ผลของโปรแกรมพัฒนาพฤติกรรมต่อพฤติกรรมรับประทานอาหารและภาวะสุขภาพ ของหญิงวัยหมดประจำเดือน อำเภอโพธิ์ชัย จังหวัดร้อยเอ็ด
คำสำคัญ:
พฤติกรรมรับประทานอาหาร, ภาวะสุขภาพ, วัยหมดประจำเดือนบทคัดย่อ
การวิจัยกึ่งทดลองนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมพัฒนาพฤติกรรมต่อพฤติกรรมรับประทานอาหารและภาวะสุขภาพ ภายในกลุ่มทดลองและระหว่างกลุ่มทดลอง และกลุ่มเปรียบเทียบ หลังได้รับโปรแกรม กลุ่มตัวอย่าง เป็นหญิงวัยหมดประจำเดือน อายุ 45-59 ปี ที่อยู่ในระยะเปลี่ยนผ่านสู่ภาวะหมดประจำเดือนตามธรรมชาติทั้งระยะแรกและระยะปลาย ที่อาศัยอยู่ในตำบลเชียงใหม่และตำบลสะอาด คัดเลือกแบบเฉพาะเจาะจง เป็นกลุ่มทดลองและกลุ่มเปรียบเทียบ จำนวนกลุ่มละ 33 คน เครื่องมือทดลองเป็นโปรแกรมพัฒนาพฤติกรรมของหญิงวัยหมดประจำเดือน ที่ผู้วิจัยพัฒนาขึ้นตามแนวคิดแบบจำลองการส่งเสริมสุขภาพของเพนเดอร์ มีค่าความตรงเชิงเนื้อหา เท่ากับ 1 เครื่องมือเก็บข้อมูล ได้แก่ 1) แบบสอบถาม 3 ส่วน ได้แก่ ข้อมูลทั่วไป พฤติกรรมรับประทานอาหาร (CVI=.78 และค่าความเที่ยง .81) และอาการของภาวะหมดประจำเดือน (CVI=1 และค่าความเที่ยง=.87) และ 2) แบบบันทึกภาวะสุขภาพ วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติพรรณนา สถิติการทดสอบที และสถิติการทดสอบแมนวิทนีย์ยู ผลการวิจัยพบว่า หลังได้รับโปรแกรม กลุ่มทดลองมีค่าเฉลี่ยพฤติกรรมรับประทานอาหารสูงกว่าก่อนได้รับโปรแกรม และสูงกว่ากลุ่มเปรียบเทียบ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 นอกจากนี้กลุ่มทดลองมีค่าเฉลี่ยดัชนีมวลกาย ความดันโลหิตซิสโตลิก อาการของภาวะหมดประจำเดือนต่ำกว่าก่อนได้รับโปรแกรม การเปรียบเทียบระหว่างกลุ่มทดลองและกลุ่มเปรียบเทียบ ที่ระยะหลังการทดลอง พบว่ากลุ่มทดลองมีค่าเฉลี่ยความดันโลหิตซิสโตลิกและค่าเฉลี่ยอาการของภาวะหมดประจำเดือนต่ำกว่ากลุ่มเปรียบเทียบ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ดังนั้นโปรแกรมพัฒนาพฤติกรรมของหญิงวัยหมดประจำเดือน สามารถนำไปพัฒนาพฤติกรรมรับประทานอาหารและภาวะสุขภาพของสตรีวัยหมดประจำเดือนที่รับบริการโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลอื่น ๆ และควรทำการศึกษาเพื่อประเมินผลของโปรแกรมต่อความยั่งยืนของพฤติกรรมรับประทานอาหารและภาวะสุขภาพ
เอกสารอ้างอิง
กนิษฐ์ โง้วศิริ. (2556). ผลของโปรแกรมการส่งเสริมสุขภาพแบบองค์รวมต่อคุณภาพชีวิตของสตรีวัยใกล้หมดประจำเดือนและวัยหมดประจำเดือน. (วิทยานิพนธ์ปริญญาวิทยาศาสตรดุษฎีบัณฑิต). กรุงเทพมหานคร. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
กระทรวงมหาดไทย. (2561). ระบบสถิติทางการทะเบียน สถิติประชากรและบ้าน จำนวนประชาก แยกรายอายุ. สืบค้นเมื่อ 20 ตุลาคม 2563, จาก http://www.stat.dopa.go.th/
จตุภูมิ เขตจัตุรัส. (2560). วิธีการและเครื่องมือประเมินการเรียนรู้ของผู้เรียน. สืบค้นเมื่อ 17 มกราคม 2561 จาก http://regis.sru.ac.th/wp-content/uploads/sites/28/2017/05/teaching-aids-project
จุฬาลักษณ์ ฟักแก้ว, วราภรณ์ บุญเชียง และพนิดา จันทโสภีพันธ์. (2562). ปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับพฤติกรรมการสร้างเสริมสุขภาพของชายวัยทองในชุมชน. พยาบาลสาร, 46(3), 130-141.
ฉัตรทอง จารุพิสิฐไพบูลย์, ณัฏฐินีภรณ์ จันทรโณทัย, วรรณา ธนานุภาพไพศาล และจงกลนี ตุ้ยเจริญ. (2555). พฤติกรรมสุขภาพของสตรีวัยทอง ในเขตอำเภอเมือง จังหวัดนครราชสีมา. วารสารพยาบาลกระทรวงสาธารณสุข, 22(3), 39-40.
