Social Network Development for the Elderly Care

Authors

  • Yuvadee Rodjarkpai Faculty of Public Health, Burapha University
  • Kunwadee Rojpaisarnkit Faculty of Science and Technology, Rajabhat Rajanagarindra University

Keywords:

Elderly people, Service providers, Social network, Elderly care

Abstract

This action research aimed to develop and evaluate the social network development for the elderly care. The participants consisted of 150 elderly people and 45 service providers in Chonburi, Chachoengsao, Sa Kaeo, Chanthaburi, and Trat Provinces. The research instruments were composed of the guideline for focus group discussion, the general information interview form for elderly people, the self-worth interview form for elderly people with reliability of .79, the health behavior interview form for elderly people with reliability of .72, the general information interview form for service provider, the self-worth interview form for service provider with reliability of .96, and the empowerment interview form for service provider with reliability of .90. The implementation and data collection were conducted from September, 2017 to August, 2019. Data were analyzed using frequency, percentage, mean, standard deviation, paired t-test, and content analysis.

The research results revealed that 1) the main social network for the elderly care in all study areas was district health promoting hospital, village health volunteer, local government organization, elderly club, and community leaders. The health promotion activities for elderly people covered physical, mental, and social and spiritual aspects; 2) the results of the social network development for the elderly care using the process of empowerment, social support, and building participation causing the sharing of knowledge, opinions, and experiences which resulting in getting the suitable guidelines for operating social network for the elderly care; and 3) after the development, elderly people had statistically significantly higher mean scores of self-worth and health behaviors than those of before the development (t = 70.083, p < .001 and t = 75.330, p < .001, respectively) and service providers had statistically significantly higher mean scores of self-worth and empowerment than those of before the development (t = 10.019, p < .001 and t = 13.813, p < .001, respectively).

This research suggests that the elderly care agencies should monitor and promote the linkage of social network for the elderly care in order to enhance the continuity of cooperation of the elderly care.

References

กมลทิพย์ ทิพย์สังวาลย์, นิธิพงศ์ ศรีเบญจมาศ, และประจวบ แหลมหลัก. (2561). ผลโปรแกรมการพัฒนาสมรรถนะอาสาสมัครดูแลผู้สูงอายุในชุมชน. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม, 12(1), 275–291.

กรมการปกครอง กระทรวงมหาดไทย. (2560). สถิติผู้สูงอายุของประเทศไทย 77 จังหวัด ณ วันที่ 31 ธันวาคม 2560. สืบค้นจาก http://www.dop.go.th/download/knowledge/th1533055363-125_1.pdf

กัตติกา ธนะขว้าง, จินตนา รัตนวิฑูรย์, และจามจุรีย์ ทนุรัตน์. (2554). การพัฒนาเครือข่ายเพื่อนช่วยเพื่อนและศักยภาพในการดูแลตนเองเพื่อการสูงวัยอย่างมีสุขภาวะของผู้สูงอายุในชุมชน. วารสารวิจัยระบบสาธารณสุข, 5(3), 381–391.

กุนนที พุ่มสงวน. (2557). การสร้างเสริมพลังอำนาจทางสุขภาพ: บทบาทที่สำคัญของพยาบาล. วารสารพยาบาลทหารบก, 15(3), 86–90.

กุลวดี โรจน์ไพศาลกิจ. (2561). สถานการณ์ด้านประชากรผู้สูงอายุของจังหวัดฉะเชิงเทราระหว่าง ปี พ.ศ. 2550–2559. วารสารสุขศึกษา, 41(1), 154–170.

กุลวดี โรจน์ไพศาลกิจ, และยุวดี รอดจากภัย. (2561). สุขภาวะผู้สูงอายุที่อาศัยอยู่ในเขตเมืองและเขตชนบทของประเทศไทย. วารสารสาธารณสุขมหาวิทยาลัยบูรพา, 13(1), 113–127.

กุลวดี โรจน์ไพศาลกิจ, และวรากร เกรียงไกรศักดา. (2560). การพัฒนาแนวทางการดำเนินงานของชุมชนในการพัฒนาสุขภาวะผู้สูงอายุ. วารสารสมาคมนักวิจัย, 22(1), 81–97.

