ผลของโปรแกรมการเสริมพลังอำนาจโดยการมีส่วนร่วมของชุมชนต่อความสามารถในการดูแลตนเองเพื่อป้องกันการหกล้มของผู้สูงอายุ ตำบลนาฝาย อำเภอเมือง จังหวัดชัยภูมิ
คำสำคัญ:
โปรแกรมการเสริมพลังอำนาจ, การมีส่วนร่วมของชุมชน, ความสามารถในการดูแลตนเอง, ป้องกันการหกล้มของผู้สูงอายุบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยกึ่งทดลองแบบกลุ่มเดียวโดยวัดก่อนและหลังการทดลอง มีวัตถุประสงค์ เพื่อวิเคราะห์เปรียบ เทียบความสามารถการดูแลตนเอง และความสามารถในการจัดการสิ่งแวดล้อมเพื่อป้องกันการหกล้ม และ เปรียบเทียบความสามารถ การดูแลตนเองในการทรงตัวของผู้สูงอายุ ก่อนและหลังการเข้าร่วมโปรแกรมการเสริมพลังอำนาจโดยการมีส่วนร่วมของชุมชน กลุ่ม ตัวอย่างจำนวน 30 คน เป็นผู้สูงอายุติดบ้าน และกลุ่มผู้ให้ข้อมูลหลักในการเสริมพลังอำนาจ จำนวน 8 คน โดยใช้การเลือกแบบ เจาะจงตามเกณฑ์คุณสมบัติที่กำหนด ใช้การเสริมพลังอำนาจตามแนวคิดของกิ๊บสัน กลุ่มทดลองที่ได้รับโปรแกรมการเสริมพลัง อำนาจ โดยการมีส่วนร่วมของชุมชน เป็นเวลาทั้งสิ้น 8 สัปดาห์ ประกอบด้วยกิจกรรมการให้ความรู้ การทดสอบความสามารถใน การทรงตัว การเยี่ยมบ้าน ฝึกทักษะการออกกำลังกาย และการเสริมพลังอำนาจสนับสนุนจากผู้นำชุมชนบุคลากรสาธารณสุขและ ญาติ เครื่องมือที่ใช้ประกอบด้วย 3 ส่วน ส่วนที่ 1 ข้อมูลส่วนบุคคลของผู้สูงอายุ ส่วนที่ 2 ข้อมูลด้านสิ่งแวดล้อม ส่วนที่ 3 แบบ ประเมินความสามารถในการดูแลตนเองของผู้สูงอายุและความสามารถในการจัดการสิ่งแวดล้อมเพื่อป้องกันการหกล้มของผู้สูงอายุ เครื่องมือที่ใช้ในการทดลองเป็นโปรแกรมการเสริมพลังอำนาจ โดยการมีส่วนร่วมของชุมชน ตรวจสอบความตรงเชิงเนื้อหาโดยผู้ทรง คุณวุฒิ 5 ท่าน เครื่องมือที่ใช้ตรวจสอบความเที่ยงโดยใช้สูตรสัมประสิทธิ์แอลฟ่าของคอนบราคมีค่าความเชื่อมั่นของแบบสอบถาม เท่ากับ 0.89 0.97 และ 0.89 ตามลำดับ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ การแจกแจงความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบน มาตรฐาน และสถิติการวิเคราะห์ Paired-sample t-test
ผลการวิจัยพบว่าภายหลังได้รับโปรแกรมการเสริมพลังอำนาจโดยการมีส่วนร่วมของชุมชน ผู้สูงอายุมีค่าเฉลี่ยความ สามารถในการดูแลตนเองและความสามารถในการจัดการสิ่งแวดล้อมเพื่อป้องกันการหกล้ม และค่าเฉลี่ยความสามารถในการทรงตัว ของผู้สูงอายุ สูงกว่าก่อนได้รับโปรแกรมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<.05)
โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบล ควรนำโปรแกรมการเสริมพลังอำนาจโดยการมีส่วนร่วมของชุมชน นี้ไปประยุกต์ใช้และ ขยายผลในผู้สูงอายุกลุ่มโรคเบาหวาน ความดันโลหิตสูง และโรคเรื้อรังต่างๆ ในชุมชน เพื่อให้ผู้สูงอายุมีพฤติกรรมการดูแลตนเองใน การป้องกันการหกล้มอย่างยั่งยืนต่อไป
Downloads
เอกสารอ้างอิง
World Health Organization. WHO global report on falls prevention in older age. Geneva: WorldHealth Organization; 2008.
