ประสิทธิผลของโปรแกรมป้องกันการฆ่าตัวตายในผู้สูงอายุ ที่มีภาวะซึมเศร้าในชุมชน

Abstract

การวิจัยนี้เป็นแบบกึ่งทดลองแบบสองกลุ่มวัดผลก่อนและหลังการทดลอง มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา ผลของโปรแกรมป้องกันการฆ่าตัวตายในผู้สูงอายุที่มีภาวะซึมเศร้าในชุมชนต่อความหวัง การเชื่อมโยงกับสังคม ภาวะซึมเศร้า และความคิดฆ่าตัวตายในผู้สูงอายุที่มีภาวะซึมเศร้า กลุ่มตัวอย่างเป็นผู้สูงอายุที่มีภาวะซึมเศร้าและมีความคิดฆ่าตัวตายในตำบลอวน อำเภอปัว จังหวัดน่าน ซึ่งถูกคัดเลือกโดยวิธีการสุ่มตัวอย่างแบบง่าย เป็นกลุ่มทดลองและกลุ่มเปรียบเทียบ กลุ่มละ 20 คน เครื่องมือการวิจัย ประกอบด้วย 1) โปรแกรมป้องกันการฆ่าตัวตายในผู้สูงอายุที่มีภาวะซึมเศร้าในชุมชน ซึ่งพัฒนาขึ้นตามกระบวนการแนวคิดสามขั้นตอน มีระยะเวลา 8 สัปดาห์ กิจกรรมประกอบด้วยการเยี่ยมบ้านเพื่อประเมินสาเหตุของความคิดฆ่าตัวตายและสิ่งแวดล้อมที่เสี่ยงต่อการฆ่าตัวตาย การให้คำแนะนำผู้ดูแล และการจัดกิจกรรมกลุ่ม เพื่อกระชับความสัมพันธ์กับบุคคลรอบข้าง 2) คู่มือการดูแลผู้สูงวัย สูตรคลายซึมเศร้า 3) แบบสอบถาม มี 5 ส่วน ได้แก่ ข้อมูลทั่วไป ความหวัง เชื่อมโยงกับสังคม ภาวะซึมเศร้า และความคิดฆ่าตัวตาย แบบสอบถามมีค่าดัชนีความตรงเชิงเนื้อหาของส่วนที่ 2-5 เท่ากับ .92, .90, .98, .97 และมีค่าสัมประสิทธิ์แอลฟ่าครอนบราค เท่ากับ .84, .82, .88 และ .83 ตามลำดับ วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติพรรณนา สถิติทดสอบที และสถิติทดสอบซี  ผลการวิจัยพบว่า หลังการเข้าร่วมโปรแกรม คะแนนเฉลี่ยความหวังและการเชื่อมโยงกับสังคมของผู้สูงอายุที่มีภาวะซึมเศร้าในกลุ่มทดลองมีค่ามากกว่าก่อนเข้าร่วมโปรแกรมและมากกว่ากลุ่มเปรียบเทียบอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 ระดับภาวะซึมเศร้ามีค่าเฉลี่ยน้อยกว่าก่อนเข้าร่วมโปรแกรมและน้อยกว่ากลุ่มเปรียบเทียบอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 ส่วนสัดส่วนของผู้สูงอายุที่มีความคิดฆ่าตัวตายมีน้อยกว่าก่อนเข้าร่วมโปรแกรมและน้อยกว่ากลุ่มเปรียบเทียบอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01   ผลจากการวิจัยนี้สามารถนำไปใช้กับกลุ่มตัวอย่างที่มีบริบทใกล้เคียงกัน มีการศึกษาในผู้สูงอายุที่อยู่เพียงลำพัง และติดตามประเมินโปรแกรมฯในระยะยาว โดยทุกขั้นตอนของกิจกรรมต้องมีส่วนร่วมของผู้ดูแลในครอบครัว และควรเพิ่มญาติหรือผู้ดูแลเป็นกลุ่มตัวอย่าง และใช้เป็นเกณฑ์คัดเข้า  จะทำให้ได้ข้อมูลที่มีคุณภาพมากยิ่งขึ้น

The effectiveness of a suicidal prevention program in elderly with depression in the community

The purposes of this quasi-experimental study with two-group pre-test and post-test design were to study the effects of The community – based prevention program for older people who have depression on hope, social connectedness, depression, and suicidal idea in elderly with depression in the community. The sample was elderly with depression and suicidal ideation in Auan Tambon Health Promotion Hospital, Pua district, Nan province. The elderly were selected by the simple random sampling and put into the experimental and comparative groups which each group included 20. The research instruments comprised 1) A suicide prevention program for elderly with depression in the community was developed based on the Three-step theory. The duration of the program was 8 weeks. The activities comprised the home visit for assessment of cause and environment risk to suicidal ideation, caregiver advice, and the strengthen relationship with surrounding people, 2) Handbook “Caring for the elderly with depression”, 3) a questionnaire composed of five sections: general information, hope, social connectedness, depression, and suicidal ideation. Content validity indexes of sections of 2-5 were .92, .90, .98, .97 and Cronbach’s alpha coefficients were .84, .82, .88 and .83, respectively. Data were analyzed by descriptive statistics, t-test, and Z-test.             The result revealed that after enrolling the program, mean of hope and social connectedness of elderly with depression in the experimental group were significantly higher than before enrolling the program and higher than the comparison group at p-value .01. Mean of depression of the experimental group was significantly lower than before enrolling the program and lower than the comparison group at p-value.01. The proportion of elderly with depression in the experimental group was significantly fewer than before enrolling the program and fewer than the comparison group at p-value.01. This research can be applied to samples with similar contexts. Having education in the elderly who are alone and monitoring the program in the long term. Every step of the program requires the participation of family or caregivers. And should add relatives or carers as a sample group and used as input criteria forl result in more quality information.