ชนิดา เตชะปัน, สิวลี รัตนปัญญา, และสามารถ ใจเตี้ย. (2562). การเสริมสร้างพลังอำนาจในการดำเนินงานด้านสุขศึกษาชุมชนของอาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้าน เทศบาลตำบลป่าไผ่ อำเภอสันทราย จังหวัดเชียงใหม่. วารสารวิทยาลัยบัณฑิตเอเซีย, 9(1), 17–24.

นิภาพรรณ อธิคมานนท์. (2554). ผลของโปรแกรมส่งเสริมสุขภาพสำหรับผู้สูงอายุในชมรมผู้สูงอายุอำเภอบางปะหัน จังหวัดพระนครศรีอยุธยา (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). ชลบุรี: มหาวิทยาลัยบูรพา.

ปิยนุช ภิญโย, กิตติภูมิ ภิญโย, สายสุดา จันหัวนา, วชิรศักดิ์ อภิพัฒฐ์กานต์, ธรณิศ สายวัฒน์, และอมรรัตน์ อัครเศรษสกุล. (2560). ประสิทธิผลของโปรแกรมเสริมสร้างความสามารถแห่งตนต่อความรู้ ทัศนคติ และพฤติกรรมการดูแลของอาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้านในการดูแลผู้สูงอายุระยะยาวในชุมชน จังหวัดขอนแก่น. วารสารพยาบาลสงขลานครินทร์, 37(3), 109–120.

พภัสสรณ์ วรภัทร์ถิระกุล. (2561). ปัญหาแรงงาน: เมื่อประเทศไทยเข้าสู่สังคมผู้สูงอายุอย่างสมบูรณ์. สืบค้นจาก https://www.western.ac.th/media/attachments/2017/12/06/7-.pdf

พลัฐวัษ วงษ์พิริยชัย, ชมภูนุช หุ่นนาค, ศิริพร แย้มนิล, และประภาส ปิ่นตบแต่ง. (2562). รูปแบบการอภิบาลในการจัดการทรัพยากรป่าชายเลน. วารสารสหศาสตร์, 19(1), 30–49.

ไพบูลย์ พงษ์แสงพันธ์, และยุวดี รอดจากภัย. (2557). การมีส่วนร่วมของชุมชนในการส่งเสริมสุขภาพผู้สูงอายุในภาคตะวันออกของประเทศไทย. วารสารสาธารณสุขมหาวิทยาลัยบูรพา, 9(2), 13–20.

มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย. (2560). สถานการณ์ผู้สูงอายุไทย ประจำปี 2560. สืบค้นจาก https://thaitgri.org/?p=38607

วิภา เพ็งเสงี่ยม, พัชราภัณฑ์ ไชยสังข์, และปัญจภรณ์ ยะเกษม. (2558). ผลของโปรแกรมการเสริมสร้างพลังอำนาจต่อการรับรู้พลังอำนาจและการปฏิบัติการดูแลผู้สูงอายุภาวะสมองเสื่อมของอาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้าน. วารสารการพยาบาลและการศึกษา, 8(1), 152–165.

ศศิพัฒน์ ยอดเพชร. (2559). ‘ผู้ดูแล’ ผู้สูงอายุในครอบครัว. สืบค้นจาก http://thammapakorn.dop.go.th/wp-content/uploads/2016/02/A7.pdf

ศิลปสวย ระวีแสงสูรย์. (2559). แนวทางการพัฒนาคุณภาพการดูแลผู้สูงอายุของกรุงเทพมหานคร เพื่อรองรับสังคมผู้สูงอายุ. กรุงเทพฯ: วิทยาลัยป้องกันราชอาณาจักร.

