ความชุกของการแพ้สารโซเดียมลอริลซัลเฟตและความสัมพันธ์ของการแพ้สารโซเดียมลอริลซัลเฟตกับการรายงานการเกิดแผลร้อนในของอาสาสมัครไทยสุขภาพดี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความชุกของการแพ้สารโซเดียมลอริลซัลเฟตหรือเอสแอลเอสในอาสาสมัครไทยสุขภาพดี และศึกษาความสัมพันธ์ของการแพ้สารเอสแอลเอสกับประวัติการเกิดแผลร้อนในของอาสาสมัคร โดยการศึกษานี้เก็บข้อมูลผ่านอาสาสมัครสุขภาพดีทั้งหมด 71 คน ณ คณะทันตแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ ซึ่งจะได้รับการทดสอบการแพ้ด้วยสารละลายเอสแอลเอสความเข้มข้นร้อยละ 0.5 และใช้น้ำกลั่นเป็นตัวควบคุมลบ ติดแผ่นทดสอบบนท้องแขนเป็นเวลา 48 ชั่วโมง หลังจากแกะแผ่นทดสอบออก 24 ชั่วโมง ผู้วิจัยอ่านผลการแพ้ สัมภาษณ์อาสาสมัครเกี่ยวกับข้อมูลพื้นฐาน ประวัติการเป็นร้อนใน ได้แก่ จำนวน ขนาด ระยะเวลา ตำแหน่ง ความถี่ อาการนำก่อนเกิดแผล ประวัติครอบครัว และความเครียด ใช้สถิติพรรณนาบรรยายข้อมูลพื้นฐาน ประวัติการเกิดแผลร้อนใน คะแนนผลการทดสอบการแพ้สาร เอสแอลเอส และความชุกของอาสาสมัครที่แพ้เอสแอลเอส และใช้สถิติฟิชเชอร์ตรวจสอบความสัมพันธ์ของการแพ้เอสแอลเอสและการมีแผลร้อนใน ผลการศึกษาพบว่าความชุกของอาสาสมัครที่แพ้เอสแอลเอสคิดเป็นร้อยละ 81.82 ในกลุ่มอาสาสมัครที่มีประวัติแผลร้อนในส่วนใหญ่เป็นเพศหญิง มีแผลเดียวโดยมีขนาดน้อยกว่าหรือเท่ากับ 5 มิลลิเมตร มักเกิดในตำแหน่งเยื่อบุผิวช่องปากชนิดไม่มีเคราติน เป็นอยู่ประมาณ 1 สัปดาห์ ความถี่มากกว่า 3 ครั้งต่อปี มีอาการนำก่อนเกิดแผลและมีความเกี่ยวข้องกับประวัติครอบครัว ในอาสาสมัครที่มีประวัติร้อนในพบว่าแพ้เอสแอลเอส ร้อยละ 100 ในขณะที่กลุ่มที่ไม่มีประวัติร้อนในพบว่าแพ้ร้อยละ 67.74 พบความสัมพันธ์ของการแพ้เอสแอลเอสและประวัติการเกิดแผลร้อนในของอาสาสมัคร (p=0.003) แต่อย่างไรก็ตามไม่พบความสัมพันธ์กับระดับความรุนแรงของการตอบสนองการแพ้เอสแอลเอสและประวัติการเกิดแผลร้อนใน ผลการศึกษาสรุปได้ว่า มีความสัมพันธ์ของการแพ้เอสแอลเอสและประวัติการรายงานการเกิดแผลร้อนใน ดังนั้นอาจจะกล่าวได้ว่าการแพ้ เอสแอลเอสอาจเป็นปัจจัยหนึ่งในผู้ป่วยที่มีประวัติแผลร้อนใน
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ทีได้รับการลงตีพิมพ์ในวิทยาสารทันตแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่นถือเป็นลิขสิทธิ์เฉพาะของคณะทันตแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร จากคณะทันตแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่นก่อนเท่านั้น
เอกสารอ้างอิง
Akintoye SO, Greenberg MS. Recurrent aphthous stomatitis. Dent Clin North Am 2014;58(2):281-97.
