การประเมินสมรรถนะของผู้สำเร็จการอบรมหลักสูตรการพยาบาลเฉพาะทาง สาขาการพยาบาลเวชปฏิบัติฉุกเฉิน ของมหาวิทยาลัยนวมินทราธิราช

บทคัดย่อ

การพัฒนาสมรรถนะของพยาบาลที่ปฏิบัติงานอุบัติเหตุและฉุกเฉินจำเป็นต้องมีความรู้ความสามารถและศักยภาพด้านการพยาบาลฉุกเฉิน การประเมินติดตามสมรรถนะของพยาบาลเฉพาะทางสาขาเวชปฏิบัติฉุกเฉินในระยะยาวจึงมีความจำเป็น การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงบรรยายเพื่อศึกษาสมรรถนะการพยาบาลฉุกเฉินของผู้สำเร็จการอบรมหลักสูตรการพยาบาลเฉพาะทางสาขาพยาบาลเวชปฏิบัติฉุกเฉิน (หลักสูตรเวชปฏิบัติฉุกเฉิน) รุ่นที่ 1 มหาวิทยาลัยนวมินทราธิราชในระยะก่อนการอบรม ภายหลังการอบรม ติดตามผลระยะ 1 เดือนและ 3 เดือนตามลำดับ ประชากรที่ใช้ในการวิจัยจำนวน 83 คน ได้แก่ กลุ่มผู้สำเร็จการอบรม (หลักสูตรเวชปฏิบัติฉุกเฉิน) จำนวน 38 คน กลุ่มพยาบาลตึกอุบัติเหตุและฉุกเฉินจำนวน 25 คน และกลุ่มหัวหน้าตึกอุบัติเหตุและฉุกเฉินจำนวน 20 คน เครื่องมือที่ใช้เป็นแบบสอบถามสมรรถนะการพยาบาลฉุกเฉิน มีความตรงแบบดัชนีความสอดคล้อง เท่ากับ 0.8 ค่าความเที่ยงแบบสัมประสิทธิ์แอลฟาของคอนบาคเท่ากับ 0.9 วิเคราะห์ข้อมูลโดยสถิติบรรยาย ทดสอบความแปรปรวนทางเดียวและทดสอบความแปรปรวนทางเดียวแบบวัดซ้ำ

ผลการวิจัยพบว่า (1) จากการประเมินตนเองของผู้สำเร็จการอบรม ก่อนการอบรมการพยาบาลฉุกเฉิน ผู้สำเร็จการอบรมมีสมรรถนะการพยาบาลฉุกเฉินในภาพรวมอยู่ในระดับปานกลาง ( = 3.47, S.D= 0.49) ด้านที่มีค่าเฉลี่ยสูงที่สุด คือการช่วยฟื้นคืนชีพ ( = 3.57, S.D= 0.61 ) สมรรถนะการพยาบาลฉุกเฉินภายหลังการอบรมและติดตามผล 1 เดือนอยู่ในระดับมาก ( = 4.45, S.D= 0.35 และ = 4.27, S.D= 0.24) ด้านที่มีค่าเฉลี่ยสูงที่สุดคือการช่วยฟื้นคืนชีพ ( = 4.53, S.D= 0.38, = 4.38, S.D= 0.36) และเมื่อติดตามผล 3 เดือน สมรรถนะโดยรวมอยู่ในระดับมากที่สุด ( = 4.55, S.D= 0.36) ด้านที่มีค่าเฉลี่ยสูงที่สุดคือการช่วยฟื้นคืนชีพ ( = 4.78, S.D= 0.36) สมรรถนะการพยาบาลฉุกเฉินโดยติดตามผลระยะ 1 เดือนและ 3 เดือนพบว่าในภาพรวมอยู่ในระดับมาก ( = 4.26, S.D= 0.35 และ = 4.41, S.D= 0.38) (2) สมรรถนะการพยาบาลฉุกเฉินของผู้สำเร็จการอบรมในระยะก่อนการอบรม ภายหลังการอบรม ติดตามผล 1 เดือนและ 3 เดือน มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (P < 0.05) (3) เมื่อติดตามผลระยะ 1 เดือนและ 3 เดือนภายหลังการอบรม ตามความคิดเห็นของผู้สำเร็จการอบรมเอง พยาบาลวิชาชีพ และหัวหน้าหอผู้ป่วย สมรรถนะการพยาบาลฉุกเฉินของผู้สำเร็จการอบรม ไม่มีความแตกต่างกันอย่างนัยสำคัญทางสถิติ (P < 0.05)

จากผลการวิจัยนี้มีข้อเสนอแนะว่าการประเมินสมรรถนะพยาบาลฉุกฉินของผู้สำเร็จการอบรมควรประเมินเป็นระยะๆ เพื่อนำไปพัฒนา (หลักสูตรเวชปฏิบัติฉุกเฉิน) ให้คงรักษาสมรรถนะตามที่ต้องการ ควรมีการศึกษาติดตามประเมินสมรรถนะของผู้สำเร็จการอบรมในเชิงคุณภาพเพื่อให้ได้ข้อมูลที่ลึกซึ้งมากยิ่งขึ้นเพื่อพัฒนาคุณภาพการพยาบาลในการดูแลผู้ป่วยฉุกเฉินได้อย่างถูกต้องปลอดภัยและมีประสิทธิภาพต่อไป