Aksoydan, E., Aytar, A., Blazeviciene, A., van Bruchem-Visser, R. L., Vaskelyte, A., Mattace-Raso, F., … Kiziltan, G. (2019). Is training for informal caregivers and their older persons helpful? A systematic review. Archives of Gerontology and Geriatrics, 83, 66–74. doi:10.1016/j.archger.2019.02.006

Burt, R. S. (2000). The network structure of social capital. Research in Organizational Behavior, 22, 345–423. doi:10.1016/S0191-3085(00)22009-1

Charles, L., Brémault-Phillips, S., Parmar, J., Johnson, M., & Sacrey, L. A. (2017). Understanding how to support family caregivers of seniors with complex needs. Canadian Geriatrics Journal, 20(2), 75–84. doi:10.5770/cgj.20.252

Ebrahimi, B., Hosseini, M., & Rashedi, V. (2018). The relationship between social support and death anxiety among the elderly. Elderly Health Journal, 4(2), 37–42. Retrieved from https://applications.emro.who.int/imemrf/Elderly_Health_Journal/Elderly_Health_Journal_2018_4_2_37_42.pdf

Goldzweig, G., Baider, L., Andritsch, E., & Rottenberg, Y. (2016). Hope and social support in elderly patients with cancer and their partners: An actor-partner interdependence model. Future Oncology, 12(24), 2801–2809. doi:10.2217/fon-2016-0267

House, J. S. (1981). Work stress and social support. Reading, MA: Addison-Wesley.

Khavinson, V., Popovich, I., & Mikhailova, O. (2020). Towards realization of longer life. Acta Bio-medica, 91(3), e2020054. doi:10.23750/abm.v91i3.10079

Kuhirunyaratn, P., Pongpanich, S., Somrongthong, R., Love, E. J., & Chapman, R. S. (2007). Social support among elderly in Khon Kean Province, Thailand. The Southeast Asian Journal of Tropical Medicine and Public Health, 38(5), 936–946. Retrieved from https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/18041315/

Lee, W. J., Kim, H. G., Kim, H., Yoo, S. R., Jang, S. E., & Oh, M. K. (2017). Tangible social support and cognitive decline in the elderly: The Korean longitudinal study of aging. Korean Journal of Family Practice, 7(3), 337–341. doi:10.21215/kjfp.2017.7.3.337

Li, H., Ji, Y., & Chen, T. (2014). The roles of different sources of social support on emotional well-being among Chinese elderly. PLoS One, 9(3), e90051. doi:10.1371/journal.pone.0090051

Marcelino, I., Laza, R., & Pereira, A. (2016). SSN: Senior social network for improving quality of life. International Journal of Distributed Sensor Networks, 12(7), 2150734–2150734. doi:10.1177/155014772150734

Minkler, M., Wallerstein, N., & Wilson, N. (1990). Improving health through community organization and community building. In K. Glanz, B. K. Rimer, & K. Viswanath (Eds.), Health behavior and health education: Theory, research, and practice (pp. 287–312). San Francisco, CA: Jossey-Bass.

Morelli, N., Barello, S., Mayan, M., & Graffigna, G. (2019). Supporting family caregiver engagement in the care of old persons living in hard to reach communities: A scoping review. Health and Social Care in the Community, 27(6), 1363–1374. doi:10.1111/hsc.12826

Najafi, M., & Baseri, A. (2018). Relationship of perceived social support and self-actualization with life expectancy in the elderly in Tehran. Journal of Education and Community Health, 4(4), 56–64. doi:10.21859/jech.4.4.56

Rath, T., & Panigrahi, D. (2017). Instrumental social support for the rural elderly: Study of a rural block of a costal district of Odisha. International Journal of Community Medicine and Public Health, 4(7), 2320–2326. doi:10.18203/2394-6040.ijcmph20172818

Sahin, D. S., Özer, Ö., & Yanardag, M. Z. (2019). Perceived social support, quality of life and satisfaction with life in elderly people. Educational Gerontology, 45(1), 69–77. doi:10.1080/03601277.2019.1585065

Wallerstein, N., & Bernstein, E. (1988). Empowerment education: Freire’s idea adapted to health education. Health Education Quarterly, 15(4), 379–394. doi:10.1177/109019818801500402

Downloads

Published

2022-12-29

How to Cite

Rodjarkpai, Y., & Rojpaisarnkit, K. (2022). Social Network Development for the Elderly Care. Journal of Phrapokklao Nursing College, Chanthaburi, 33(2), 113–128. Retrieved from https://he01.tci-thaijo.org/index.php/pnc/article/view/245562

Issue

Section

Research Report (รายงานการวิจัย)