ปัจจัยพหุระดับที่มีความสัมพันธ์กับความพร้อมในการเป็น ผู้สูงอายุคุณภาพของประชากรก่อนสูงวัย

บทคัดย่อ

การศึกษานี้เป็นการศึกษาแบบภาคตัดขวาง เพื่อประเมินความพร้อมในการเป็นผู้สูงอายุคุณภาพและวิเคราะห์ความสัมพันธ์ในปัจจัยระดับบุคคล และปัจจัยระดับชุมชนกับความพร้อมในการเป็นผู้สูงอายุคุณภาพของประชากรก่อนสูงวัย (อายุ 45 -59 ปี) อาศัยในอำเภอสรรพยา จังหวัดชัยนาท จำนวน 315 คน และศึกษาข้อมูลระดับชุมชนจากผู้นำชุมชน และเจ้าหน้าที่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นจำนวน 24 คน ที่ได้จากการสุ่มแบบ cluster sampling เก็บข้อมูลด้วยแบบสอบถามปัจจัยพหุระดับกับความพร้อมในการเป็นผู้สูงอายุคุณภาพระดับบุคคล และแบบสอบถามระดับชุมชน วิเคราะห์ข้อมูลด้วยเทคนิคการวิเคราะห์ตัวแปรพหุระดับ ผลวิจัยพบว่ากลุ่มตัวอย่างร้อยละ 53.7 มีความพร้อมในการเป็นผู้สูงอายุคุณภาพอยู่ในระดับปานกลาง และปัจจัยที่มีผลต่อการเพิ่มขึ้นของความพร้อมในการเป็นผู้สูงอายุคุณภาพของประชากรก่อนสูงวัย ได้แก่ ตัวแปรระดับบุคคล คือ เพศหญิง สถานภาพโสด อาชีพเกษตรกรรม รายได้เพียงพอ และเพียงพอเหลือเก็บ ความสัมพันธ์กับคนในครอบครัว และความรอบรู้ทางสุขภาพ (p<.05) สำหรับ ตัวแปรระดับชุมชน ได้แก่ กิจกรรมส่งเสริมสวัสดิการ (p<.05) และเมื่อวิเคราะห์ปฏิสัมพันธ์ข้ามระดับพบว่าผู้ที่อาศัยอยู่ในชุมชนที่มีกิจกรรมส่งเสริมสวัสดิการ และมีความรอบรู้ทางสุขภาพที่สูงขึ้นทำให้มีความพร้อมในการเป็นผู้สูงอายุคุณภาพเพิ่มขึ้น (p<.01) ดังนั้นในชุมชนจึงควรมีกิจกรรมส่งเสริมความรอบรู้ทางสุขภาพ และส่งเสริมกิจกรรมด้าน สวัสดิการชุมชน เพื่อให้ประชาชนมีความพร้อมมากขึ้นเมื่อเข้าสู่วัยผู้สูงอายุ และเป็นผู้สูงอายุอย่างมีคุณภาพ