ผลของการฝึ กหนักสลับเบาที่ความหนักสูงในน้าลึกและบนลู่วิ่งที่มีผลต่อความสามารถในการใช้ออกซิเจน สูงสุดในนักกีฬาทีม
คำสำคัญ:
High intensity interval training, Deep water runningบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนีมี้วัตถุประสงค์เพื่อศึกษาและเปรียบเทียบผลของการฝึกหนักสลับเบาที่ความหนักสูงในน้ำลึกและบนลู่วิ่งที่มีต่อความสามารถในการใช้ออกซิเจนสูงสุด นา้ หนักตัว ไขมันในร่างกาย มวลกล้ามเนือ้ และคะแนนอัตรารับรู้ความเจ็บปวดในนักกีฬาประเภททีม กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยครั้งนีเ้ ป็นนักกีฬาประเภททีมซึ่งเป็นนิสิตชาย คณะวิทยาศาสตร์การกีฬา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ วิทยาเขตกาแพงแสน อายุระหว่าง 18-22 ปี จานวน 27 คนโดยจะแบ่งออกเป็น 3 กลุ่มๆละ 9 คนได้แก่ กลุ่มวิ่งบนลู่วิ่ง กลุ่มวิ่งในนา้ ลึกโดยทาการฝึกวิ่งรูปแบบ 4x4 min interval training (90-95 %HRmax) 3 วันต่อสัปดาห์ทัง้ หมด 8 สัปดาห์ และกลุ่มควบคุมทากิจกรรมในชีวิตประจาวันตามปกติ นาข้อมูลที่ได้มาวิเคราะห์ความแตกต่างก่อนและหลังการทดลองภายในกลุ่มโดยใช้สถิติ Paired t-test วิเคราะห์ความแตกต่างหลังการทดลองระหว่างกลุ่มโดยใช้สถิติ ANOVA และเปรียบเทียบความแตกต่างเป็นรายคู่โดยวิธี Turkey และเปรียบเทียบความแตกต่างของอัตรารับรู้ความเจ็บปวดระหว่างกลุ่มวิ่งบนลู่วิ่งและกลุ่มวิ่งในนา้ ลึกโดยใช้สถิติ Independent t- test ซึ่งกาหนดความมีนัยสาคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05
ผลการวิจัยพบว่าความสามารถในการใช้ออกซิเจนสูงสุด นา้ หนักตัว ไขมันในร่างกาย และมวลกล้ามเนื้อของกลุ่มวิ่งบนลู่วิ่ง กลุ่มวิ่งในน้ำลึก และกลุ่มควบคุม ภายหลังจากการฝึก 8 สัปดาห์ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิตที่ระดับ 0.05 อย่างไรก็ตาม หลังจากการฝึก 8 สัปดาห์ มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในกลุ่มวิ่งในน้ำลึกระหว่างก่อนการทดลอง 40.9 ± 4.5 มล./กก./นาที และหลังการทดลอง 43.2 ± 4.9 มล./กก./นาที (p<0.05) นอกจากนี้ยังพบความแตกต่างของคะแนนอัตรารับรู้ความเจ็บปวดระหว่างกลุ่มวิ่งบนลู่วิ่ง (5.99±0.34) และกลุ่มวิ่งในน้ำลึก (2.86±1.02) (p<0.05)
จากการศึกษาสรุปได้ ว่าการฝึกวิ่งทั้งสองโปรแกรมภายหลัง 8 สัปดาห์ ไม่มีความแตกต่างกัน แต่ค่าความสามารถในการใช้ออกซิเจนสูงสุดของกลุ่มวิ่งในน้ำลึกเพิ่มขึ้นภายหลังการฝึก และการวิ่งในน้ำลึกมีผลการตอบสนองแบบเฉียบพลันของคะแนนอัตรารับรู้ความเจ็บปวดน้อยกว่าขณะฝึก
(วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีการกีฬา 2562; 19(2): 8-19)
คำสำคัญ: การฝึกหนักสลับเบาที่ความหนักสูง/ วิ่งในน้ำลึก
เอกสารอ้างอิง
Med. 2005;35(6):501-536.
