Promoting Individual and Family Self-management for Glycemic Control in Diabetic Patients with Cognitive Impairment
Keywords:
Promoting individual and family self-management, Glycemic control, Diabetic patient, Cognitive impairmentAbstract
Promoting individual and family self-management is an effective method of behavior modification for glycemic control in diabetic patients with cognitive impairment. Those patients have the cerebral function decline causing the limitation of self-management. Enhancing family participation in planning and managing patient behaviors is very necessary. It is also a factor contributing to the success of glycemic control. Nurses are important persons who can assess and screen diabetic patients for understanding their problems for planning to each patient. Effective and specific instrument namely Montreal Cognitive Assessment–Basic (MoCA-B) was utilized. When assessing cognitive impairment patients, nurses can bring this information used as a basis for caring and controlling the glycemic level among patients and their families.
References
กองโรคไม่ติดต่อ กระทรวงสาธารณสุข. จำนวนอัตราป่วย ตาย โรค NCDs ปี 2559-2562. (ออนไลน์). 2563.
แหล่งที่มา: http://www.thaincd.com/2016/mission/documents-detail.php?id=13893&tid=32&gid=1-020
(5 ธันวาคม 2563)
ก้องเกียรติ กูณฑ์กันทรากร. (2553). ประสาทวิทยาทันยุค. กรุงเทพฯ: พราวเพรส.
จันจิรา หินขาว, ขนิตฐา หาญประสิทธิ์คำ และสุนทรี เจียรวิทยกิจ. (2562). ผลของโปรแกรมการจัดการ
ตนเองร่วมกับการสัมภาษณ์เพื่อสร้างแรงจูงใจ เพื่อชะลอไตเสื่อมจากเบาหวานต่อพฤติกรรมการจัดการ
ตนเองและผลลัพธ์ทางคลินิกในผู้ป่วยเบาหวานชนิดที่ 2 ที่มีความเสื่อมของไตระยะที่ 3. วารสารวิทยาลัย
พยาบาลพระปกเกล้า จันทบุรี, 30(2), 185-202.
จันทร์เพ็ญ หวานคำ. (2555). ผลของโปรแกรมการจัดการตนเองต่อพฤติกรรมการควบคุมโรคความดัน
โลหิตสูงและค่าเฉลี่ยความดันหลอดเลือดแดงของผู้ที่เป็นโรคความดันโลหิตสูง. วิทยานิพนธ์ปริญญา
พยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, สาขาการพยาบาลเวชปฏิบัติชุมชน.
จินตนา หามาลี, นัยนา พิพัฒน์วณิชชา, และรวีวรรณ เผ่ากัณหา. (2557).ผลของโปรแกรมการส่งเสริมการ
รับรู้ตามแบบแผนความเชื่อด้านสุขภาพต่อพฤติกรรมการชะลอความก้าวหน้าของโรคไตเรื้อรังใน
ผู้สูงอายุโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ที่มีภาวะเสี่ยงต่อการเกิดโรคไตเรื้อรัง.วารสารพยาบาลสงขลานครินทร์,
34(2), 67-85
ชดช้อย วัฒนะ, สุธน พรธิสาร, ณฐวรรณ รักวงศ์ประยูร, และปริญญา แร่ทอง. (2552). ผลของโปรแกรมการส่งเสริมสมรรถนะในการจัดการตนเองเกี่ยวกับโรคเบาหวานต่อความรู้ การรับรู้สมรรถนะในการจัดการตนเอง การควบคุมระดับน้ำตาลในเลือด ค่าดัชนีมวลกายและคุณภาพชีวิตของผู้ป่วยเบาหวานชนิดที่ 2. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ทัศนีย์ กาศทิพย์, สุปรีดา มั่นคง และพรทิพย์ มาลาธรรม. (2562). ภาวะสุขภาพของผู้สูงอายุที่มีภาวะรู้คิด
บกพร่อง. วารสารสภาการพยาบาล, 34(1), 104-121.
ปราณี สายรัตน์, (2555). ผลของโปรแกรมการฝึกการจัดการตนเองต่อความสามารถในการทำหน้าที่ของร่างกายการเกิดอาการกำเริบเฉียบพลันและคุณภาพชีวิตและคุณภาพชีวิตของผู้ป่วยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง. วิทยานิพนธ์ปริญญาพยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, สาขาการพยาบาลผู้ใหญ่.
