การพัฒนาแนวปฏิบัติการตรวจนับวัสดุผ่าตัดสำหรับผู้ป่วยที่เข้ารับการผ่าตัดใหญ่ห้องผ่าตัด

บทคัดย่อ

ปัญหาที่มีโอกาสเกิดขึ้นหลังการผ่าตัดคือ วัสดุผ่าตัดตกค้างในร่างกายผู้ป่วย การวิจัยครั้งนี้ ประยุกต์จากแนวคิดการพัฒนาแนวปฏิบัติคลินิกของสภาวิจัยด้านการแพทย์และสุขภาพแห่งชาติของประเทศออสเตรเลีย (National Health and Medical Research Council, 1998) มีวัตถุประสงค์ เพื่อ 1.พัฒนาแนวปฏิบัติการตรวจนับวัสดุผ่าตัด สำหรับผู้ป่วยที่รับการผ่าตัดใหญ่ และ 2.วัดผลลัพธ์ของการนำแนวปฏิบัติไปใช้ กลุ่มตัวอย่างเลือกแบบเฉพาะเจาะจง ประกอบด้วย 3 กลุ่ม ได้แก่ พยาบาล 27 คน แพทย์ 9 คน และผู้ป่วยผ่าตัดใหญ่ 21 คนที่โรงพยาบาลระดับตติยภูมิแห่งหนึ่งในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ระยะเวลาดำเนินการวิจัย ตุลาคม 2560 ถึงมิถุนายน 2561 รวมระยะเวลา 9 เดือน เครื่องมือที่ใช้เก็บรวบรวมประกอบด้วย แบบสอบถามความเป็นไปได้ของการใช้แนวปฏิบัติ แบบสอบถามสำรวจปัญหาการตรวจนับ แบบบันทึกรายงานความเสี่ยงวัสดุผ่าตัดตกค้างในร่างกายผู้ป่วย แบบบันทึกอุบัติการณ์เครื่องมือผ่าตัดและของมีคมที่ติดไปกับผ้าเปื้อน และแบบประเมินความพึงพอใจ วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติบรรยาย ผลการวิจัยพบว่า การตรวจนับวัสดุผ่าตัดมีความเป็นไปได้โดยเฉลี่ยร้อยละ 99.64 ความพึงพอใจในการใช้แนวปฏิบัติของพยาบาลภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด แพทย์ความพึงพอใจในการใช้แนวปฏิบัติภาพรวมอยู่ในระดับมาก หลังใช้แนวปฏิบัติพบว่า อุบัติการณ์ วัสดุผ่าตัดตกค้างในร่างกายผู้ป่วย เท่ากับ 0 และจำนวนเครื่องมือผ่าตัดและของมีคมติดไปกับผ้าเปื้อนที่หน่วยงานซักฟอกในปี พ.ศ.2558, 2559 และ2560 เป็นจำนวน 31 ชิ้น 34 ชิ้น และ 40 ชิ้น ตามลำดับ