การพัฒนาระบบการดูแลผู้สูงอายุระยะยาวแบบมีส่วนร่วม จังหวัดพะเยา
คำสำคัญ:
การมีส่วนร่วม, ระบบการดูแลระยะยาว, ผู้สูงอายุบทคัดย่อ
การวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม (PAR) วัตถุประสงค์ เพื่อพัฒนารูปแบบการดูแลผู้สูงอายุระยะยาวด้วยการมีส่วนร่วม และขยายผลรูปแบบการดูแลผู้สูงอายุระยะยาวด้วยการมีส่วนร่วมไปใช้ในพื้นที่ทุกอำเภอ จังหวัดพะเยา คัดเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง ประกอบด้วยผู้จัดการระบบการดูแลระยะยาวด้านสาธารณสุขจำนวน 39 คน ผู้ช่วยเหลือดูแลผู้สูงอายุติดบ้านติดเตียง จำนวน 235 คน และ ผู้รับผิดชอบกองทุนดูแลผู้สูงอายุระยะยาวในองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น 39 คน เครื่องมือที่ใช้เป็นแบบสอบถาม แบบสัมภาษณ์ และการสนทนากลุ่ม วิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณด้วยสถิติเชิงพรรณนา และ สังเคราะห์กระบวนการพัฒนารูปแบบการดูแลผู้สูงอายุระยะยาวด้วยการมีส่วนร่วม โดยการวิเคราะห์เชิงเนื้อหา การวิจัยมีการดำเนินงาน 3 ระยะ คือระยะแรก การออกแบบระบบบริการในพื้นที่ต้นแบบอำเภอละ 1 ตำบล จากนั้นระยะที่ 2 ติดตามประเมินผล และปรับปรุงผลจากการศึกษาในระยะแรกเพื่อหากลยุทธ์ให้เหมาะสมกับบริบทพื้นที่ และในระยะที่ 3 เป็นการนำรูปแบบที่พัฒนาไปขยายผลในพื้นที่แต่ละอำเภอให้ครอบคลุมทุกตำบล ผลการวิจัยพบว่า รูปแบบการดูแลระยะยาวแบบมีส่วนร่วม ประกอบด้วย 6 แนวคิดหลัก คือ (1) การทำงานเป็นทีมภายใต้การดำเนินงานภายใต้คณะทำงานพัฒนาคุณภาพชีวิตระดับอำเภอ (พชอ.) (2) การให้ความสำคัญกับกลุ่มเป้าหมาย (3) การมีส่วนร่วมของชุมชนและภาคีเครือข่าย (4) การชื่นชมและให้คุณค่า (5) การแบ่งปันทรัพยากรและการพัฒนาทรัพยากรบุคคล และ (6) การดูแลผู้ป่วยและประชาชนที่เหมาะสมกับบริบทและความจำเป็น นอกจากนั้นได้พัฒนารูปแบบการดูแลผู้สูงอายุระยะยาวโดยเพิ่มเติมครอบคลุม 5 มิติ ประกอบด้วย มิติด้านสุขภาพ มิติด้านเศรษฐกิจ มิติด้านสภาพแวดล้อมความเป็นอยู่ มิติด้านการศึกษา และมิติการเข้าถึงแหล่งบริการของรัฐ ผลการศึกษาเสนอแนะว่า 6 แนวคิดหลักดังกล่าว เป็นแนวทางและกลวิธีที่สำคัญสำหรับบุคลากรทางสุขภาพ ที่จะนำไปใช้ในการพัฒนารูปแบบการดูแลผู้สูงอายุระยะยาวด้วยการมีส่วนร่วม อันนำไปสู่คุณภาพบริการและคุณภาพชีวิตที่ดีของผู้สูงอายุต่อไปด้วยการมีส่วนร่วม อันนำไปสู่คุณภาพบริการและคุณภาพชีวิตที่ดีของผู้สูงอายุต่อไป
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์. (2563). สรุปประชุมครั้งที่ 3/2563 เมื่อวันที่ 10 เมษายน 2563ของคณะกรรมการผู้สูงอายุแห่งชาติ สืบค้นเมื่อ 1 เมษายน 2564 จาก http: //www.ryt9.com
เกรียงศักดิ์ ธรรมอภิพล, กุศล สุนทรธาดา, เสาวภา พรสิริพงษ์, วีราพรรณ วิโรจน์รัตน์, พัตธนี วิจิจจะกูล, วราพร ศรีสุพรรณ, และ สุพัตรา ศรีวณิชชากร. (2557). การวิจัยปฏิบัติการอย่างมีส่วนร่วมในการพัฒนารูปแบบการดูแลผู้สูงอายุแบบองค์รวม. วารสารวิจัยระบบสาธารณสุข, 8(2), 120-131.