ลดาวัลย์ ฤทธิ์กล้า, ชดช้อย วัฒนะ, และพีระพงษ์ กิตติภาวงศ์. (2555). ผลของโปรแกรมการส่งเสริมการจัดการตนเองต่อพฤติกรรมการจัดการตนเอง ภาวะหายใจลำบาก ความสามารถในการทำกิจวันประจำวันและคุณภาพชีวิตของผู้ป่วยภาวะหัวใจล้มเหลว. พยาบาลสาร, 39(1) 64-76.
ศิริลักษณ์ ถุงทอง. (2557).ผลของโปรแกรมสนับสนุนการจัดการตนเองเพื่อชะลอไตเสื่อมจากเบาหวานต่อพฤติกรรมการจัดการตนเองและผลลัพธ์ทางคลินิกในผู้ป่วยเบาหวานชนิดที่ 2 ที่ไม่สามารถควบคุมระดับน้ำตาลในเลือดได้.วิทยานิพนธ์ปริญญา พยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการพยาบาลผู้ใหญ่, บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
ศันสนีย์ กองสกุล. (2552). ผลของโปรแกรมการฝึกทักษะการจัดการตนเองต่อพฤติกรรมการจัดการตนเองในการควบคุมโรคเบาหวานและระดับน้ำตาลในเลือดของผู้ที่เป็นเบาหวานชนิดที่ 2. วิทยานิพนธ์ปริญญาพยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, สาขาการพยาบาลเวชปฏิบัติชุมชน.
สุดถนอม ปิตตาทะโน. (2556). ผลของการให้คำปรึกษาโดยใช้การสัมภาษณ์เพื่อเสริมสร้างแรงจูงใจ ต่อการ
ควบคุมดัชนีมวลกายของผู้ป่วยเบาหวานชนิดที่ 2. ประชุมวิชาการระดับชาติ คณะวิทยาการจัดการ
มหาวิทยาลัยศิลปากร ร่วมกับ ศูนย์ศึกษาสื่อและการสื่อสารอาเซียน ครั้งที่ 1 เรื่อง บูรณาการแห่ง
วิธีวิทยา : สื่อสังคมและการจัดการ. 0-0.
อังคณา ช่วยค้ำชู. (2554). ผลของการให้คำปรึกษาตามแนวคิดการปรับความคิดและพฤติกรรมแบบกลุ่ม
ต่ออาการซึมเศร้าและพฤติกรรมการดูแลตนเองด้านสุขภาพจิตในผู้ป่วย โรคเรื้อรังที่มีโรคซึมเศร้า
ร่วม. วารสารสภาการพยาบาล, 26(1), 70-81.
อรวรรณ ประภาศิลป์, ชดช้อย วัฒนะ, และทิพาพร ธีระวานิช. (2556). ผลของโปรแกรมการส่งเสริมสมรรถนะในการจัดการตนเองต่อพฤติกรรมการจัดการตนเอง ภาวะอ้วน ความเสี่ยงต่อการเกิดโรคหัวใจและหลอดเลือดและการหายจากภาวะเมตาบอลิกซินโดรมในผู้ที่มีภาวะเมตาบอลิกซินโดรม. วารสารพยาบาลสาร, 40 (1), 34-48.
Chen, S.M., Creedy, D., Lin, H.S., & Wollin, J. (2012). Effects of motivational interviewing intervention on
self-management, psychological and glycemic outcomes in type 2 diabetes: a randomized controlled trial.
International Journal of Nursing Studies, 49(6), 637-644.
Christopher, C., Ingersoll, & Karen S. (2013). Motivational Interviewing in Groups by Wagner, New York,
Guilford Press.
Creer, L. T. (2000). Self-management of chronic illness. In Boekaerts, M., Printrich, P. R., & Zeidner, M.
(Eds.). Handbook of self-regulation.pp. 601-629. San Diego, CA: Academic Press.
Julayanont, P., Tangwongchai, S., Hemrungrojn, S., Tunvirachaisakul, C., Phanthumchinda, K.,
Hongsawat, J., Suwichanarakul, P., Thanasirorat, S., & Nasreddine, Z. S. (2015). The montreal
cognitive assessment—basic: a screening tool for mild cognitive impairment in illiterate and low‐
educated elderly adults. Journal of the American Geriatrics Society, 63(12), 2550-2554.
McKenzie, K.J., Pierce, D., & Gunn, J.M. (2015). A systematic review of motivational interviewing in
healthcare: the potential of motivational interviewing to address the lifestyle factors relevant to
multimorbidity. Journal of Comorbidity, 5. 162–174.
