ผลของการเตรียมพื้นผิวแผ่นอลูมินาที่แตกต่างกัน ต่อค่าความแข็งแรงยึดเฉือนกับวัสดุยึดติดชนิดเรซิน

บทคัดย่อ

ศึกษาผลของการเตรียมพื้นผิวแผ่นอลูมินาที่แตกต่างกัน ต่อความแข็งแรงยึดเฉือนกับวัสดุยึดติดชนิดเรซิน โดยเตรียมชิ้นงานอลูมินาลักษณะแผ่นสี่เหลี่ยมผืนผ้าขนาด 10x10x1 มิลลิเมตร จำนวน 130 ชิ้น สุ่มแบ่งตามการเตรียมพื้นผิวที่แตกต่างกันเป็น 10 กลุ่ม กลุ่มละ 13 ชิ้น ดังนี้ กลุ่มที่ 1 กลุ่มควบคุม กลุ่มที่ 2 เป่าทราย 50 ไมครอน ความดัน 4 บาร์ 20 วินาที กลุ่มที่ 3 เป่าทราย 110 ไมครอน ความดัน 2 บาร์ 21 วินาที กลุ่มที่ 4 กัดด้วยกรดไฮโดรฟลูออริกความเข้มข้นร้อยละ 48 กลุ่มที่ 5 กัดด้วยสารละลายปิรันย่า กลุ่มที่ 6 เป่าทราย 50 ไมครอนและกัดด้วยกรดไฮโดรฟลูออริกความเข้มข้นร้อยละ 48 กลุ่มที่ 7 เป่าทราย 110 ไมครอนและกัดด้วยกรดไฮโดรฟลูออริก ความเข้มข้นร้อยละ 48 กลุ่มที่ 8 เป่าทราย 50 ไมครอน และสารละลายปิรันย่า กลุ่มที่ 9 เป่าทราย 110 ไมครอน และสารละลายปิรันย่า กลุ่มที่ 10 กลุ่ม ทาด้วยสารคู่ควบไซเลน นำชิ้นงานจำนวน 8 ชิ้นยึดด้วยวัสดุยึดติดชนิดเรซินชนิดรีไลด์เอ๊กยูสองร้อย และนำไปทดสอบความแข็งแรงยึดเฉือนด้วยเครื่องทดสอบสากล ที่ความเร็วหัวกด 0.5 มิลลิเมตรต่อนาที จากนั้นนำชิ้นทดสอบกลุ่มละ 3 ชิ้นไปตรวจสอบความขรุขระของพื้นผิวด้วยเครื่องทดสอบความขรุขระภายใต้มาตรฐานไอเอสโอ 4287:1997 โดยกำหนดการตัดระดับที่ 0.8 มิลลิเมตร เป็นระยะทาง 5 มิลลิเมตร นำข้อมูลมาวิเคราะห์ทางสถิติเปรียบเทียบด้วยการวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว และนำชิ้นงานทดสอบกลุ่มละ 2 ชิ้นไปทำการส่องดูลักษณะของพื้นผิวด้วยกล้องจุลทรรศน์อิเล็กตรอนแบบส่องกราด จากการศึกษานี้พบว่าค่าเฉลี่ยความแข็งแรงยึดเฉือนในกลุ่มที่ได้รับการเตรียมพื้นผิวด้วยการเป่าทรายด้วยอนุภาคอลูมินาขนาด 50 ไมครอน มีค่าสูงสุดอย่างมีนัยสำคัญ (p<0.05)สอดคล้องกับการมีความขรุขระของพื้นผิวมากที่สุด (p<0.05) และรูปร่างของพื้นผิวที่มีหลุมร่องมากขึ้นจากภาพถ่ายด้วยกล้องจุลทรรศน์อิเล็กตรอน โดยสรุปพบว่าการเตรียมพื้นผิวอลูมินาด้วยวิธีที่แตกต่างกันมีผลต่อค่าเฉลี่ยความแข็งแรงยึด โดยกลุ่มที่ได้รับการเตรียมพื้นผิวด้วยการเป่าทรายด้วยอนุภาคอลูมินาขนาด 50 ไมครอนมีค่าความแข็งแรงยึดเฉือน และลักษณะของพื้นผิวที่มีความขรุขระมากที่สุด