Department of Disease Control. Fall Forecast Report of the elderly (60 years and over) in Thailand (Year 2017 – 2021). Department of Disease Control, Ministry of Public Health; 2017. (in Thai)
Foundation of Thai gerontology research and development Institute (TGRI). Situation of the Thai elderly 2018. Bangkok: Print Terry ltd.; 2019. (in Thai)
World Health Organization. WHO Global Report on Falls Prevention in Older Age. Switzerland: Langfel designs.com. 2007.
Mahaprom T. , Monkong S. & Wongvatunyu S. Tai Chi practice and Its impact on elderly people’s balance. Thai Journal of Nursing Council 2017; 32(3) 50-65. (in Thai)
Health Systems Research Institute. The 5th Thai People’s Health Survey by Physical Examination 2014. Nonthaburi: Graphic and Design Alphabet; 2016. (in Thai)
Strategy and Planning Division. Death certificate 2012 - 2019. Office of the Permanent Secretary, Ministry of Public Health; 2019. (in Thai)
Gibson, C. H. The process of empowerment in mothers of chronically ill children. Journal of Advanced Nursing. 1995; 21(6): 1201-1210.
Cohen, J.M., and Uphoff , N.T. Rural Development Participation: Concepts and Measures for Project design, Implementation and Evaluation. New York: the Rural Development Committee, Center for International Studies, Cornell University. 1977.
Orem, D. E., Taylor, S. G., & Renpenning, K. M. Nursing: Concepts of practice (6thed.). St. Louis: Mosby. 2001.
Kittipimpanon K. & Kraithaworn P. The Effectiveness of Community-Based Fall Prevention Model to Physical Performance and Fall Among Older Adults In An Urban Community Bangkok: The Follow Up Study. Journal of Public Health Nursing 2015; 29(1): 98-113. (in Thai)
Shumway-Cook, A., Brauer, S., & Woollacott, M. Predicting the probability for falls in community dwelling older adults using the Timed Up & Go Test. Physical Therapy. 2000; 80(9: 896-903.
Cohen, J. Statistical power analysis for the behavioral sciences. (2nded.). USA: Lawrence; Erlbaum associates. 1988.
Frison L& Procock SJ. Repeated Measure in Medical Trials : Analysis using Mean Summary Statistics and its Implications for Designs. Stat Med. 1992.
The Fifth Health Center. The Effectiveness of Preparation and Fall Prevention Programs in Elderly training Center Education Medicine, Ratchaburi Province. 2019. (in Thai)
Leekitwattana P. Educational research methods. 11thed. Bangkok: Min Service Supply. 2016.
Podsiadlo, D., & Richardson, S. The timed “up & go” a test of basic functional mobility for frail elderly persons. Journal of the American Geriatrics Society. 1991; 39(1): 142-148.
Mahoney, F. I., & Barthel, D. W. Functional evaluation: The Barthel Index. Maryland state medical Journal, 1965; 14(1): 56-61.
Chanjirawadee P., Sirisopon N., Kainaka P.& t Onsiri S. The Effectiveness of a Fall Prevention Program for a Fall Prevention Behaviors in Hypertension Elderly. Royal Thai Army Nursing Journal. 2017; 18 (2):41-48. (in Thai)
Boonmatong R. Changmai S. & Hinjiranan S. Outcomes of self-Care program for elderly fall prevention in Samut Sakhon Province. Christian University Journal, 2015;21(3): 573 - 586. (in Thai)
Noopud P. Phrom-On D. Woradet S. & Chaimay B. Prevalence of Fall Risk and Factors Associated With Fall Risk Among Elderly People. Journal of Sports Science and Health, 2022;21(1): 125-137. (in Thai)
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2022 วารสารพยาบาลทหารบก
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความหรือข้อคิดเห็นใดใดที่ปรากฏในวารสารพยาบาลทหารบกเป็นวรรณกรรมของผู้เขียน ซึ่งบรรณาธิการหรือสมาคมพยาบาลทหารบก ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารพยาบาลทหารบก
The ideas and opinions expressed in the Journal of The Royal Thai Army Nurses are those of the authors and not necessarily those
of the editor or Royal Thai Army Nurses Association.