แหล่งที่มา: http://www.thaincd.com/2016/mission/documents-detail.php?id=13893&tid=32&gid=1-020
(5 ธันวาคม 2563)
ก้องเกียรติ กูณฑ์กันทรากร. (2553). ประสาทวิทยาทันยุค. กรุงเทพฯ: พราวเพรส.
จันจิรา หินขาว, ขนิตฐา หาญประสิทธิ์คำ และสุนทรี เจียรวิทยกิจ. (2562). ผลของโปรแกรมการจัดการ
ตนเองร่วมกับการสัมภาษณ์เพื่อสร้างแรงจูงใจ เพื่อชะลอไตเสื่อมจากเบาหวานต่อพฤติกรรมการจัดการ
ตนเองและผลลัพธ์ทางคลินิกในผู้ป่วยเบาหวานชนิดที่ 2 ที่มีความเสื่อมของไตระยะที่ 3. วารสารวิทยาลัย
พยาบาลพระปกเกล้า จันทบุรี, 30(2), 185-202.
จันทร์เพ็ญ หวานคำ. (2555). ผลของโปรแกรมการจัดการตนเองต่อพฤติกรรมการควบคุมโรคความดัน
โลหิตสูงและค่าเฉลี่ยความดันหลอดเลือดแดงของผู้ที่เป็นโรคความดันโลหิตสูง. วิทยานิพนธ์ปริญญา
พยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, สาขาการพยาบาลเวชปฏิบัติชุมชน.
จินตนา หามาลี, นัยนา พิพัฒน์วณิชชา, และรวีวรรณ เผ่ากัณหา. (2557).ผลของโปรแกรมการส่งเสริมการ
รับรู้ตามแบบแผนความเชื่อด้านสุขภาพต่อพฤติกรรมการชะลอความก้าวหน้าของโรคไตเรื้อรังใน
ผู้สูงอายุโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ที่มีภาวะเสี่ยงต่อการเกิดโรคไตเรื้อรัง.วารสารพยาบาลสงขลานครินทร์,
34(2), 67-85
ชดช้อย วัฒนะ, สุธน พรธิสาร, ณฐวรรณ รักวงศ์ประยูร, และปริญญา แร่ทอง. (2552). ผลของโปรแกรมการส่งเสริมสมรรถนะในการจัดการตนเองเกี่ยวกับโรคเบาหวานต่อความรู้ การรับรู้สมรรถนะในการจัดการตนเอง การควบคุมระดับน้ำตาลในเลือด ค่าดัชนีมวลกายและคุณภาพชีวิตของผู้ป่วยเบาหวานชนิดที่ 2. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ทัศนีย์ กาศทิพย์, สุปรีดา มั่นคง และพรทิพย์ มาลาธรรม. (2562). ภาวะสุขภาพของผู้สูงอายุที่มีภาวะรู้คิด
บกพร่อง. วารสารสภาการพยาบาล, 34(1), 104-121.
ปราณี สายรัตน์, (2555). ผลของโปรแกรมการฝึกการจัดการตนเองต่อความสามารถในการทำหน้าที่ของร่างกายการเกิดอาการกำเริบเฉียบพลันและคุณภาพชีวิตและคุณภาพชีวิตของผู้ป่วยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง. วิทยานิพนธ์ปริญญาพยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, สาขาการพยาบาลผู้ใหญ่.
ลดาวัลย์ ฤทธิ์กล้า, ชดช้อย วัฒนะ, และพีระพงษ์ กิตติภาวงศ์. (2555). ผลของโปรแกรมการส่งเสริมการจัดการตนเองต่อพฤติกรรมการจัดการตนเอง ภาวะหายใจลำบาก ความสามารถในการทำกิจวันประจำวันและคุณภาพชีวิตของผู้ป่วยภาวะหัวใจล้มเหลว. พยาบาลสาร, 39(1) 64-76.
ศิริลักษณ์ ถุงทอง. (2557).ผลของโปรแกรมสนับสนุนการจัดการตนเองเพื่อชะลอไตเสื่อมจากเบาหวานต่อพฤติกรรมการจัดการตนเองและผลลัพธ์ทางคลินิกในผู้ป่วยเบาหวานชนิดที่ 2 ที่ไม่สามารถควบคุมระดับน้ำตาลในเลือดได้.วิทยานิพนธ์ปริญญา พยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการพยาบาลผู้ใหญ่, บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
ศันสนีย์ กองสกุล. (2552). ผลของโปรแกรมการฝึกทักษะการจัดการตนเองต่อพฤติกรรมการจัดการตนเองในการควบคุมโรคเบาหวานและระดับน้ำตาลในเลือดของผู้ที่เป็นเบาหวานชนิดที่ 2. วิทยานิพนธ์ปริญญาพยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, สาขาการพยาบาลเวชปฏิบัติชุมชน.
