ผลของโปรแกรมใกล้บ้านใกล้ใจต่อการดูแลผู้ป่วยโรคติดสุราที่มีภาวะถอนพิษสุรา ในคลินิกจิตเวช โรงพยาบาลยโสธร

บทคัดย่อ

ภาวะถอนพิษสุราในผู้ป่วยโรคติดสุรา เมื่อผู้ป่วยเข้ารับการบำบัดและจำหน่ายจากโรงพยาบาลแล้ว ผู้ป่วยมีโอกาสกลับไปดื่มสุราซ้ำและกลับมาโรงพยาบาลด้วยภาวะถอนพิษสุรา วัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมใกล้บ้านใกล้ใจต่อพฤติกรรมและปริมาณการดื่มสุราของผู้ป่วยโรคติดสุราที่มีภาวะถอนพิษสุราในคลินิกจิตเวชของโรงพยาบาลยโสธร ใช้รูปแบบการวิจัยกึ่งทดลองแบบ 2 กลุ่ม โดยวัด 2 ครั้ง ก่อนและหลังการทดลอง กลุ่มตัวอย่างเป็นผู้ป่วยโรคติดสุราที่มีภาวะถอนพิษสุราโดยแบ่งเป็นกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมกลุ่มละ 14 คน ดำเนินการศึกษาระหว่างวันที่ 10 สิงหาคม 2562 - 30 มีนาคม 2563 เครื่องมือที่ใช้ประกอบด้วยแบบประเมินอาการขาดสุรา แบบประเมินปัญหาการดื่มสุรา และแบบติดตามผู้ป่วยติดสุราใน 3 ด้าน 9 องค์ประกอบ จำนวน 5 ครั้ง ติดตามผลใน 3 เดือนและ 6 เดือน วิเคราะห์ข้อมูลด้วยการแจกแจงความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และการประเมินประสิทธิผลของโปรแกรมโดยวัดผลก่อนและหลังทดลอง เนื่องจากกลุ่มตัวอย่างมีจำนวนไม่มากจึงทดสอบทางสถิติแบบไม่ใช้พารามิเตอร์ โดยการเปรียบเทียบค่าเฉลี่ยของปริมาณการดื่มสุราก่อนและหลังใช้โปรแกรมของกลุ่มทดลองด้วย Wilcoxon signed-rank test ส่วนการเปรียบเทียบระหว่างกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมด้วย Mann-Whitney U test ผลการวิจัย พบว่า หลังได้รับการบำบัดตามโปรแกรม 1 เดือน 3 เดือน และ 6 เดือน กลุ่มทดลองทั้ง 14 คนสามารถหยุดดื่มสุราเพิ่มขึ้นเป็น 7 คน 8 คน และ 9 คน และไม่กลับไปดื่มสุราซ้ำได้ จำนวน 7 คน 5 คน และ 3 คน ตามลำดับ และลดปริมาณการดื่มได้จากค่าเฉลี่ย 99.28 ดริ้งต่อสัปดาห์ เหลือ 38.50 และ 7.5 ดริ้งต่อสัปดาห์ ซึ่งผลการทดสอบทางสถิติก่อนและหลังการทดลอง พบว่า แตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 และแตกต่างจากกลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 เช่นกัน การวิจัยในครั้งนี้สามารถเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมเพื่อการลดการดื่มสุราของผู้ติดสุราได้ด้วยความร่วมมือในการดูแลจากครอบครัวและชุมชน ดังนั้นจึงควรมีการนำโปรแกรมบำบัดนี้ไปประยุกต์ใช้ในสถานบริการอื่น ๆ ต่อไป