ผลการฝึกเชิงซ้อนต่อความสามารถในอัตราการวิ่งด้วยความเร็วสูงสุดของนักกีฬาฟุตบอลระดับมหาวิทยาลัย

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลการฝึกเชิงซ้อนต่อความสามารถในอัตราการวิ่งด้วยความเร็วสูงสุดของนักกีฬาฟุตบอลระดับมหาวิทยาลัย โดยงานวิจัยได้รับการอนุมัติทางจริยธรรมของสถาบัน (MU-CIRB 2019/259.0410) นักกีฬาฟุตบอลมหาวิทยาลัยมหิดล เพศชาย จำนวน 30 คน อายุระหว่าง 18-22 ปี ถูกจัดแบ่งออกเป็น 3 กลุ่ม ได้แก่ 1) กลุ่มที่ทำการฝึกเชิงซ้อนผสมกับทักษะการวิ่งเร็ว, 2) กลุ่มที่ทำการฝึกเชิงซ้อนธรรมดา, และ 3) กลุ่มควบคุม แต่ละกลุ่มจะได้ทำการฝึกตามโปรแกรม 3 วันต่อสัปดาห์ เป็นระยะเวลา 6 สัปดาห์ อัตราการเร่งจากการทดสอบวิ่งด้วยความเร็วสูงสุดที่ระยะทาง 10 เมตร, 15 เมตร, และ 30 เมตร และ ร้อยละการลดลงของความเร็วในการวิ่งจากทดสอบความสามารถในการวิ่งเร็วสุดซ้ำระยะทางเดิม จะถูกประเมินในช่วงก่อนและหลังได้รับการฝึก 6 สัปดาห์ จากการศึกษาพบว่า กลุ่มที่ทำการฝึกเชิงซ้อนผสมกับทักษะการวิ่งเร็ว มีค่าความสามารถในอัตราการวิ่งด้วยความเร็วสูงสุดและค่าความสามารถในการวิ่งเร็วสุดซ้ำระยะทางเดิมดีกว่ากลุ่มที่ทำการฝึกเชิงซ้อนธรรมดา และกลุ่มควบคุม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<0.05) จึงสามารถสรุปได้ว่า รูปแบบการฝึกเชิงซ้อนที่ผสมผสานกับทักษะการวิ่งเร็วของนักกีฬาฟุตบอลนั้น มีประสิทธิภาพมากกว่ารูปแบบการฝึกเชิงซ้อนธรรมดาอย่างมีนัยสำคัญ โดยเฉพาะในด้านความสามารถในอัตราการวิ่งด้วยความเร็วสูงสุด และความสามารถในการวิ่งเร็วสุดซ้ำระยะทางเดิม ดังนั้น รูปแบบการฝึกเชิงซ้อนนี้จึงมีความเหมาะสมต่อการเตรียมความพร้อมให้นักกีฬาในช่วงก่อนฤดูกาลการแข่งขันให้กับนักกีฬาฟุตบอล