สุดถนอม ปิตตาทะโน. (2556). ผลของการให้คำปรึกษาโดยใช้การสัมภาษณ์เพื่อเสริมสร้างแรงจูงใจ ต่อการ
ควบคุมดัชนีมวลกายของผู้ป่วยเบาหวานชนิดที่ 2. ประชุมวิชาการระดับชาติ คณะวิทยาการจัดการ
มหาวิทยาลัยศิลปากร ร่วมกับ ศูนย์ศึกษาสื่อและการสื่อสารอาเซียน ครั้งที่ 1 เรื่อง บูรณาการแห่ง
วิธีวิทยา : สื่อสังคมและการจัดการ. 0-0.
อังคณา ช่วยค้ำชู. (2554). ผลของการให้คำปรึกษาตามแนวคิดการปรับความคิดและพฤติกรรมแบบกลุ่ม
ต่ออาการซึมเศร้าและพฤติกรรมการดูแลตนเองด้านสุขภาพจิตในผู้ป่วย โรคเรื้อรังที่มีโรคซึมเศร้า
ร่วม. วารสารสภาการพยาบาล, 26(1), 70-81.
อรวรรณ ประภาศิลป์, ชดช้อย วัฒนะ, และทิพาพร ธีระวานิช. (2556). ผลของโปรแกรมการส่งเสริมสมรรถนะในการจัดการตนเองต่อพฤติกรรมการจัดการตนเอง ภาวะอ้วน ความเสี่ยงต่อการเกิดโรคหัวใจและหลอดเลือดและการหายจากภาวะเมตาบอลิกซินโดรมในผู้ที่มีภาวะเมตาบอลิกซินโดรม. วารสารพยาบาลสาร, 40 (1), 34-48.
Chen, S.M., Creedy, D., Lin, H.S., & Wollin, J. (2012). Effects of motivational interviewing intervention on
self-management, psychological and glycemic outcomes in type 2 diabetes: a randomized controlled trial.
International Journal of Nursing Studies, 49(6), 637-644.
Christopher, C., Ingersoll, & Karen S. (2013). Motivational Interviewing in Groups by Wagner, New York,
Guilford Press.
Creer, L. T. (2000). Self-management of chronic illness. In Boekaerts, M., Printrich, P. R., & Zeidner, M.
(Eds.). Handbook of self-regulation.pp. 601-629. San Diego, CA: Academic Press.
Julayanont, P., Tangwongchai, S., Hemrungrojn, S., Tunvirachaisakul, C., Phanthumchinda, K.,
Hongsawat, J., Suwichanarakul, P., Thanasirorat, S., & Nasreddine, Z. S. (2015). The montreal
cognitive assessment—basic: a screening tool for mild cognitive impairment in illiterate and low‐
educated elderly adults. Journal of the American Geriatrics Society, 63(12), 2550-2554.
McKenzie, K.J., Pierce, D., & Gunn, J.M. (2015). A systematic review of motivational interviewing in
healthcare: the potential of motivational interviewing to address the lifestyle factors relevant to
multimorbidity. Journal of Comorbidity, 5. 162–174.
Downloads
Published
2020-12-29
How to Cite
Hinkhaw, C., Pimtara, P., & Loysak, B. (2020). Promoting Individual and Family Self-management for Glycemic Control in Diabetic Patients with Cognitive Impairment. Journal of Phrapokklao Nursing College, Chanthaburi, 31(2), 293–305. Retrieved from https://he01.tci-thaijo.org/index.php/pnc/article/view/246334
Issue
Section
Academic Article (บทความวิชาการ)
License
เนื้อความ ข้อมูล และรายการอ้างอิงที่ผู้เขียนใช้ในการเขียนบทความเพื่อลงตีพิมพ์ในวารสารวิทยาลัยพยาบาลพระปกเกล้า จันทบุรี ถือเป็นความคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียน คณะผู้จัดทำวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นพ้องด้วยหรือร่วมรับผิดชอบ
บทความที่ได้รับการลงตีพิมพ์ในวารสารวิทยาลัยพยาบาลพระปกเกล้า จันทบุรี ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิทยาลัยพยาบาลพระปกเกล้า จันทบุรี หากหน่วยงานหรือบุคคลใดต้องการนำส่วนหนึ่งหรือทั้งหมดของบทความไปเผยแพร่ต่อเพื่อวัตถุประสงค์ใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตจากบรรณาธิการวารสารก่อน
