ผลของโปรแกรมการจัดการด้านการยศาสตร์ในการแก้ไขอาการปวดเมื่อยกล้ามเนื้อจากการทำงานของกลุ่มสตรีปักผ้าชาวไทยภูเขา อำเภอปง จังหวัดพะเยา
คำสำคัญ:
การยศาสตร์ อาการปวดเมื่อยกล้ามเนื้อ การปักผ้าบทคัดย่อ
การปักผ้าเป็นงานละเอียดประณีต ผู้ปักผ้าจะอยู่ในลักษณะท่านั่งยอง ก้มหน้า งอหลัง และมีปัจจัยทางด้านการยศาสตร์ ซึ่งส่งผลทำให้เกิดอาการปวดเมื่อยกล้ามเนื้อได้ตามบริเวณส่วนต่างๆ ของร่างกาย เช่น คอ บริเวณบ่า-ไหล่ เป็นต้น การศึกษาครั้งนี้เป็นการวิจัยกึ่งทดลอง เพื่อเปรียบเทียบผลของโปรแกรม การจัดการด้านการยศาสตร์ในการลดอาการปวดเมื่อยกล้ามเนื้อจากการทำงานของกลุ่มสตรีปักผ้าชาวไทยภูเขา กลุ่มตัวอย่างจำนวน 33 คน วัดผลความรู้ คุณภาพชีวิต และความเสี่ยงด้านการยศาสตร์ ก่อนและหลังการศึกษาภายในกลุ่ม เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสัมภาษณ์ วิเคราะห์ผลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา และ t – test ผลการศึกษาพบว่า ภายหลังการดำเนินงานตามโปรแกรม กลุ่มที่ทำการศึกษามีคะแนนเฉลี่ยความรู้เพิ่มขึ้น, มีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น และความเสี่ยงด้านการยศาสตร์ตามส่วนของร่างกาย ที่ส่งผลต่ออาการปวดเมื่อยกล้ามเนื้อลดลง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ P<0.05 โดยสรุป การจัดกิจกรรมตามโปรแกรมสามารถลดอาการปวดเมื่อยกล้ามเนื้อจากการทำงานของกลุ่มสตรีปักผ้าชาวไทยภูเขา อำเภอปง จังหวัดพะเยา
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงสาธารณสุข.
กันณพงศ์ อัครไชยพงศ์ และคณะ. (2559). สถานการณ์อาชีวอนามัยของประเทศไทยในปัจจุบัน. วารสารวิจัยคณะ
สาธารณสุขศาสตร์, ปีที่ 9(1), หน้า 1-6.
เขตบริการสุขภาพที่ 1. (2559). สถานสุขภาพประชาชนทั่วไป. สืบค้นเมื่อ 26 มีนาคม 2560 จาก http://203.209.96.244/r1/.
ฉันทนา จันทวงศ์, นิสากร กรุงไกรเพชร และยุพา ดาวเรือง. (2559). การดำเนินงานด้านการยศาสตร์อย่างมีส่วนร่วม
เพื่อลดปัจจัยเสี่ยงต่อการเกิดอาการผิดปกติทางระบบกล้ามเนื้อโครงสร้างกระดูก ในโรงงานยางแผ่นรมควัน
จังหวัดระยอง. วารสารพยาบาลสาธารณสุข, ปีที่ 30(1), หน้า 77-86.
ฐานข้อมูลสุขภาพอำเภอปง. (2559). สืบค้นเมื่อ 26 มีนาคม 2560 จาก http:203.157.102.156/hdc/main/index
ธวัชชัย คำป้อง และสุนิสา ชายเกลี้ยง. (2556). ปัจจัยเสี่ยงที่สัมพันธ์กับการปวดหลังจากการทำงานของ
แรงงานนอกระบบกลุ่มเย็บผ้าสำเร็จรูป อำเภอหนองเรือ จังหวัดขอนแก่น. วารสารวิจัยสาธารณสุขศาสตร์
มหาวิทยาลัยขอนแก่น. ปีที่ 6(2), หน้า 70-78.
นิภาพร เหล่าชา. (2553). ผลของการออกกำลังกายท่าฤาษีดัดตนที่มีต่อความแข็งแรงของกล้ามเนื้อและความ
อ่อนตัวในผู้หญิงวัยทำงาน. วิทยานิพนธ์ ปริญญาวิทยาศาสตร์มหาบัณฑิตจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
พรทิพย์ สง่าผากุล, ณัฐพล ทนุดี และนิธิกานต์ ชมชื่น. (2559). การศึกษาการประคบไข่โดยใช้ร่วมกับเงินและความ
ร้อนเพื่อบรรเทาอาการปวดตามภูมิปัญญาท้องถิ่นของชนเผ่าม้งในสถานบริการสาธารณสุขชุมชนสิบสอง
พัฒนา. การประชุมวิชาการระดับชาติ แพทย์แผนไทยภูมิปัญญาของแผ่นดินพิษณุโลก (29-30 สิงหาคม 2559).
