ผลของโปรแกรมสุขภาพจิตศึกษาร่วมกับการใช้สื่อสังคมออนไลน์ ต่อความรุนแรงของอาการในผู้ป่วยโรคอารมณ์แปรปรวนสองขั้ว
คำสำคัญ:
โรคอารมณ์แปรปรวนสองขั้ว, สุขภาพจิตศึกษา, สื่อสังคมออนไลน์, ความรุนแรงของอาการบทคัดย่อ
การวิจัยนี้เป็นการวิจัยกึ่งทดลอง วัดสองกลุ่มก่อนและหลังการทดลอง มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบความรุนแรงของ อาการในผู้ป่วยโรคอารมณ์แปรปรวนสองขั้วก่อนและหลังได้รับโปรแกรมสุขภาพจิตศึกษาร่วมกับการใช้สื่อสังคมออนไลน์ และเปรียบ เทียบความรุนแรงของอาการในผู้ป่วยโรคอารมณ์แปรปรวนสองขั้วหลังได้รับโปรแกรมสุขภาพจิตศึกษาร่วมกับการใช้สื่อสังคม ออนไลน์กับผู้ป่วยที่ได้รับการพยาบาลตามปกติ กลุ่มตัวอย่างคือ ผู้ป่วยโรคอารมณ์แปรปรวนสองขั้วที่มารับการรักษาแบบผู้ป่วยนอก โรงพยาบาลจิตเวชนครราชสีมาราชนครินทร์ จำนวน 40 คน สุ่มเข้ากลุ่มทดลองจำนวน 20 คน และกลุ่มควบคุมจำนวน 20 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ 1) โปรแกรมสุขภาพจิตศึกษาร่วมกับการใช้สื่อสังคมออนไลน์ 2) แบบประเมินความรุนแรงของอาการ (Brief Bipolar Disorder Symptom Scale) 3) แบบประเมินความรู้เรื่องโรคอารมณ์แปรปรวนสองขั้ว 4) แบบสัมภาษณ์การจัดการ กับอาการด้วยตนเอง 5) แบบประเมินอาการซึมเศร้า (Hamilton Rating Scale for Depression) และ 6) แบบประเมินอาการ คลุ้มคลั่ง (Thai Mania Rating Scale) เครื่องมือทุกชุดผ่านการตรวจสอบความตรงตามเนื้อหาจากผู้ทรงคุณวุฒิ 5 ท่าน เครื่องมือ ชุดที่ 2 มีค่าความเที่ยงสัมประสิทธิ์แอลฟาของครอนบาค เท่ากับ .85 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลคือสถิติทดสอบที (t-test) ผลการศึกษาพบว่าความรุนแรงของอาการในผู้ป่วยโรคอารมณ์แปรปรวนสองขั้วหลังได้รับโปรแกรมสุขภาพจิตศึกษาร่วม กับการใช้สื่อสังคมออนไลน์น้อยกว่าก่อนได้รับโปรแกรมฯอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และความรุนแรงของอาการในผู้ป่วยโรคอารมณ์แปรปรวนสองขั้วที่ได้รับโปรแกรมสุขภาพจิตศึกษาร่วมกับการใช้สื่อสังคมออนไลน์น้อยกว่ากลุ่มที่ได้รับการพยาบาลตาม ปกติอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05
Downloads
เอกสารอ้างอิง
Laytrakul, M. and Suankanishi, P. Psychiatry, Ramathibodi. 2nd Edition. Bangkok: Beyon Entertainment; 2005. (in Thai).
Merikangas KR, Jin R, He JP, Kessler RC, Lee S, Sampson NA. Prevalence and correlates of bipolar spectrum disorder in the world mental health survey initiative. Archives of general psychiatry. 2011;68.
Information Center Planning Division Department of Mental Health. Service statistics of departments under the department Mental Health Annual 2015. Nonthaburi: Department of Mental Health Ministry. public health ; 2015. (in Thai).
