บทบาทพยาบาลชุมชนในการสร้างเสริมสุขภาพของผู้ที่มีภาวะลองโควิด

บทคัดย่อ

ภาวะลองโควิด (Long COVID) เป็นภาวะที่เกิดขึ้นภายหลังติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (SARS-CoV-2) หรือโรคโควิด-19 ส่วนใหญ่จะมีอาการหลังจากหายป่วยในช่วง 1-3 เดือนแรก บางรายมีอาการผิดปกติของร่างกายหลงเหลืออยู่อย่างต่อเนื่องมากกว่า 1 ปี ซึ่งส่งผลกระทบระยะยาวต่อสุขภาพทุกมิติทั้งทางร่างกาย จิตใจ และรวมถึงการดำเนินชีวิตปกติในครอบครัวและสังคม เพื่อลดการเกิดผลกระทบดังกล่าว ผู้มีภาวะลองโควิดควรมีความรู้และปฏิบัติตัวในการดูแลสุขภาพของตนเองที่ถูกต้อง การได้รับการดูแลโดยบุคลากรสุขภาพอย่างต่อเนื่องจึงเป็นสิ่งจำเป็น ซึ่งพยาบาลชุมชนถือว่าเป็นผู้ที่มีบทบาทสำคัญในการป้องกันการเกิดผลกระทบจากภาวะลองโควิด บทความนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อส่งเสริมให้พยาบาลชุมชนมีความรู้ ความเข้าใจในบทบาทการสร้างเสริมสุขภาพแก่ผู้ที่มีภาวะลองโควิด ซึ่งประกอบด้วย การเป็นผู้ให้บริการสุขภาพ การให้ความรู้ การเสริมพลังอำนาจในการดูแลสุขภาพตนเอง การให้คำปรึกษา การสื่อสารข้อมูลข่าวสารที่ชัดเจน การพิทักษ์สิทธิประโยชน์ที่ได้รับทางสุขภาพ ประสานงานติดต่อผู้เกี่ยวข้อง การเป็นแบบอย่างที่ดี การเป็นผู้นำการเปลี่ยนแปลงเชิงรุกในการปฏิบัติตัวแบบชีวิตวิถีถัดไป รวมถึงการเป็นผู้นำหรือสมาชิกวิชาชีพพยาบาลในการสร้างเครือข่ายระหว่างชุมชน และร่วมมือกับสหวิชาชีพทางสุขภาพในการกำหนดทิศทางการดูแลผู้ที่มีภาวะลองโควิดในชุมชน การปฏิบัติตามบทบาทเหล่านั้นจะช่วยป้องกันและควบคุมภาวะแทรกซ้อนที่อาจเกิดขึ้นได้ ทั้งนี้การประยุกต์ใช้บทบาทดังกล่าว ควรเริ่มคัดกรองโดยอาสาสมัครสาธารณสุข จากนั้นพยาบาลชุมชนให้การพยาบาลครอบคลุมแบบองค์รวม และการประสานงานส่งต่อโรงพยาบาลที่มีศักยภาพ สูงกว่าเพื่อการดูแลอย่างต่อเนื่อง รวมทั้งบูรณาการการทำงานร่วมกันกับสหวิชาชีพอื่น เพื่อเตรียมพร้อมในสถานการณ์โรคระบาดอุบัติใหม่อื่นๆ ได้ต่อไป