Effects of a Self-management Program for Healthcare Behavior Combined with the Health Literacy on Health Literacy and Clinical Outcomes among People with Uncontrolled Hypertension

Authors

  • Pranit Jongpantanimit Phrapokklao Nursing College, Chanthaburi, Faculty of Nursing, Praboromarajchanok Institute
  • Maturada Bunjongkarn Phrapokklao Nursing College, Chanthaburi, Faculty of Nursing, Praboromarajchanok Institute
  • Nisarat Ruamwong Phrapokklao Nursing College, Chanthaburi, Faculty of Nursing, Praboromarajchanok Institute

Keywords:

Self-management, Healthcare behavior, Health literacy, Clinical outcomes, Hypertension

Abstract

This quasi-experimental research aimed to examine the effects of a self-management program for healthcare behavior combined with the health literacy on health literacy and clinical outcomes among people with uncontrolled hypertension. The samples were 60 patients with primary hypertension who received medical services at Thamai Hospital, Chanthaburi Province, and were equally divided into an experimental group (n = 30) and a control group (n = 30). The research instruments included the self-management program for healthcare behavior combined with the health literacy, the handbook of self-management for CVD prevention and control, the Six Item Cognitive Impairment Test (6CIT), the demographic questionnaire, the health literacy questionnaire with a reliability of .91, and the non-invasive automated sphygmomanometer. The implementation and data collection were conducted from September 2019 to March 2020. Data were analyzed by frequency, percentage, mean, standard deviation, paired t-test, Mann-Whitney U test, McNemar test, and Fisher’s exact test.

The research results revealed that 1) after the experiment, the experimental group had the significantly mean score of health literacy higher than before the experiment (t = 11.931, p < .001); 2) the experimental group had statistically increased health literacy scores after the experiment compared with the control group (Z = -5.377, p < .001); 3) after the experiment, abnormal blood pressures among experimental group were significantly less than before the experiment (p < .01). However, there was no difference in moderate CVD risk score between before and after the experiment; 4) comparing the results of abnormal blood pressures and moderate CVD risk scores among the experimental and control groups was not different.

This research suggests that healthcare workers should apply the self-management program for healthcare behavior combined with the health literacy to care for chronic patients. This will help patients increase their health literacy and self-management for healthcare behavior.

References

กรเกล้า รัตนชาญกร, ปาฬินทร์รฎา ธนาพันธ์ธิวากุล, และเกล้ากร รัตนชาญกร. (2566). การพัฒนาความรอบรู้ด้านสุขภาพของผู้สูงอายุ เพื่อคุณภาพชีวิตที่ดี. วารสารพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยคริสเตียน, 10(1), 85–97.

กองวิศวกรรมการแพทย์ กรมสนับสนุนบริการสุขภาพ. (2559). คู่มือการทดสอบเครื่องมือวัดทางการแพทย์: เครื่องวัดความดันโลหิต. กรุงเทพฯ: บียอนด์ พับลิสชิ่ง.

กานต์พีชญา เนตรพิสิทธิ์กุล. (2559). ผลการควบคุมความดันโลหิตในผู้ป่วยโรคความดันโลหิตสูงที่ไม่สามารถควบคุมความดันโลหิตได้ภายหลังเข้าร่วมกิจกรรมการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมสุขภาพ โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลมะค่า อำเภอโนนสูง จังหวัดนครราชสีมา. ธรรมศาสตร์เวชสาร, 16(2), 230–243.

ชะนวนทอง ธนสุกาญจน์, และนรีมาลย์ นีละไพจิตร. (2558). การพัฒนาเครื่องมือวัดความรู้แจ้งแตกฉานด้านสุขภาพ (Health literacy) สำหรับผู้ป่วยโรคเบาหวานและโรคความดันโลหิตสูง. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยมหิดล.

