การพยาบาลผู้ป่วยกระดูกขาหักหลังผ่าตัดใส่โลหะยึดกระดูกภายนอกร่างกาย ที่ลำเลียงด้วยอากาศยานแบบปีกตรึง : กรณีศึกษา

Main Article Content

นครินทร์ เชื่อนิจ
สิทธิภรณ์ ราชบุรมย์

บทคัดย่อ

ผู้ป่วยกระดูกขาหักหลังผ่าตัดใส่โลหะยึดกระดูกภายนอกร่างกาย (External Fixation) ที่ได้รับการลำเลียงด้วยอากาศยานแบบปีกตรึง (Fixed Wing) ต้องเผชิญกับข้อจำกัดและความเสี่ยงที่อาจเกิดขึ้นขณะลำเลียงทางอากาศ แนวทางการดูแลจึงมุ่งหวังเพื่อป้องกันภาวะแทรกซ้อนหลังผ่าตัด ผลกระทบจากการลำเลียงทางอากาศ และส่งต่อผู้ป่วยให้ถึงปลายทางอย่างปลอดภัย บทความนี้นำเสนอการพยาบาลผู้ป่วยกระดูกขาหักหลังผ่าตัดใส่โลหะยึดกระดูกภายนอกร่างกายที่ได้รับการลำเลียงด้วยอากาศยานแบบปีกตรึง โดยนำกระบวนการพยาบาล (Nursing Process) บูรณาการร่วมกับกรอบแนวคิดแบบแผนสุขภาพของกอร์ดอน (Gordon) จากการศึกษาพบปัญหาทางการพยาบาลขณะอยู่บนอากาศยานแบบปีกตรึง 3 ปัญหา ได้แก่ 1) มีอาการปวดบริเวณขาซ้ายหลังผ่าตัด Left Popliteal Artery Repair with Medial Fasciotomy and External Fixation from Femur to Tibia 2) เสี่ยงต่อการเลื่อนหลุดจากตำแหน่งเดิมของ External Fixation จากการเคลื่อนย้ายผู้ป่วยบ่อยครั้ง และ 3) มีโอกาสเกิดภาวะแทรกซ้อนจากการลำเลียงทางอากาศ ผลการศึกษาครั้งนี้พบว่า ภายหลังให้การพยาบาลตามกิจกรรมการพยาบาลที่เหมาะสมในแต่ละปัญหา อาการปวดบริเวณขาซ้ายลดลงจากคะแนนความปวดระดับ 6 เป็น 2 คะแนน ทั้งนี้ไม่พบอาการและอาการแสดงของการเลื่อนหลุดจากตำแหน่งเดิมของ External Fixation และภาวะแทรกซ้อนเนื่องจากการลำเลียงทางอากาศ

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
1.
เชื่อนิจ น, ราชบุรมย์ ส. การพยาบาลผู้ป่วยกระดูกขาหักหลังผ่าตัดใส่โลหะยึดกระดูกภายนอกร่างกาย ที่ลำเลียงด้วยอากาศยานแบบปีกตรึง : กรณีศึกษา. Kb. Med. J. [อินเทอร์เน็ต]. 17 มกราคม 2025 [อ้างถึง 18 ธันวาคม 2025];7(2):105-14. available at: https://he01.tci-thaijo.org/index.php/KBJ/article/view/276661
ประเภทบทความ
รายงานผู้ป่วย

เอกสารอ้างอิง

กองสุขภาพระหว่างประเทศ กรมสนับสนุนบริการสุขภาพ กระทรวงสาธารณสุข. ยุทธศาสตร์การพัฒนาประเทศไทย ให้เป็นศูนย์กลางสุขภาพนานาชาติ (Medical Hub)(พ.ศ.2560-2569). สมุทรสาคร: บอร์นทูบีพับลิชชิ่ง; 2561.

สำนักงานสถิติแห่งชาติ กระทรวงดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม. การสำรวจโรงพยาบาลและสถานพยาบาลเอกชน พ.ศ. 2565. กรุงเทพฯ: งานพิมพ์; 2566.

Loyd JW, Larsen T, Swanson D. Aeromedical transport. 2018.

Steenhoff TC, Siddiqui DI, Zohn SF. EMS air medical transport. StatPearls [Internet]: StatPearls Publishing; 2023.

Klokker M, Taudorf U. Air travel and transportation of patients: a guide for physician 2020. Available from: https://dfdms.dk/wp-content/uploads/2020/10/Aeromedical-Guidelines-E-book.-final-version.pdf.

เอกลักษณ์ ดีรุ่งโรจน์. การลําเลียงผู้ป่วยทางอากาศ:การลําเลียงข้าราชการตํารวจที่เจ็บป่วยหรือได้รับบาดเจ็บจากการปฏิบัติหน้าที่ของกลุ่มงานศูนย์ส่งกลับและรถพยาบาล โรงพยาบาลตํารวจ. วารสารพยาบาลตํารวจ [อินเทอร์เน็ต]. 1 ม.ค.-มิ.ย. 2564 [เข้าถึงเมื่อ 23 มิ.ย. 2567];13(2):208-217.เข้าถึงได้จาก: https://he01.tci-thaijo.org/index.php/policenurse/article/view/247572/169326

จรรยาภรณ์ มงคล, สิรินันท์ ชูเชิด, อรุณตรี เครือแก้ว. การพยาบาลผู้ป่วยบาดเจ็บกระดูก ข้อ และกล้ามเนื้อในการลำเลียงผู้ป่วยทางอากาศ. วารสารพยาบาลทหารบก [อินเทอร์เน็ต]. 2 พ.ค.-ส.ค. 2566 [เข้าถึงเมื่อ 22 มิ.ย. 2567]; 24(2):28-35. เข้าถึงได้จาก https://he01.tci-thaijo.org/index.php/JRTAN/article/view/262097/178834

สุทัศพันธ์ ขจรบุญ. หลักการประเมินสำหรับผู้ที่มีปัญหาสุขภาพก่อนเดินทางโดยอากาศยานพาณิชย์. ใน: อัจฉริยะ แพงมา, ณญาดา เผือกขำ, บรรณาธิการ. คู่มือแนวทางการปฏิบัติการส่งต่อผู้ป่วยฉุกเฉินด้วยอากาศยาน พศ 2557. พิมพ์ครั้งที่ 1. นนทบุรี: ช่อระกา การพิมพ์; 2557. น. 65-76.

พรศิริ พันธสี. กระบวนการพยาบาล & แบบแผนสุขภาพ: การประยุกต์ใช้ทางคลินิก.พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพฯ: พิมพ์อักษร; 2565.

อนุชา ไทยวงษ์, สุจิมา ติลการยทรัพย์, จีระวรรณ ศรีจันทร์ไชย, ภรรวษา จันทศิลป์, แจ่มจันทร์ รีละชาติ, อักษ์ศรา กะการดี, และคณะ. การพัฒนานวัตกรรมการประเมินและจัดการอาการปวดโดยใช้หลักฐานเชิงประจักษ์. วารสารโรงพยาบาลมหาสารคาม [อินเทอร์เน็ต]. ม.ค.-เม.ย. 2561 [เข้าถึงเมื่อ 15 มิ.ย. 2567];15(1):167-175. เข้าถึงได้จาก https://he02.tci-thaijo.org/index.php/MKHJ/

article/download/195200/135697/587387