ปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการติดของกระดูกในผู้ป่วยกระดูกหน้าแข้งส่วนกลางหัก ที่ได้รับการผ่าตัดใส่เหล็กดาม

บทคัดย่อ

การศึกษาย้อนหลังนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการติดของกระดูกในผู้ป่วยกระดูกหน้าแข้งส่วนกลางหักที่ได้รับการผ่าตัดในโรงพยาบาลระดับตติยภูมิแห่งหนึ่งในจังหวัดขอนแก่น กลุ่มตัวอย่างเป็นผู้ป่วยกระดูกหน้าแข้งส่วนกลางหักที่ได้รับการรักษาโดยการผ่าตัดใส่เหล็กดามจำนวน 360 ราย คัดเลือกกลุ่มตัวอย่างตามคุณสมบัติภายในระยะเวลาที่กำหนด เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วย แบบบันทึกข้อมูลส่วนบุคคลและข้อมูลสุขภาพ และแบบบันทึกปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการติดของกระดูก ตรวจสอบความตรงตามเนื้อหาของแบบบันทึกโดยผู้เชี่ยวชาญ 3 ท่าน ได้ค่าดัชนีความตรงตามเนื้อหาเท่ากับ 1 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงบรรยายและ logistic regression analysis  

ผลการวิจัยพบว่า ปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการติดของกระดูกในผู้ป่วยกระดูกหน้าแข้งส่วนกลางหักอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ได้แก่ ลักษณะการแตกหักของกระดูกไม่เกิน 2 ชิ้น (OR _Adj = 3.36; 95%CI=1.33 –8.53; p – value=0.011) ลักษณะการแตกหักของกระดูกแบบบางส่วนยังติดกัน (OR _Adj =7.51; 95%CI=1.68 - 33.66; p – value=0.008) การบาดเจ็บเพียงตำแหน่งเดียว (OR _Adj = 1.97; 95%CI=1.04 - 3.88; p – value=0.048) และการไม่ติดเชื้อ (OR _Adj = 10.73; 95%CI=5.18-22.20; p – value < 0.001) ส่วนการสูบบุหรี่ การแตกหักของกระดูกแบบปิด/เปิด ความรุนแรงของการบาดเจ็บเล็กน้อยและระยะเวลารอผ่าตัด มีความเกี่ยวข้องกับการติดของกระดูกอย่างไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ

พยาบาลสามารถนำผลการวิจัยไปใช้ในการดูแลผู้ป่วยโดยคำนึงถึงปัจจัยที่เกี่ยวข้อง ที่ควรดูแลอย่างใกล้ชิดและเฝ้าระวังการเกิดภาวะแทรกซ้อนระยะหลังกระดูกหัก ได้แก่ ผู้ป่วยที่มีการแตกหักของกระดูกมากกว่า 2 ชิ้น ผู้ป่วยที่มีการแตกหักของกระดูกที่แยกออกจากกัน ผู้ป่วยที่มีการบาดเจ็บมากกว่า 1 ตำแหน่ง และโดยเฉพาะผู้ป่วยที่มีการติดเชื้อซึ่งพบว่ามีโอกาสเกิดภาวะแทรกซ้อนได้สูง มีการพัฒนาแบบประเมินความเสี่ยงต่อการเกิดภาวะแทรกซ้อนระยะหลังกระดูกหักและพัฒนาแนวปฏิบัติสำหรับการดูแลผู้ป่วยตามระดับความเสี่ยง