ธวัชชัย สัตยสมบูรณ์, และยุวนุช สัตยสมบูรณ์. (2563). รูปแบบการดูแลผู้ป่วยโรคเรื้อรังและการสนับสนุนการจัดการตนเองในผู้ป่วยความดันโลหิตสูงและผู้ป่วยเบาหวานชนิดที่ 2: การทบทวนวรรณกรรมอย่างเป็นระบบ. วารสารเครือข่ายวิทยาลัยพยาบาลและการสาธารณสุขภาคใต้, 7(2), 232–243.

นิรันตา ไชยพาน, สุจิตรา บุญกล้า, กฤษกร คนหาญ, และเนตรชนก ไชยพาน. (บ.ก.). (2564). คู่มือกระบวนการสร้างความรอบรู้ด้านสุขภาพในการป้องกันควบคุมโรคและภัยสุขภาพ. นนทบุรี: อาร์ เอ็น พี พี วอเทอร์.

ปรัชพร กลีบประทุม, บุญเยี่ยม สุทธิพงศ์เกียรติ, ปุณิกา สุ่มทอง, และวาศิณี อาจภักดี. (2561). ผลของโปรแกรมส่งเสริมสุขภาพในการควบคุมความดันโลหิตของผู้ป่วยความดันโลหิตสูง คลินิกอายุรกรรม โรงพยาบาลอ่างทอง จังหวัดอ่างทอง. วารสารกรมการแพทย์, 43(5), 60–66.

ปวิตรา ทองมา. (2563). ความรอบรู้ด้านสุขภาพและผลลัพธ์ทางสุขภาพในผู้ป่วยโรคความดันโลหิตสูง. วารสารพยาบาลสภากาชาดไทย, 13(1), 50–62.

พรวิจิตร ปานนาค, สุทธีพร มูลศาสตร์, และเชษฐา แก้วพรม. (2560). ประสิทธิผลของโปรแกรมการพัฒนาความฉลาดทางสุขภาพของผู้ป่วยเบาหวานชนิดที่ 2 ที่ควบคุมระดับน้ำตาลในเลือดไม่ได้ ตำบลบางวัว อำเภอบางปะกง จังหวัดฉะเชิงเทรา. วารสารพยาบาลกระทรวงสาธารณสุข, 27(3), 91–106.

รัตนา พึ่งเสมา. (2565). โรคความดันโลหิตสูง: บทบาทสำคัญของพยาบาล. วารสารพยาบาลสภากาชาดไทย, 15(1), 40–49.

วรารัตน์ ทิพย์รัตน์, กนกพรรณ พรหมทอง, มนตรี รักภักดี, และกัญญภา มุสิกะชะนะ. (2566). การพัฒนาแนวทางการเสริมสร้างความรอบรู้ทางสุขภาพและการมีส่วนร่วมของครอบครัว ในการจัดการระดับความดันโลหิตในผู้ป่วยความดันโลหิตสูงที่ควบคุมระดับความดันโลหิตไม่ได้ จังหวัดตรัง. วารสารศูนย์อนามัยที่ 9: วารสารส่งเสริมสุขภาพและอนามัยสิ่งแวดล้อม, 17(1), 237–254.

วริษา กันบัวลา, ณชนก เอียดสุย, และอาภรณ์ ดีนาน. (2564). ผลของโปรแกรมส่งเสริมความรอบรู้ด้านสุขภาพต่อพฤติกรรมป้องกันโรคหลอดเลือดหัวใจและระดับไขมันในเลือดของผู้ที่มีไขมันในเลือดผิดปกติ. วารสารคณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา, 29(3), 1–14.

วิมลรัตน์ บุญเสถียร, และอรทัย เหรียญทิพยะสกุล. (2563). ความรอบรู้ด้านสุขภาพ: สถานการณ์และผลกระทบต่อสภาวะสุขภาพของผู้สูงอายุ. วารสารการพยาบาลและสุขภาพ สสอท., 2(1), 1–19.