Cui RZ, Bruce AJ, Rogers RS 3rd. Recurrent aphthous stomatitis. Clin Dermatol 2016;34(4):475-81.
Zain RB. Oral recurrent aphthous ulcers/stomatitis: prevalence in Malaysia and an epidemiological update. J Oral Sci 2000;42(1):15-9.
Akay GA, Yalçınkaya E, Yazici H. Evaluation of skin patch test results and allergen elimination in patients with idiopathic recurrent aphthous stomatitis. Turk Klin Dermatoloji 2016;26(2):76-80.
Gülseren D, Hapa A, Ersoy-Evans S, Elçin G, Karaduman A. Is there a role of food additives in recurrent aphthous stomatitis? A prospective study with patch testing. Int J Dermatol 2017; 56(3):302-6.
Ozden HK, Selcuk AA. Is there a role of toothpastes in the development of recurrent aphthous stomatitis? A prospective controlled clinical trial with skin patch testing. Oral Surg Oral Med Oral Pathol Oral Radiol 2021;131(1):43-8.
Geier J, Uter W, Pirker C, Frosch PJ. Patch testing with the irritant sodium lauryl sulfate (SLS) is useful in interpreting weak reactions to contact allergens as allergic or irritant. Contact Dermatitis 2003;48(2):99-107.
Alli BY, Erinoso OA, Olawuyi AB. Effect of sodium lauryl sulfate on recurrent aphthous stomatitis: A systematic review. J Oral Pathol Med 2019;48(5): 358-64.
Shim YJ, Choi JH, Ahn HJ, Kwon JS. Effect of sodium lauryl sulfate on recurrent aphthous stomatitis: A randomized controlled clinical trial. Oral Dis 2012;18(7):655–60.
Cheng LL. Limited evidence suggests that patients with recurrent aphthous stomatitis may benefit from using sodium lauryl sulfate-free dentifrices. J Evid Based Dent Pract 2019;19(4):101349.
Healy CM, Paterson M, Joyston-Bechal S, Williams DM, Thornhill MH. The effect of a sodium lauryl sulfate-free dentifrice on patients with recurrent oral ulceration. Oral Dis 1999;5(1):39-43.
Pongissawaranun W, Laohapand P. Epidemiologic study on recurrent aphthous stomatitis in a Thai dental patient population. Community Dent Oral Epidemiol 1991;19(1):52-3.
Löffler H, Pirker C, Aramaki J, Frosch PJ, Happle R, Effendy I. Evaluation of skin susceptibility to irritancy by routine patch testing with sodium lauryl sulfate. Eur J Dermatol 2001;11(5):416-9.
Aramaki J, Löffler C, Kawana S, Effendy I, Happle R, Löffler H. Irritant patch testing with sodium lauryl sulphate: interrelation between concentration and exposure time. Br J Dermatol 2001;145(5):704-8.
Uter W, Geier J, Becker D, Brasch J, Löffler H. The MOAHLFA index of irritant sodium lauryl sulfate reactions: first results of a multicentre study on routine sodium lauryl sulfate patch testing. Contact Dermatitis 2004;51(5-6):259-62.
Löffler H, Becker D, Brasch J, Geier J, German Contact Dermatitis Research Group (DKG). Simultaneous sodium lauryl sulphate testing improves the diagnostic validity of allergic patch tests: Results from a prospective multicentre study of the German Contact Dermatitis Research Group (Deutsche Kontaktallergie-Gruppe, DKG). Br J Dermatol 2005;152(4):709-19.
Schwitulla J, Brasch J, Löffler H, Schnuch A, Geier J, Uter W. Skin irritability to sodium lauryl sulfate is associated with increased positive patch test reactions. Br J Dermatol 2014;171(1):115-23.
Wahlberg JE. Patch testing. In: Rycroft RJG, Menné T, Frosch PJ, Leppoittevin J-P, editors. Textbook of contact dermatitis. 3rd ed. Springer: Berlin Heidelberg;2001. 435–68.
Isobe T, Kato Y, Okubo Y, Koga M. Evaluation of patch testing in atopic dermatitis using commercially available environmental antigens. Allergol Int 2001;50(2):153-62.
