ประสิทธิภาพและความปลอดภัยของการใช้ยาต้านเกล็ดเลือดร่วมกันสองชนิดในผู้ป่วยโรคโมยาโมยา

บทคัดย่อ

บทนำ โรคโมยาโมยาเป็นโรคของหลอดเลือดแดงในสมองชนิดหนึ่งที่มีการดำเนินโรคอย่างเรื้อรัง แนวทางการรักษาในผู้ป่วยโรคโมยาโมยาที่มีอาการของหลอดเลือดสมองขาดเลือด แนะนำให้การรักษาด้วยยาต้านเกล็ดเลือด ปัจจุบันยังไม่มีข้อมูลมากพอสำหรับการรักษาด้วยยาต้านเกล็ดเลือดสองชนิดร่วมกันในผู้ป่วยโรคโมยาโมยา วัตถุประสงค์ของงานวิจัยนี้จึงเป็นการศึกษาหาผลลัพธ์ที่ได้จากการรักษาด้วยยาต้านเกล็ดเลือดสองชนิดร่วมกันในกลุ่มผู้ป่วยโรคโมยาโมยา

วิธีวิจัย เป็นการศึกษาทบทวนข้อมูลย้อนหลังจากเวชระเบียน โดยเก็บข้อมูลอาการทางคลินิก, รายละเอียดของภาพวินิจฉัยทางสมองและหลอดเลือดสมอง, ผลลัพธ์ของการรักษาในกลุ่มผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมองขาดเลือดจากโรคโมยาโมยาและวิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติ ครอบคลุมข้อมูลปัจจัยพื้นฐานของผู้ป่วย, ปัจจัยเสี่ยงและปัจจัยอื่น ๆ ที่อาจมีผลรบกวนต่อผลลัพธ์ในการรักษา

ผลการวิจัย การศึกษานี้มีผู้ป่วยป่วยโรคโมยาโมยาเข้าร่วมการศึกษาจำนวน 192 ราย ผู้ป่วยโรคโมยาโมยาที่มีอาการของหลอดเลือดสมองขาดเลือด และได้รับประทานยาต้านเกล็ดเลือดร่วมกันสองชนิดมีความเสี่ยงต่อการเกิดโรคหลอดเลือดสมองแตกเมื่อติดตามอาการในช่วงระยะเวลาหนึ่งปีมากกว่าผู้ป่วยที่รับประทานยาต้านเกล็ดเลือดชนิดเดียวอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (odd ratio (OR), 1.96; confidence interval (95% CI), 1.62-4.73; p<0.001), และหากพิจารณาผลลัพธ์รวมในการป้องกันโรคหลอดเลือดสมองขาดเลือดกลับเป็นซ้ำ, การเกิดเลือดออกในสมองและการเสียชีวิต (odd ratio (OR), 1.23; confidence interval (95% CI), 0.86-1.44; p=0.634) ยังไม่พบว่ามีนัยสำคัญทางสถิติ

บทสรุป ผู้ป่วยโรคโมยาโมยาที่รับประทานยาต้านเกล็ดเลือดสองชนิดร่วมกันไม่ได้ประโยชน์สำหรับผลลัพธ์การรักษาอย่างมีนัยสำคัญ นอกจากนี้ยังเพิ่มโอกาสการเกิดเลือดออกในสมองมากขึ้น