุขเจริญ. (2558). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์ต่อการปฏิบัติงานตามสมรรถนะพยาบาลวิชาชีพของพยาบาลที่ปฏิบัติงานในโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบล จังหวัดนครปฐม. วารสารมหาวิทยาลัยนราธิวาสราชนครินทร์, 2(2), 14-26.

ลดาวัลย์ มาลัยเจริญ. (2556). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับจำนวนวันนอนโรงพยาบาลในผู้ป่วยที่ได้รับการผ่าตัดใหญ่ช่องท้อง (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). ปทุมธานี: มหาวิทยาลัยรังสิต.

สมพนธ์ ทัศนิยม, และนิตย์ ทัศนิยม. (บ.ก.). (2558). คู่มือหลักสูตรความปลอดภัยของผู้ป่วยขององค์การอนามัยโลก: ฉบับสหวิชาชีพ (ฉบับบภาษาไทย) เล่ม 4. กรุงเทพฯ: หนังสือดีวัน.

สิริรักษ์ เจริญศรีเมือง. (2551). ปัจจัยคัดสรรกับสมรรถนะพยาบาลห้องผ่าตัด โรงพยาบาลศูนย์ (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

สุชาดา เหมพรหมราช. (2551). ความสัมพันธ์ของการพัฒนาตนเอง วัฒนธรรมองค์การ กับการเป็นองค์การแห่งการเรียนรู้ตามการรับรู้ของพยาบาลวิชาชีพ โรงพยาบาลพญาไท 2 (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

สุรศักดิ์ ก้องเกียรติกุล. (2555). รายงานสถิติโรค. กรุงเทพฯ: ศูนย์เทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร กรมการแพทย์.

เสาวรส สุดสว่าง. (2557). การประเมินผลสมรรถนะพยาบาลวิชาชีพในแผนกศัลยกรรมกระดูกในโรงพยาบาลรัฐแห่งหนึ่ง ในกรุงเทพมหานคร (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). นครปฐม: มหาวิทยาลัยคริสเตียน.

เอื้องพร พิทักษ์สังข์, จุฑาไล ตันฑเทิดธรรม, สุกัญญา ศุภฤกษ์, และอรทัย วรานุกูลศักดิ์. (2554). การศึกษาความวิตกกังวล ความเครียด และความต้องการข้อมูลของผู้ป่วยก่อนได้รับการผ่าตัดทางตาแบบผู้ป่วยนอก. วารสารพยาบาลศิริราช, 4(1), 35-42.

Association of periOperative Registered Nurses. (2006). Standards, recommended practices, and guideline. Denver, CO: Author.

Khomeiran, R. T., Yekta, Z. P., Kiger, A. M., & Ahmadi, F. (2006). Professional competence: Factors described by nurses as influencing their development. International Nursing Review, 53(1), 66-72.

McCormick, E. J., & Ilgen, D. (1995). Industrial and organization psychology (3rd ed.). Englewood, CO: Prentice-Hall.

Megginson, D., & Pedler, M. (1992). Self-development: A facilitator’s guide. Berkshire, England: McGraw-Hill.

Nigussie, S., Belachew, T., & Wolancho, W. (2014). Predictors of preoperative anxiety among surgical patients in Jimma University Specialized Teaching Hospital, South Western Ethiopia. BMC Surgery, 14(1), 67.

Weiser, T. G., Regenbogen, S. E., Thompson, K. D., Haynes, A. B., Lipsitz, S. R., Berry, W. R., & Gawande, A. A. (2008). An estimation of the global volume of surgery: A modelling strategy based on available data. Lancet, 372(9633), 139-144.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2019-06-29

รูปแบบการอ้างอิง

ศักดิ์บุญ จ., ขำอยู่ อ., & เดียวอิศเรศ ว. (2019). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับสมรรถนะการดูแลผู้ป่วยผ่าตัดของพยาบาลวิชาชีพ โรงพยาบาลศูนย์ จังหวัดระยอง. วารสารวิทยาลัยพยาบาลพระปกเกล้า จันทบุรี, 30(2), 51–61. สืบค้น จาก https://he01.tci-thaijo.org/index.php/pnc/article/view/188358

ฉบับ

ประเภทบทความ

รายงานการวิจัย (Research Report)