Effect of Communication Skill Development and Health Behavior Change Program on Health Literacy and Disease control in Chronic Kidney Disease Sawankhalok Hospital
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
Controlling chronic kidney disease to slow the progression of the kidneys. This quasi-experimental study aimed to examine the effect of communication skill development and health behavior change program on health literacy and disease control in chronic kidney disease. Subjects were chronic kidney disease patients. Sixty subjects were purposively selected and assigned into the control and experimental group, with 30 participants in each group. Subjects in the control group received routine care whereas, those in the experimental group participated on communication skill development and health behavior change program. Research instruments consisted of 1) Program of communication skill development and health behavior change 2) chronic kidney disease’ s health literacy assessment. The data were analyzed using descriptive statistic, chi-square and t-test. Research result revealed that: after enrolling the program mean of health literacy overall and each dimension of the experimental group were higher than before enrolling the program and higher than the control group at the 0.1% significance level. Disease control SBP, DBP and FBS of experimental group were lower and eGFR were higher than before enrolling the program at 0.1% significance level. Study results demonstrated this program can increase health literacy and control of CKD according to the goal. Therefore, this activities on program served to chronic kidney disease patients on CKD clinic.
Article Details
ข้อลิขสิทธิ์วารสาร
บทความหรือข้อคิดเห็นใดๆ ที่ปรากฏในวารสารวิชาการป้องกันควบคุมโรค สคร. 2 พิษณุโลก เป็นวรรณกรรมของผู้เขียน กองบรรณาธิการวิชาการ และ สำนักงานป้องกันควบคุมโรคที่ 2 จังหวัดพิษณุโลกไม่จำเป็นต้องเห็นพ้องด้วยทั้งหมดหรือร่วมรับผืิดชอบใดๆ
References
2. Health Data Center สสจ. สุโขทัย. ข้อมูลเพื่อตอบสนอง Service Plan สาขาไต [อินเทอร์เน็ต]. 2563 [เข้าถึงเมื่อ 18ต.ค. 2563]. เข้าถึงได้จาก: https://sti.hdc.moph.go.th /hdc/ reports /page.php? cat_id=e71a73a77b1474e
3. กองสุขศึกษา กรมสนับสนุนบริการสุขภาพ. (2562). เครื่องมือสร้างเสริมความรอบรู้ด้านสุขภาพในสถานบริการสุขภาพ. นนทบุรี: กองสุขศึกษา กรมสนับสนุนบริการสุขภาพ.
4. กองสุขศึกษา กรมสนับสนุนบริการสุขภาพ. (2561). กลยุทธ์การสร้างเสริมความรอบรู้ด้านสุขภาพ และพฤติกรรมสุขภาพ. กรุงเทพฯ: สามเจริญพาณิชย์.
5. อังศินันท์ อินทรกำแหง. (2560). ความรอบรู้ด้านสุขภาพ: การวัดและการพัฒนา. กรุงเทพฯ: บริษัทสุขุมวิทการพิมพ์.
6. แสงเดือน กิ่งแก้ว และนุสรา ประเสริฐศรี. (2559). ความสัมพันธ์ระหว่างความฉลาดทางสุขภาพและพฤติกรรมสุขภาพของผู้สูงอายุที่เป็นโรคเรื้อรังหลายโรค. วารสารพยาบาลกระทรวงสาธารณสุข, 25(3), 43-54.
7. นุสรา วิโรจนกุฏ. (2560). ผลของโปรแกรมการพัฒนาความรู้ การจัดการตนเองและการมีส่วนร่วมของผู้ดูแลต่อระดับน้ำตาลเฉลี่ยสะสมในเลือดและการชะลอความเสื่อมของไตในผู้ป่วยเบาหวานชนิดที่ 2 ที่ควบคุมระดับน้ำตาลในเลือดไม่ได้. วารสารวิชาการแพทย์, 31(1), 41-48.
8. ภคภณ แสนเตชะ และประจวบ แหลงหลัก. (2563). ผลของโปรแกรมพัฒนาความรอบรู้ด้านสุขภาพในผู้ป่วยเบาหวานชนิดที่ 2 ตำบลแม่ปืม อำเภอเมือง จังหวัดพะเยา. วารสารสุขศึกษา, 43(2), 150-164.
9. Cohen, J. (1988). Statistical Power Analysis for Behavioral Sciences (2nded.). New Jersey: Lawrence Erlbaum Associates.
10. ธีระ วรธนารัตน์ ภัทรวัณย์ วรธนารัตน์ อรจิรา วงษ์ดนตรี และมณฑิชา เจนพานิชทรัพย์. (2558). การทบทวนสถานการณ์และกลไกการจัดการความแตกฉานด้านสุขภาพ. กรุงเทพฯ: ภาควิชาเวชศาสตร์ป้องกันและสังคม คณะแพทยศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
11. นฤมล ใจดี รัฐฐา ระมั่ง นวลจันทร์ กวินวาณิช และราตรี โพธิ์ระวัช. (2562). ความฉลาดด้านสุขภาพของผู้สูงอายุในอำเภอเมือง จังหวัดกำแพงเพชร, รายงานสืบเนื่องจากการประชุมวิชาการระดับชาติ ครั้งที่ 6 สถาบันวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏกำแพงเพชร.
12. กานต์ณิพิชญ์ ปัญญธนชัยกุล สุทธีพร มูลศาสตร์ และวรวรรณ ชัยลิมปมนตรี. (2563). ประสิทธิผลของโปรแกรมการพัฒนาความรอบรู้ด้านสุขภาพในผู้ป่วยโรคความดันโลหิตสูงที่เสี่ยงต่อโรค ไตเรื้อรัง. วารสารการพยาบาล การสาธารณสุขและการศึกษา, 21(1), 41-54.