พรสวรรค์ สมเชื้อ, อุไรวรรณ ชัยชนะวิโรจน์, พูลสุข หิงคานนทร์ และดวงพร หุ่นตระกูล. (2557). ความสัมพันธ์ระหว่างการเสริมสร้างพลังอำนาจกับความพึงพอใจในงานของพยาบาลวิชาชีพ โรงพยาบาลพุทธชินราชพิษณุโลก. วารสารการพยาบาลและสุขภาพ, 8(3),14-29.
มูลนิธิ สถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย. (2556). สถานการณ์ผู้สูงอายุไทย 2556. (พิมพ์ครั้งที่1). กรุงเทพฯ: อมรินทร์.
ยุวดี รอดจากภัย และ กุลวดี โรจน์ไพศาลกิจ. (2554). แนวคิดและทฤษฎีการสร้างเสริมสุขภาพจังหวัดชลบุรี (พิมพ์ครั้งที่1). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยบูรพา.
สถาบันวิจัยประชากรและสังคมมหาวิทยาลัยมหิดล. (2562). สุขภาพคนไทย2562. (พิมพ์ครั้งที่1).กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัย มหิดล.
สัมฤทธิ์ ศรีธำรงสวัสดิ์, ไพบูลย์ สุริยะวงศ์ไพศาล, วิชช์ เกษมทรัพย์, วิชัย เอกพลากร และ บวรศม ลีระพันธ์. (2561). รายงานฉบับสมบูรณ์โครงการวิจัยเพื่อพัฒนาระบบการดูแลระยะยาว(Long term care) สำหรับผู้สูงอายุที่มี ภาวะพึ่งพิงภายใต้ระบบหลักประกันแห่งชาติ. กรุงเทพฯ: บริษัท ดีเซมเบอร์.
สัญญา ยือราน, และ ศิวิไลซ์ วนรัตน์วิจิตร. (2561). การวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วมสู่ความสำเร็จการเปลี่ยนแปลงเชิงนโยบายในระบบสุขภาพ. (พิมพ์ครั้งที่1). พิษณุโลก: มหาวิทยาลัยนเรศวร.
สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดพะเยา. (2563). รายงานประจำปีกลุ่มงานส่งเสริมสุขภาพ (หน้า18-25). พะเยา: สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดพะเยา
สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดพะเยา. (2564). ฐานข้อมูลประชากร. สืบค้นเมื่อ 15 มีนาคม 2564, จาก https://pyo.hdc.moph.go.th/hdc/reports/page.php?cat_id=ac4eed1bddb23d6130746d62d2538fd0.
สำนักนโยบายและยุทธศาสตร์ สำนักงานปลัดกระทรวงสาธารณสุข. (2559). แผนยุทธศาสตร์ชาติระยะ 20 ปี. สืบค้นเมื่อ 27 มีนาคม2564, จาก http://bps.moph.go.th/new_bps/sites/default/files/plan 20year8sep 2016.pdf
อรพิน ปิยะสกุลเกียรติ. (2561). การมีส่วนร่วมของชุมชนในการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูง อายุในตำบลท่าแค จังหวัดลพบุรี. วารสารร่มพฤกษ์ มหาวิทยาลัยเกริก, 36(3), 46-64.
American Academic of Pediatrics. (2012). Patient and family centered care and the pediatrician’s role. Retrieved March 5, 2020 from https://doi.org/10.1542/peds.2011-3084.
Gerteis, M., Edgemen Levetan, S., Darly, J. & Delbango, T. (1993). Through the patient’s eyes: understanding and promoting patient-centered care. San Francisco: Jossey-Bass.
Meed, N. & Bower, P. (2000). Patient-centredness: a conceptual framework and review of the empirical literature. Social Science Medicine, 51(7), 1087-110.
World Health Organization. (2015). World health statistics. WHO Library Cataloguing-in-Publication Data ISBN 978 92 4 069443 9 (PDF). Luxembourg.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2021 วารสารวิจัยการพยาบาลและสุขภาพ

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.