ศิริพร จริยาจิรวัฒนา, ภัทรพร บุตรดี, และพรวิมล นภาศัย. (2565). ความรอบรู้ด้านสุขภาพและปัจจัยที่เกี่ยวข้องของประชาชนไทยในพื้นที่เขตสุขภาพที่ 6 กระทรวงสาธารณสุข. วารสารการส่งเสริมสุขภาพและอนามัยสิ่งแวดล้อม, 45(2), 25–38.

สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดจันทบุรี. (2560). แผนยุทธศาสตร์การพัฒนาสุขภาพจังหวัดจันทบุรี ระยะ 20 ปี (พ.ศ. 2560–2579). สืบค้นจาก https://www.govesite.com/uploads/20180523145338BfC0fPw/20210211155742_4_c2zYeNV.pdf

สำราญ กาศสุวรรณ, ทัศนีย์ บุญอริยเทพ, และรุ่งกิจ ปินใจ. (2565). ผลของโปรแกรมการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมสุขภาพโดยใช้กระบวนการกลุ่ม ในกลุ่มเสี่ยงโรคความดันโลหิตสูง ตำบลร้องเข็ม อำเภอร้องกวาง จังหวัดแพร่. วารสารโรงพยาบาลแพร่, 30(2), 27–42.

สุภาพ อารีเอื้อ, และพิชญ์ประอร ยังเจริญ. (2563). แบบประเมินสมรรถภาพการรู้คิด 6 ข้อฉบับภาษาไทย: การทดสอบคุณสมบัติทางจิตวิทยา. รามาธิบดีพยาบาลสาร, 26(2), 188–202.

เสาวลักษณ์ บู่ทอง, และพัชรา พลเยี่ยม. (2566). สถานการณ์และแนวโน้มของพฤติกรรมสุขภาพที่พึงประสงค์ของวัยทำงานในเขตสุขภาพที่ 6 ปี พ.ศ. 2562–2564. วารสารวิชาการสำนักงานป้องกันควบคุมโรคที่ 8 จังหวัดอุดรธานี, 1(2), 74–89.

อัจฉราวดี ศรียะศักดิ์, อติญาณ์ ศรเกษตริน, จินตนา ทองเพชร, วารุณี เกตุอินทร์, ณัฐพร อุทัยธรรม, สุปราณี หมู่คุ่ย, และทิพวัลย์ มีทรัพย์. (2564). การพัฒนาความรอบรู้ด้านสุขภาพเพื่อจัดการสุขภาพผู้สูงอายุที่มีภาวะเบาหวานและความดันโลหิตสูงในบริบทคลินิกหมอครอบครัว: กรณีศึกษาในจังหวัดเพชรบุรี. วารสารวิจัยระบบสาธารณสุข, 15(2), 155–173.

Baker, D. W. (2006). The meaning and the measure of health literacy. Journal of General Internal Medicine, 21(8), 878–883. doi:10.1111/j.1525-1497.2006.00540.x

Cohen, J. (1988). Power tables for effect sized. Retrieved from http://psych.unl.edu/hoffman/Sheets/Workshops/Power_Tables.pdf

Creer, L. T. (2000). Self-management of chronic illness. In M. Boekaerts, P. R. Pintrich, & M. Zeidner (Eds.). Handbook of self-regulation (pp. 601–629). San Diego, CA: Academic Press.

Downloads

Published

2023-12-29

How to Cite

Jongpantanimit, P., Bunjongkarn, M., & Ruamwong, N. (2023). Effects of a Self-management Program for Healthcare Behavior Combined with the Health Literacy on Health Literacy and Clinical Outcomes among People with Uncontrolled Hypertension. Journal of Phrapokklao Nursing College, Chanthaburi, 34(2), 137–153. Retrieved from https://he01.tci-thaijo.org/index.php/pnc/article/view/266610

Issue

Section

Research Report (รายงานการวิจัย)

Categories