ผลของโปรแกรมการให้ความรู้ในการช่วยฟื้นคืนชีพขั้นพื้นฐานต่อความรู้และทักษะ การช่วยฟื้นคืนชีพขั้นพื้นฐานของนักศึกษาพยาบาล มหาวิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง

บทคัดย่อ

          การวิจัยกึ่งทดลองแบบสองกลุ่มวัดผลก่อนหลังนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมการให้ความรู้ในการช่วยฟื้นคืนชีพขั้นพื้นฐานต่อความรู้และทักษะการช่วยฟื้นคืนชีพขั้นพื้นฐานของนักศึกษาพยาบาล กลุ่มตัวอย่างเป็นนักศึกษาพยาบาลชั้นปีที่ 2 ปีการศึกษา 2565 มหาวิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง แบ่งเข้ากลุ่มควบคุมและกลุ่มทดลอง กลุ่มละ 30 คน โดยที่กลุ่มทดลองได้รับโปรแกรมการให้ความรู้ในการช่วยฟื้นคืนชีพขั้นพื้นฐาน ประกอบด้วย การบรรยาย คลิปวิดีโอ คู่มือการช่วยฟื้นคืนชีพขั้นพื้นฐาน และสถานการณ์จำลอง กลุ่มควบคุมได้รับการจัดการเรียนการสอนแบบปกติ เครื่องมือที่ใช้ คือ แบบวัดความรู้เรื่องการช่วยฟื้นคืนชีพขั้นพื้นฐานที่มีค่าความเชื่อมั่นของคูเดอร์ริชาร์ดสัน (KR20) เท่ากับ 0.72 และแบบประเมินทักษะการช่วยพื้นคืนชีพขั้นพื้นฐานที่มีการตรวจสอบค่าความเชื่อมั่นของเครื่องมือได้ค่าสัมประสิทธิ์แอลฟ่าของครอนบาค เท่ากับ 0.96 วิเคราะห์ข้อมูลทั่วไปโดยใช้สถิติบรรยาย ตรวจสอบการกระจายของข้อมูลโดยใช้สถิติ Kolmogorov-Smirnov test พบว่า ข้อมูลทั้งหมดมีการแจกแจงแบบโค้งปกติ จึงเปรียบเทียบคะแนนภายในกลุ่มและระหว่างกลุ่มโดยใช้สถิติการทดสอบ Paired sample t-test และสถิติการทดสอบ Independent sample t-test ตามลำดับ

          ผลการวิจัยพบว่า หลังการทดลองคะแนนเฉลี่ยความรู้และทักษะการช่วยฟื้นคืนชีพขั้นพื้นฐานของนักศึกษากลุ่มทดลองสูงกว่าก่อนทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และคะแนนเฉลี่ยทักษะการช่วยฟื้นคืนชีพขั้นพื้นฐานของกลุ่มทดลองสูงกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 แต่คะแนนเฉลี่ยความรู้ของกลุ่มทดลองไม่แตกต่างจากกลุ่มควบคุม ถึงแม้ว่าคะแนนเฉลี่ยความรู้ของทั้งสองกลุ่มไม่แตกต่างกันแต่คะแนนเฉลี่ยทักษะของกลุ่มทดลองที่ได้รับโปรแกรมการให้ความรู้ในการช่วยฟื้นคืนชีพขั้นพื้นฐานสูงกว่ากลุ่มควบคุมที่ได้รับการจัดการเรียนการสอนแบบปกติ จากผลการศึกษานี้แสดงให้เห็นว่าโปรแกรมการให้ความรู้ในการช่วยฟื้นคืนชีพขั้นพื้นฐานมีความเหมาะสมในการนำไปใช้มากกว่าการเรียนการสอนของนักศึกษาพยาบาลในรูปแบบเดิม