2. Vargas A C, Romeo J C J, Kuisma, R. Maximum and Resting Heart Rate in Treadmill and Deep
Water Running in Male International Volleyball Players. Int J Aquat Res Edu. 2009;3:398-405.
3. Helgerud J, Engen LC, Wisloff U and Hoff J. Aerobic endurance training improves soccer
performance. Med Sci Sports Exerc. 2006;33(11):1925-1931.
4. Clark MA, Scott CL and Brain GS. NASM Essentials of Personal Fitness Training. 4th edition.
Baltimore: SPi Global; 2012.
5. Chusak V and Kanya P. Exercise of Physiology. BKK:Temparutkarnpim;2528
6. Helgerud J, Engen LC, Wisloff U and Hoff J. Aerobic endurance training improves soccer
performance. Med Sci Sports Exerc. 2006;33(11):1925-1931.
7. Wilber, R.L., R.J. Moffatt and B.E. Scott. Influence of Water Run Training on the Maintenance of
Aerobic Performance. Med. Sci. Sports Exercise. 1996;28:1056 – 1062.
8. Bushman, B.A., M.G. Flynn, F.F. Andres, C.P. Cambert and M.S. Taylor. Effect of 4 Week of Deep
Water Run Training on Running Performance. Med. Sci. Sports Exerc. 1997;29: 694 – 703.
9. Lane K and Wenger H A. Effect of selected recovery conditions on performance of repeated
bouts of intermittent cycling separated by 24 hours. J Strength Cond Res. 2004;18(4):855-860.
10.Takahashi J, Ishihara K and Aoki J. Effect of aqua exercise on recovery of lower limb muscles
after downhill running. J Sports Sci Med. 2006;24(8):835-842.
11.Lees A. The role of athlete response tests in the biomechanical evaluation of running shoes.
Ergonomics. 1988;31:1673-1681.
12. Baumgartner, T.A. and A.S. Jackson. 1999. Measurement for Evaluation in Physical
Education and Exercise Science. McGraw-Hill, New York.
13. Broman G, Miguel Q, Thomas L, Eva J and Kaijser L. High intensity deep water training can
improve aerobic power in elderly women. Eur J Appl Physiol. 2006; 98(2):117-123.
14. Dowzer CN, RT, CNT and N A. Maximal physiological responses to deep and shallow water
running. Egonomics. 1999;42: 275-281.
15. Park KS, Choi LJ and Park YS. Cardiovascular regulation during water immersion. Appl Human
Sci. 1999;18(6): 233-241.
16. Coyle EF. Integration of the physiological factors determining endurance performance
ability. Exerc Sport Sci Rev. 1995;23:25-63.
17. Bangsbo J, Marcello FL and Krustrup P. The Yo-Yo Intermittent Recovery Test. Sports Med.
2008;38(1): 37-51.
18. Micheal AC, Scott CL. NASM Essentials of Sports Performance Training Cardiorespiratory
Training for Performance Enhancement. Baltimore: Wolters Kluwer/Lippincott Williams & Wilkins;
2010.
19. Pasetti SR, Goncalves A and Padovani CR. Continuous Training Versus Interval Training in Deep
Water Running:Health Effects for Obese Women. Rev Andal Med Deporte. 2012;5(1): 3-7.
20. Apiluk T. Weigh Training. BKK: Kasetsart university; 2009.
21. Aquatic Exercise Association. 2010. Aquatic Fitness Professional Manual, 6th Edition,
Human Kinetics, Illinois
22. Apiluk T. The Effects of Deep Water Running after Plyometric Training: Response and Adaptation
of Indirect Symptoms of Muscle Damage. (Thesis) Kasetsart University. 2012.
23. Garner R, Wagner D, Bressel E and Dolny DG. Land Versus Water Treadmill Running: Lactate
Threshold. Int J Aquat Res Edu. 2014;8: 9-19.
