ผลของช่วงเวลาในการซ่อมและการเตรียมผิวต่อค่าความแข็งแรงยึดเฉือนของการซ่อมวัสดุบิสเอคริลเรซินด้วยเรซินคอมโพสิตชนิดไหลแผ่

บทคัดย่อ

การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินผลความแตกต่างของช่วงเวลาในการซ่อมแซมบิสเอคริลเรซินโดยกระบวนการเทอร์โมไซคลิง และการเตรียมผิวต่อค่าความแข็งแรงยึดเฉือนของวัสดุบิสเอคริลเรซินและวัสดุเรซินคอมโพสิตชนิดไหลแผ่ บิสเอคริลเรซินจำนวน 270 ชิ้น ถูกสุ่มแบ่งเป็น 3 กลุ่ม กลุ่มละ 90 ชิ้น ตามจำนวนรอบของเทอร์โมไซคลิง กลุ่ม 1 ไม่มีรอบ ชิ้นงานเก็บในน้ำลายเทียม 37 องศาเซลเซียส 1 ชั่วโมง กลุ่ม 2 194 รอบ (เทียบเท่า 1 สัปดาห์ในปาก) กลุ่ม 3 5,000 รอบ (เทียบเท่า 6 เดือนในปาก) ภายหลังผ่านการจำลองการใช้งาน แบ่งชิ้นงานในแต่ละกลุ่มเป็น 3 กลุ่มย่อย กลุ่มย่อยละ 30 ชิ้น ตามการเตรียมผิว คือ ไม่มีการเตรียมผิว เตรียมผิวด้วยเข็มกรอคาร์ไบด์ทรงกระบอก การเตรียมพื้นผิวด้วยเข็มกรอคาร์ไบด์ทรงกระบอกและทาแอดเพอร์ซิงเกิลบอนด์ทู ยึดวัสดุเรซินคอมโพสิตชนิดไหลแผ่ขนาดเส้นผ่านศูนย์กลาง 5 มิลลิเมตร สูง 4 มิลลิเมตร บนผิวบิสเอคริลเรซินที่ถูกเตรียมผิวแล้ว นำชิ้นทดสอบมาหาค่าความแข็งแรงยึดเฉือนภายใต้เครื่องทดสอบสากลที่ความเร็วหัวกดเท่ากับ 0.5 มิลลิเมตรต่อนาที วิเคราะห์สถิติโดยใช้ความแปรปรวนสองทางและเปรียบเทียบเชิงซ้อนแบบทูกีย์ ที่ระดับความเชื่อมั่นร้อยละ 95 ตรวจสอบลักษณะความล้มเหลวที่เกิดขึ้นภายใต้กล้องสเตอริโอไมโครสโคป ค่าเฉลี่ยความแข็งแรงยึดเฉือนสูงสุดพบในกลุ่มที่เตรียมผิวด้วยเข็มกรอคาร์ไบด์ทรงกระบอกร่วมกับแอดเพอร์ซิงเกิลบอนด์ทู ขณะที่กลุ่มที่ไม่มีการเตรียมผิวแสดงค่าเฉลี่ยความแข็งแรงยึดเฉือนต่ำสุดในทุกช่วงเวลาในการซ่อม นอกจากนี้การทำเทอร์โมไซคลิงจะลดค่าเความแข็งแรงยึดเฉือนในทุกวิธีการเตรียมผิว ชิ้นงานที่ผ่านเทอร์โมไซคลิง 5,000 รอบ มีค่าความแข็งแรงยึดเฉือนต่ำสุด ลักษณะความล้มเหลวที่พบส่วนใหญ่คือการแตกหักแบบยึดติด สรุป ช่วงเวลาในการซ่อมแซมบิสเอคริลเรซินและการเตรียมพื้นผิวมีผลต่อค่าความเข็งแรงยึดเฉือนของการซ่อมบิสเอคริลเรซินด้วยเรซินคอมโพสิตชนิดไหลแผ่