Factors Associated with the Performance of Clinical Practice in Obstetrics Nursing Among Nursing Students in Private Institutions (ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับผลการปฏิบัติการพยาบาลสูติศาสตร์ ของนักศึกษาพยาบาลสถาบันอุดมศึกษาเอกชน)

บทคัดย่อ

The purposes of this study were to examine factors associated with the performance of clinical practice in obstetrics nursing among nursing students in private institutions. Selected factors in this study included academic achievement (GPA), year of the study program, experiences of clinical practice in obstetrics nursing, and perceived self-efficacy. A random sample of 253 nursing students in the third and fourth years of Bachelor of Nursing Science degree programs were recruited in the study. Questionnaires used to collect data comprised of the Personal data questionnaire, General perceived self-efficacy scale, and Performance assessment tool for clinical practice in obstetrics nursing. The data was analyzed by using descriptive statistics, t-test, ANOVA, and Pearson Product Moment Correlation Coefficient. The results indicated that nursing students had a high level of perceived self-efficacy. Perceived self-efficacy had a positive and moderate relationship with performance of clinical practice in obstetrics nursing (p<.01). There was not a significant difference in the performance of clinical practice among students with differences in the academic achievement. The fourth year nursing students and the nursing students with more experiences of clinical practice in obstetrics nursing had statistically significant higher performance of clinical practice (p<.05). It was recommended that clinical nursing practice in obstetrics nursing should be provided in the fourth years with emphasis on enhancing students’ self-efficacy and providing more experiences in clinical practice.

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับผลการปฏิบัติการพยาบาลสูติศาสตร์ของนักศึกษาพยาบาล ในสถาบันอุดมศึกษาเอกชน ปัจจัยที่ศึกษา ได้แก่ ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน ชั้นปี ประสบการณ์การปฏิบัติการพยาบาลสูติศาสตร์ และการรับรู้สมรรถนะตนเอง กลุ่มตัวอย่าง คือ นักศึกษาพยาบาลชั้นปีที่ 3 และชั้นปีที่ 4 ซึ่งเลือกโดยการสุ่ม จำานวน 253 คน เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล เป็นแบบบันทึกข้อมูลส่วนบุคคล แบบประเมินการรับรู้สมรรถนะตนเองโดยทั่วไป และแบบประเมินผลการปฏิบัติการพยาบาลสูติศาสตร์ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติบรรยาย, t-test, ANOVA และสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สัน ผลการศึกษา พบว่า นักศึกษาพยาบาลมีการรับรู้สมรรถนะตนเองทั่วไปในระดับมาก การรับรู้สมรรถนะตนเองมีความสัมพันธ์ทางบวกระดับปานกลางกับผลการปฏิบัติการพยาบาลสูติศาสตร์ทุกระยะอย่างมีนัยสำาคัญทางสถิติที่ระดับ .01 นักศึกษาพยาบาลที่มีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนต่างกันมีผลการปฏิบัติการพยาบาลสูติศาสตร์ไม่แตกต่างกัน นักศึกษาชั้นปีที่ 4 และนักศึกษาที่มีประสบการณ์การปฏิบัติการพยาบาลสูติศาสตร์มากกว่ามีผลการปฏิบัติการพยาบาลสูติศาสตร์ดีกว่าอย่างมีนัยสำาคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ดังนั้น จึงมีข้อเสนอแนะว่า ควรจัดให้นักศึกษาฝึกปฎิบัติการพยาบาลสูติศาสตร์ในชั้นปีที่ 4 เน้นการพัฒนาให้นักศึกษามีการรับรู้สมรรถนะตนเอง และให้ความสำาคัญกับการเพิ่มประสบการณ์ปฏิบัติการพยาบาลทางคลินิก