การรักษาทางทันตกรรมจัดฟันในผู้ป่วยที่มีฟันกรามน้ำนมล่างซี่ที่สองยึดแข็ง: รายงานผู้ป่วย

บทคัดย่อ

ฟันยึดแข็ง เป็นภาวะที่มีการเชื่อมกันของเคลือบรากฟันหรือเนื้อฟันของผิวรากฟันกับกระดูกเบ้าฟันโดยรอบ ปัจจัยภายนอกที่ทำให้เกิดฟันยึดแข็ง ได้แก่ การได้รับบาดเจ็บ การติดเชื้อ การระคายเคืองจากสารเคมีหรือความร้อน เป็นต้น ส่วนปัจจัยภายในที่อาจทำให้เกิดฟันยึดแข็ง เช่น พันธุกรรม การมีช่องว่างโดยกำเนิดของเอ็นยึดปริทันต์ เป็นต้น การรักษาทางทันตกรรมจัดฟันต้องคำนึงว่าฟันยึดแข็งไม่สามารถเคลื่อนที่ได้ด้วยแรงทางทันตกรรมจัดฟัน ในรายงานฉบับนี้ กล่าวถึงผู้ป่วยเพศหญิง อายุ 18 ปี 7 เดือน ซึ่งได้รับการรักษาทางทันตกรรมจัดฟันด้วยการถอนฟันยึดแข็งที่เป็นฟันกรามน้ำนมล่างซี่ที่สอง ฟันกรามน้อยบนซ้ายซี่ที่หนึ่ง และเคลื่อนฟันปิดช่องว่าง ผลการรักษาพบว่า เกิดการสบฟันแบบแองเกิลประเภทที่ 1  โดยเคลื่อนฟันกรามแท้ซี่แรกด้านล่างมาปิดช่องว่างได้สนิท คนไข้มีความพึงพอใจในการสบฟัน สามารถใช้ฟันบดเคี้ยวได้เป็นปกติ ใช้เวลาในการรักษาทั้งสิ้น 2 ปี 2 เดือน โดยให้ใช้เครื่องมือคงสภาพฟันไว้ตลอดเวลาเป็นระยะเวลา 2 ปี และให้ใส่เฉพาะกลางคืนต่อไปอีก 2 ปี การตัดสินใจถอนฟันยึดแข็งในผู้ป่วยรายนี้ เนื่องจากฟันยึดแข็งทั้งสองซี่มีภาวะการละลายของรากฟันมาก ทำให้ไม่สามารถผ่าตัดดึงขึ้นมาบูรณะได้ จึงได้วางแผนถอนฟันนี้แล้วปิดช่องว่าง ซึ่งการเคลื่อนฟันปิดช่องว่างในตำแหน่งฟันยึดแข็ง พบว่าทำให้เกิดการสูญเสียของกระดูกรอบขอบฟัน เนื่องมาจากขั้นตอนในการผ่าตัดเอาฟันยึดแข็งออกนั้นทำให้เกิดการสูญเสียกระดูกออกไปด้วยบางส่วน