ชนัญญา ตันติธรรม และชลธิชา สถิระพจน์. (2561). Menopause and Healthy Lifestyle ใน อัมรินทร์สุวรรณ, สุกัญญา ชัยกิตติศิลป์, กระเษียร ปัญญาคำเลิศ, อรรณพ ใจสำราญ และนิมิต เดชไกรชนะ (บรรณาธิการ), MENOPAUSE 4.0. (หน้า 103-119). กรุงเทพฯ: คอนเซ็พท์ เมดิคัส.
นฤมล เวชจักรเวร, วราภรณ์ เสถียรนพเก้า, ภารดี เต็มเจริญ และวงเดือน ปั้นดี. (2555). ศึกษาผลของโปรแกรมส่งเสริมโภชนาการต่อการปรับเปลี่ยนการบริโภคอาหารและกิจกรรมทางกาย เพื่อป้องกันความเสี่ยงต่อโรคหัวใจและหลอดเลือดในหญิงวัยก่อนหมดประจำเดือน. วารสารสาธารณสุขศาสตร์, 42(2), 4-16.
บังอรศรี จินดาวงค์ และปิยธิดา คูหิรัญญรัตน์. (2564). ผลของโปรแกรมการสนับสนุนทางสังคมต่อพฤติกรรมการส่งเสริมสุขภาพของผู้สูงอายุในชุมชน. วารสารวิจัยขอนแก่น, 21(1), 229-247.
บุญใจ ศรีสถิตย์นรากูร. (2553). ระเบียบวิธีการวิจัยทางพยาบาลศาสตร์ (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพ ฯ: ยูแอนด์ไอ อินเตอร์มีเดีย
ปรียานุช พรหมภาสิต. (2558). คู่มือการจัดการเรียนรู้ “Active Learning (AL) for HuSo at KPRU" สืบค้นเมื่อวันที่ 19 ธันวาคม 2560, จาก https://huso.kpru.ac.th/File/KM%20BOOK-58.pdf
มหาวิทยาลัยมหิดล สถาบันวิจัยประชากรและสังคม. (2561). ประชากรของประเทศไทย พ.ศ. 2561 ประชากรคาดประมาณ ณ กลางปี 2561 . สืบค้นวันที่เมื่อ 23 มกราคม 2562, จาก http://www.ipsr. mahidol.ac.th/ipsr
มัลลิกา สระศรี, ประยุกต์ ศรีวิไล และพนิดา เลาชาญวุฒิ. (2557). บทบาททางสรีรวิทยาของสารรบกวนการทํางานของฮอรโมนอีควอลและผลกระทบต่อสุขภาพ. วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีมหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 33(1), 77-86.
โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลเชียงใหม่. (2564). การพัฒนาคุณภาพหน่วยบริการสุขภาพในระดับโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลตามเกณฑ์พัฒนาคุณภาพโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลติดดาว. ร้อยเอ็ด: สำนักงานสาธารณสุขอำเภอโพธิ์ชัย.
สมาคมความดันโลหิตสูงแห่งประเทศไทย. (2558). แนวทางการรักษาโรคความดันโลหิตสูงในเวชปฏิบัติทั่วไปพ.ศ. 2555 ปรับปรุง พ.ศ. 2558. กรุงเทพฯ: ฮั่วน้ำพริ้นติ้ง.
สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดร้อยเอ็ด กลุ่มงานพัฒนายุทธศาสตร์. (2563). โรคไม่ติดต่อ (NCD). สืบค้นเมื่อ 2 กุมภาพันธ์ 2563, จาก https://ret.hdc.moph.go.th/hdc/reports/
สุกรี สุนทราภา. (2560). สุข....สูงวัย. ศรีนครินทร์เวชสาร, 32(4), 19-23. สืบค้นเมื่อ 11 มกราคม 2561, จาก https://li01.tci-thaijo.org/index.php/ SRIMEDJ/article/view/94287
เสาวลักษณ์ มูลสาร และเกษร สำเภาทอง. (2559). ผลของโปรแกรมปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการบริโภคอาหารตามแนวทางของ DASH ร่วมด้วยทฤษฎีการรับรู้ความสามารถแห่งตน และแรงสนับสนุนทางสังคมเพื่อลดความเสี่ยงต่อโรคความดันโลหิตสูง. วารสารสาธารณสุขมหาวิทยาลัยบูรพา, 11(1), 87-98.
อาภรณ์ ดีนาน. (2555). การสร้างเสริมสุขภาพวัยผู้ใหญ่. ใน ศิริพร ขัมภลิขิต และจุฬาลักษณ์ บารมี(บรรณาธิการ), คู่มือการสอน การสร้างเสริมสุขภาพในหลักสูตรพยาบาลศาสตรบัณฑิต. (หน้า 377-425). ขอนแก่น: คลังนานาวิทยา.
Berek, J. S., & Berek, D. L. (2020). Berek & novak,s gynecology. Philadelphia: Wolters Kluwer.
Cohen, J. (1988). Statistical power analysis for the behavioral sciences. Second Edition Hillsdale, NJ: Lawrence Erlbaum Associates Publishers.
Pender, N. L., Murdaugh, C. L., & Parsons, M. A. (2011). Health promotion in nursing practice (6th ed.). Boston: Pearson.
Taylor H. S., Pal, L., & Seli, E. (2020). Speroff,S clinical gynecologic endocrinology and infertility. Philadelphia: Wolters Kluwer.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2021 วารสารวิจัยการพยาบาลและสุขภาพ

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.