The Effect of Animation and Song about Counting Fetal Movement among Pregnant Women
Keywords:
fetal movement, fetal movement record, animation media and songAbstract
This study was a quasi-experimental study, employing the one group pretest-posttest design. The study included three aims. The first aim was to compare knowledge before and after using animation and song to count fetal movement. The second aim was to examine counting fetal movement of pregnant women. The third aim was to examine level of pregnant women’s satisfaction after using animation and song to count fetal movement. The samples were thirty pregnant women who were equal to or more than 28 weeks and serviced at antenatal care unit of Warinchamrab Hospital, UbonRatchthani Province. The research tools included animation (CVI = 0.84) and song about counting fetal movement (CVI = 0.80); and a questionnaire about demographic data and satisfaction after using the animation and song (CVI = 0.84, alpha = 0.91). Moreover, the tools included knowledge of counting fetal movement (CVI = 0.90, KR – 20 = 0.87); and fetal movement record form. Data analysis included descriptive and comparative statistics. The study showed three parts. First, mean score about knowledge of counting fetal movement after using the animation and song was significantly higher than that of counting fetal movement before using the animation and song (p < .01).Second, percentages of pregnant women who counted and recorded their fetal movement daily were 83.33. Third, level of pregnant women’s satisfaction after using animation and song to count fetal movement was high ( = 3.90). The study showed that the animation and song about counting fetal movement help pregnant women transfer knowledge and easily count fetal movement fetal movement. This leads the pregnant women to have more knowledge in the situation and encourage them to have suitable self-care behavior.
References
กัญญาพัชญ์ จาอ้าย. (2560). ผลของโปรแกรมการเรียนรู้แบบมีส่วนร่วมต่อความรู้และพฤติกรรมการนับลูกดิ้นของหญิงตั้งครรภ์ชาวไทยใหญ่ โรงพยาบาลหางดง จังหวัดเชียงใหม่.วารสารสมาคมพยาบาลแห่งประเทศไทยฯ สาขาภาคเหนือ, 23(1), 32-42.
กระทรวงสาธารณสุข. (2561). การนับลูกดิ้น. สมุดบันทึกสุขภาพแม่และเด็ก สำนักส่งเสริมสุขภาพ กรมอนามัย กระทรวงสาธารณสุข, (หน้า 20-21). กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึก.
กองบริหารการสาธารณสุข กระทรวงสาธารณสุข. (2561). อัตราเกิดไร้ชีพ (Stillbirth Rate) ภาพรวมระดับประเทศ. สืบค้นเมื่อ 2 สิงหาคม 2562, จาก http://cmi.healtharea.net/servplan/obs/mdead?dx=3
บุญชม ศรีสะอาด. (2546). การพัฒนาหลักสูตรและการวิจัยเกี่ยวกับหลักสูตร. กรุงเทพมหานคร: สุวีริยาสาส์น.
บุญมี ภูด่านงัว. (2557). บทบาทพยาบาลในการส่งเสริมการดูแลตนเองของหญิงตั้งครรภ์ต่อการนับและบันทึกลูกดิ้น. วารสารการพยาบาลศาสตร์และสุขภาพ, 37(1), 135-146.
บุรฉัตร จันทร์แดง, เสาวลักษณ์ โกศลกิตติอัมพร และสัญญา เคณาภูมิ. (2562). ปัจจัยที่มีผลต่อการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรม. วารสารวิชาการธรรมทรรศน์, 19(4), 235 – 244.
พีรยา ศรีผ่อง, ภัทรินทร์ กิตติบุญญาคุณ, ดุษฎลภ์ ศิริศักดิ์รัชกุล, จิตศรา แสนเรียน, วรรณนิภา ศิริกัณรัตน์, และวราภรณ์ พิมพล. (2557). การพัฒนาสื่อแอนิเมชั่นเพื่อให้ความรู้แก่ผู้ป่วยเด็กที่ติดเชื้อเอชไอวี. ศรีนครินทร์เวชสาร, 29(1), 43 – 49.
เพ็ญศรี จะนู. (2561). ผลการใช้สื่อวีดีทัศน์เพื่อเตรียมความพร้อมผู้ป่วยก่อนผ่าตัด ต่อระดับความรู้และความพึงพอใจในผู้ป่วยที่มารับบริการผ่าตัดแบบผู้ป่วยนอก ห้องผ่าตัด หู คอ จมูก โรงพยาบาลธรรมศาสตร์ เฉลิมพระเกียรติ. วารสารโรงพยาบาลธรรมศาสตร์เฉลิมพระเกียรติ, 3(3), 47 – 65.
ภควลัญช์ เพสอุน, มณีรัตน์ ธีระวิวัฒน์, และนิรัตน์ อิมามี. (2560).การพัฒนาสื่อแอนิเมชั่นเรื่องการป้องกันภาวะแทรกซ้อนของหลอดเลือดแดงบริเวณขาหนีบ ในผู้ป่วยที่ได้รับการสวนหัวใจ. วารสารสาธารณสุขศาสตร์, 47(3), 315 – 325.
วิทยาลัยอาชีวะศึกษาเชียงใหม่, (2560). การผลิตสื่อสิ่งพิมพ์. สืบค้นเมื่อ 11 ตุลาคม 2561, จาก https://sites.google.com/site/tanakorn16121997/1-4-khxdi-laea-khx-seiy-khxng-sux-sing-phimph
วิภาณี แม้นอินทร์. (2561). ประเภทของสื่อประชาสัมพันธ์. สืบค้นเมื่อ 11 ตุลาคม 2561, จาก
http://www.elfms.ssru.ac.th/wipanee_ma/file.php/1/Media_PR_Tools/Chapter_4_PR_Tools_.pdf
สุชาดา ปราบมีชัย และสมสมร เรืองวรบูรณ์. (2560). ผลของสื่อแอนิเมชั่นต่อความรู้และพฤติกรรมการดูแลตนเองของเด็กวัยเรียนโรคธาลัสซีเมีย. วารสารพยาบาลกระทรวงสาธารณสุข, 27(2), 96 – 109.
สำนักนโยบายและยุทธศาสตร์ สำนักงานปลัดกระทรวงสาธารณสุข กระทรวงสาธารณสุข. (2558). รายงานการศึกษาการตายของมารดาและทารก. สืบค้นเมื่อ 15 ตุลาคม 2561, จากhttp://ihppthaigov. net/DB/ publication/attachresearch/402/chapter1.pdf
Ashby, F.G., Valentin, V. V., & Turken, A. U. (2002). The effects of positive affect and arousal on working memory and executive attention. In: Moore S, Oaksford M, editors. Emotional cognition: from brain to behavior. Amsterdam: John Benjamins.
Johnsen, E.L., Tranel, D., Lutgendorf, S., & Adolphs, R. (2009). A neuroanatomical dissociation for emotion induced by music. Int J Psychophysiol, (72)3, 24–33.
Kolter, P. & Armstrong, G. (2006). Principles of marketing. (11th ed.). New Jersey: Pearson education.
Obstet, G. (2009). Management of stillbirth. ACOG Practice Bulletin, 102, 1-14
Raynes-Greenow, C.H., Gordon, A., Li, Q., & Hyett, J. A. (2013). A cross-sectional study of maternal perception of fetal movement and antenatal advice in a general pregnant population, using a qualitative framework. BMC Pregnancy Childbirth, 13(32),1-8.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2020 Nursing Public Health and Education Journal (E-ISSN:2651-1908 Journal Online.)
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.