ภนารี บุษราคัมตระกูล. (2554). สรีรวิทยาพยาธิวิทยาระบบกล้ามเนื้อและกระดูก (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ:
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
รัตนา ทรัพย์บำเรอ. (2559). ระเบียบวิจัยทางสาธารณสุข. กรุงเทพฯ:โอ.เอส. พริ้นติ้งเฮ้าส์. หน้า 137-139.
ศิริพร สนิทนิตย์ และพรรณี บัญชรหัตถกิจ. (2557). ผลของโปรแกรมส่งเสริมพฤติกรรมการออกกำลังกาย
แบบฤๅษีดัดตนในกลุ่มผู้สูงอายุโดยการประยุกต์ใช้ทฤษฎีความสามารถตนเองและแรงสนับสนุน
ทางสังคมในอำเภอน้ำพอง จังหวัดขอนแก่น. ศรีนครินทร์เวชสาร,ปีที่29(3),หน้า304-310.
ศุภวิช นิยมพันธ์. (2557). การออกแบบและปรับปรุงการทำงานตามหลักการยศาสตร์ กรณีศึกษาการทอผ้าไหม
ยกทอง หมู่บ้านท่าสว่าง จังหวัดสุรินทร์. วิทยานิพนธ์ปริญญาวิศวกรรมศาสตรบัณฑิต
มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี.
สุวัฒน์ ชำนาญ. (2558). ผลของโปรแกรมส่งเสริมสุขภาพด้านการยศาสตร์ต่อการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมเพื่อ
ลดความเสี่ยงต่อโรคกล้ามเนื้อและกระดูกที่เกิดจากการทำงานของบุคลากร โรงพยาบาลศรีสมเด็จ
อำเภอศรีสมเด็จ จังหวัดร้อยเอ็ด. วิทยานิพนธ์ปริญญาสาธารณสุขศาสตรมหาบัณฑิต
มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
สุวัฒน์ มหัตนิรันด์กุล และ คณะ. (2545). เครื่องมือวัดคุณภาพชีวิตขององค์กรอนามัยโลก. ชุดย่อ ฉบับภาษาไทย.
จังหวัดเชียงใหม่ : โรงพยาบาลสวนปรุง.
สายสุดา เทพตาแสง. (2558). การศึกษาผลการดำเนินงานโครงการยืดเหยียดเพื่อสุขภาพของบุคลากร
โรงพยาบาลปะคำ จังหวัดบุรีรัมย์. การประชุมวิชาการโรคจากการประกอบอาชีพและสิ่งแวดล้อม
แห่งชาติครั้งที่ 7 ประจำปี 2558 (25-27 กุมภาพันธ์ 2558)(หน้า 105). กรุงเทพฯ.
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2558). การสำรวจภาวะการทำงานของประชากร ทั่วราชอาณาจักร พ.ศ. 2558. สืบค้นเมื่อ 10 เมษายน 2560, จาก http://www.nso.go.th/sites/2014.
โสภาพรรณ จิรนิรัติศัย. (2559). ภาวะผิดปกติของกล้ามเนื้อและกระดูกในคนงานกลุ่มวิสาหกิจชุมชน ประเภทผ้าและ
ศิลปประดิษฐ์ ในเขต 4.สถาบันวิจัย จัดการความรู้ และมาตรฐานการควบคุมโรค กรมควบคุมโรค
กระทรวงสาธารณสุข.
อนามัย (ธีรวิโรจน์) เทศกะทึก. (2556). อาชีวอนามัยและความปลอดภัย. (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ:โอ เอส พรี้นติ้งเฮ้าส์.
อรุณ จิระวัฒนกุล. (2547). ชีวสถิติสำหรับงานวิจัยทางวิทยาสาสตร์สุขภาพ. ขอนแก่น: โรงพิมพ์คลังนานา วิทยา.
Chander and Cavatorta. (2017). An observational method for Postural Ergonomic Risk Assessment
(PERA). Journal of Industrial Ergonomics 17:391. 2-10.
HDC. (2559). ข้อมูลสุขภาพและการเจ็บป่วย. สืบค้นเมื่อ 26 มีนาคม 2560 จาก
http://203.157.102.156/hdc/main.
International Labour Organization. (2016). Work, peace and resilience.Retrieved March 26, 2017,
from http://www.ilo.org/global/topics.
Lueder, R (1996). A Prosed RULA of Computer User.Proceedings of the Eronomics Summer
Workshop UC Berkeley Center for Occupational & Environmental Health Continuing
Education Program San Francisco, August 8-9, 1996.
Phil Hughes and Ed Ferrett. (2013). International health and safety at work.New York :Routledge.
Simonsen and Gard. (2016). Swedish Sonographers' perceptions of ergonomic problems at work
and their suggestions for improvement.Journal of BMC Musculoskeletal Disorders.(17) : 391
Sullivan et al,. (2013). Perceptions of sitting posture among members of the community,
both with and without non-specific chronic low back pain. Journal of Manual Therapy (18) :551-556.