การศึกษาความชุกของภาวะวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้าในผู้ป่วยโรคโควิด-19 ที่เข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลสนาม จังหวัดเชียงใหม่

บทคัดย่อ

ในปัจจุบันมีการรายงานระดับความชุกสูงของภาวะวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้าในผู้ป่วยโรคโควิด-19 ทั้งที่มีอาการรุนแรง ปานกลางและไม่มีอาการ ที่เข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลขนาดใหญ่ แต่ข้อมูลความชุกของผู้ป่วยที่มีอาการเล็กน้อยหรือไม่มีอาการยังมีอยู่อย่างจำกัด งานวิจัยนี้เป็นการศึกษาแบบภาคตัดขวางเพื่อศึกษาความชุกและความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยเสี่ยงต่างๆ ต่อการเกิดภาวะวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้าในกลุ่มตัวอย่างผู้ป่วยโรคโควิด-19 ในโรงพยาบาลสนาม จังหวัดเชียงใหม่ จำนวน 413 ราย โดยเก็บรวบรวมข้อมูลตั้งแต่เดือนกันยายน พ.ศ. 2564 จนถึงเดือนตุลาคม พ.ศ. 2564 ด้วยแบบประเมินภาวะวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้าฉบับภาษาไทยออนไลน์ (Hospital Anxiety and Depression Scale; HADS) และวิเคราะห์ข้อมูลทั่วไปโดยสถิติเชิงพรรณนา เช่น การแจกแจง ความถี่ ร้อยละ และ วิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยเสี่ยงต่างๆ ต่อการเกิดภาวะวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้าโดยการทดสอบความแปรปรวน (Analysis of variant; ANOVA) ผลการศึกษาพบค่าความชุกของภาวะวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้าของผู้ป่วยโรคโควิด-19 ที่เข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลสนามร้อยละ 1.0 และ 4.8 ตามลำดับ โดยปัจจัยเสี่ยงที่สัมพันธ์กับภาวะวิตกกังวลอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติพบในกลุ่มตัวอย่างเพศหญิง (p-value = 0.035) และการมีโรคประจำตัวทางกายร่วม (p-value = 0.033) สำหรับปัจจัยเสี่ยงที่สัมพันธ์กับภาวะซึมเศร้าอย่างมีนัยสำคัญ ได้แก่ ผู้ที่มีระดับการศึกษาต่ำกว่าปริญญาตรี (p-value = 0.007) และผู้ที่มีรายได้ไม่เกิน 10,000 บาทต่อเดือน (p-value = 0.041) โดยผลการศึกษาจากงานวิจัยนี้บ่งบอกได้ว่าความชุกของภาวะวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้ามีระดับต่ำในผู้ป่วยโรคโควิด-19 ที่มีอาการเล็กน้อยหรือไม่มีอาการ ทั้งนี้ข้อมูลที่ได้สามารถนำไปเป็นแนวทางในการจัดการปัญหาสุขภาพจิตของผู้ป่วยโรคโควิด-19 ในโรงพยาบาลสนามโดยเฉพาะกลุ่มเสี่ยง