ความรู้และพฤติกรรมการปฏิบัติเกี่ยวกับการเลือกซื้ออาหารบริโภคที่สะอาดและปราศจากสารปนเปื้อนของประชาชนในพื้นที่เกาะพีพี ตำบลอ่าวนาง อำเภอเมือง จังหวัดกระบี่
Main Article Content
บทคัดย่อ
การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) ศึกษาความรู้และการปฏิบัติเกี่ยวกับการเลือกซื้อ บริโภคอาหารปลอดภัยปราศจากสารปนเปื้อนของคนพื้นที่และนักท่องเที่ยว 2) ปัญหาและข้อเสนอแนะในการปฏิบัติงานเกี่ยวกับอาหารปลอดภัยจากสารปนเปื้อน 6 ชนิด ของคนพื้นที่และนักท่องเที่ยว
กลุ่มตัวอย่างที่ศึกษา คือ ประชากรและนักท่องเที่ยวจำนวน 400 คน ใช้วิธีสุ่มตัวอย่างแบบสัดส่วน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบสอบถาม วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติร้อยละ ค่าเฉลี่ย () และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน
ผลการศึกษาพบว่า กลุ่มตัวอย่างส่วนใหญ่เป็นเพศหญิง มีอายุระหว่าง 20-30 ปี ส่วนใหญ่จบการศึกษาระดับปริญญาตรี รองลงมาคือระดับมัธยมศึกษา และพบว่าโดยส่วนใหญ่มีความรู้และการปฏิบัติเกี่ยวกับการบริโภคอาหารสะอาดปราศจากสารปนเปื้อนอยู่ในระดับสูงคิดเป็นร้อยละ 86.65 และระดับปานกลาง คิดเป็นร้อยละ 69.10 มีระดับการปฏิบัติเกี่ยวกับการเลือกซื้อบริโภคอาหารสะอาดปราศจากสารปนเปื้อนโดยรวม มีค่าเฉลี่ย () เท่ากับ 4.00 ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน (S.D.) เท่ากับ 0.46 อยู่ในระดับดีและปัญหาส่วนใหญ่ คือ ชาวบ้านขาดการอบรมเกี่ยวกับการเลือกบริโภคอาหารปลอดภัยจากสารปนเปื้อน คิดเป็นร้อยละ 79.75 รองลงมาคือ ชาวบ้านไม่ได้รับข่าวสารข้อมูลที่ถูกต้องเกี่ยวกับสารปนเปื้อนคิดเป็นร้อยละ 69.50 บางครั้งไม่สามารถหลีกเลี่ยงอาหารที่มีสารปนเปื้อนได้ 100% เพราะผักที่ปลูกแบบออแกนิคก็ยังมีสารปนเปื้อนคิดเป็นร้อยละ 68.75 และผัก ผลไม้ อาหารสด อาหารทะเล มักจะมีสารปนเปื้อน คิดเป็นร้อยละ 67.25
ข้อเสนอแนะ พบว่า ส่วนใหญ่ต้องการรณรงค์ให้ชาวบ้านปลูกผักเลี้ยงสัตว์ไว้รับประทานเอง และ
จัดให้มีการเยี่ยมบ้านเพื่อเรียนรู้สวนผักปลอดสารพิษกันในหมู่บ้านเดือนละหนึ่งครั้ง ขยายผลต่อยอดการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์หมู่บ้านปลอดภัยจากสารปนเปื้อน คิดเป็นร้อยละ 78.00 รองลงมา คือ ในการเลือกซื้ออาหารควรศึกษาอาหารก่อนนำมาอุปโภค บริโภค เพื่อความปลอดภัย คิดเป็นร้อยละ 66.00
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความนิพนธ์ต้นฉบับจะต้องผ่านการพิจารณาโดยผู้ทรงคุณวุฒิที่เชี่ยวชาญอย่างน้อย 2 ท่าน แบบผู้ทรงคุณวุฒิ และผู้แต่งไม่ทราบชื่อกันและกัน (double-blind review) และการตีพิมพ์บทความซ้ำต้องได้รับการอนุญาตจากกองบรรณาธิการเป็นลายลักษณ์อักษร
ลิขสิทธิ์
ห้ามนำข้อความทั้งหมดหรือบางส่วนไปพิมพ์ เว้นว่าได้รับอนุญาตจากโรงพยาบาลเป็นลายลักษณ์อักษร
ความรับผิดชอบ
เนื้อหาต้นฉบับที่ปรากฏในวารสารเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียน ทั้งนี้ไม่รวมความผิดพลาดอันเกิดจากเทคนิคการพิมพ์
เอกสารอ้างอิง
สมประวิณ มันประเสริฐ. (2553). การศึกษาผลกระทบจากการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างประชากรที่มีต่อแบบแผนการบริโภคของครัวเรือนไทย.กรุงเทพฯ : สำนักงานวิจัยแห่งชาติ.
ศูนย์ข้อมูลความปลอดภัยของอาหาร. (2558). ข้อมูลด้านความปลอดภัยของอาหาร ก้าวทันโลก คำถามน่ารู้ FAQ). กรงเทพ ฯ : กรมวิทยาศาสตร์บริการ.
กองสุขาภิบาลอาหารกรมอนามัย. (2555). สารปนเปื้อนในอาหาร : คู่มือการตรวจรับรอง มาตรฐานอาหารปลอดภัย. นนทบุรี : กองสุขาภิบาลอาหารและน้ำ กรมอนามัย กระทรวงสาธารณสุข.
กรมอนามัย.(2553).ระบบการเฝ้าระวังสภาวการณ์สุขาภิบาลอาหารและน้ำ. กรุงเทพ ฯ : เอกสารอัดสำเนา.
สำนักคุณภาพและความปลอดภัยทางอาหาร.(2554). " สถานการณ์ความปลอดภัยด้านอาหารและผลิตภัณฑ์สุขภาพ ปีงบประมาณ 2554" สำนักคุณภาพและความปลอดภัยทางอาหาร.//ชุดทดสอบอาหาร (Food Test ). กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
นัยนา ใช้เทียมวงศ์และคณะ.(2557). ภาวะโภชนาการและพฤติกรรมการบริโภคอาหารของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน อำเภอหลังสวน จังหวัดชุมพร. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาคหกรรมศาสตร์เพื่อพัฒนาชุมชน. กรุงเทพ ฯ : มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
สำนักสารนิเทศ สำนักงานปลัดกระทรวงสาธารณสุข.(2553). แนะวิธีเลี่ยงอาหารปนเปื้อนอะฟลาทอกซินป้องกันพิษสะสม. กรุงเทพ ฯ : กองสุขศึกษา.
สุวรรณา เชียงขุนทดและคณะ. (2556). ความรู้และพฤติกรรมการบริโภคอาหารของคนภาษีเจริญ. คณะ
พยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยสยาม. กรุงเทพ ฯ : สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.).
สุวรรณา พลสอนดา. (2558). แนวทางการส่งเสริมธุรกิจการท่องเที่ยวสีเขียวในจังหวัดพิษณุโลก : ทัศนคติการเลือกบริโภคอาหารปลอดสารของนักท่องเที่ยวในจังหวัดพิษณุโลก กรณีศึกษา Rain Forest Resort and Farm อำเภอวังทอง จังหวัดพิษณุโลก. ปริญญาศิลปศาสตรบัณฑิต สาขาการท่องเที่ยว. พิษณุโลก : มหาวิทยาลัยนเรศวร.