Psychiatric Hospital Srithanya Annual report, 2015. Department of Mental Health, Ministry of Public Health. Nonthaburi: Department of Mental Health Ministry. public health ; 2015. (in Thai).
Psychiatric Hospital Nakhonratchasima Rajanagarindra Annual report of the year 2016 Department of Mental Health, Ministry of Public Health; 2015. (in Thai).
Morgan VA, Mitchell PB, Jablensky AV. The epidemiology of bipolar disorder: sociodemographic, disability and service utilization data from the Australian National Study of Low Prevalence (Psychotic) Disorders. Bipolar disorders. 2005;7(4):326-37.
Miklowitz DJ. Adjunctive psychotherapy for bipolar disorder: state of the evidence. The American journal of psychiatry. 2008;165.
Woods SW. The economic burden of bipolar disease. The Journal of clinical psychiatry. 2000;61 Supp 13:38-41.
Lopez P, Mosquera F, de Leon J, Gutierrez M, Ezcurra J, Ramirez F, et al. Suicide attempts in bipolar patients. The Journal of clinical psychiatry. 2001;62(12):963-6.
Lyons JS, O’Mahoney MT, Miller SI, Neme J, Kabat J, Miller F. Predicting readmission to the psychiatric hospital in a managed care environment:
implications for quality indicators. The American journal of psychiatry. 1997;154(3):337-40.
Dennehy EB, Suppes T, Crismon ML, Toprac M, Carmody TJ, Rush AJ Development of the Brief Bipolar Disorder Symptom Scale for patients with bipolar disorder. Psychiatry research. 2004;127(1–2):137-45.
Phaphak, S. Emotional Disorders. 1st edition. Khon Kaen: Siripan Printing Works. Offset.1999. (in Thai).
Lueboontawatchai, O. Mental Health and Psychiatric Nursing. 4th edition. Bangkok: Chulalongkorn University; 2011. (in Thai).
Bellivier F, Yon L, Luquiens A, Azorin JM, Bertsch J, Gerard S, et al. Suicidal attempts in bipolar disorder: results from an observational study (EMBLEM). Bipolar disorders. 2011;13(4):377-86.
Laoprasertsuk, K. Family-focused treatment program for violence. Of symptoms in bipolar mood disorder. [dissertation]. Bangkok: Chulalongkorn University. 2012. (in Thai).
Colom F, Vieta E, Martinez-Aran A, Reinares M, Goikolea JM, Benabarre A. A randomized trial on the efficacy of group psychoeducation in the prophylaxis of recurrences in bipolar patients whose disease is in remission. Archives of general psychiatry. 2003;60.
Colom, F., Vieta, E. Psychoeducaction manual for bipolar disorder. India:Macmillan. 2006.
Thongpaknam, C. The Relationships among Knowledge, Attitude and Behavior in Using Information Technology for Nursing of Air Force Nursing students in Royal Thai Air Force Nursing College, Academic Year 2016. Journal of The Royal Thai Army Nurses. 2016; 18(3): 217-227. (in Thai)
Palmier-Claus JE, Rogers A, Ainsworth J, Machin M, Barrowclough C, Laverty L, et al. Integrating mobile-phone based assessment for psychosis into people’s everyday lives and clinical care: a qualitative study. BMC psychiatry. 2013; 13(1):34.
Jonassen, D. H. Supporting communities with technology: A vision for integrating techonlogy with learning in schools. Educational Technology.
1995; 35(2). 60-63.
Latalova K, Prasko J, Kamaradova D, Jelenova D, Ociskova M, Sedlackova Z. Internet psychoeducation for bipolar affective disorder: basis for preparation and first experiences. The Psychiatric quarterly. 2014;85(2):241-55.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความหรือข้อคิดเห็นใดใดที่ปรากฏในวารสารพยาบาลทหารบกเป็นวรรณกรรมของผู้เขียน ซึ่งบรรณาธิการหรือสมาคมพยาบาลทหารบก ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารพยาบาลทหารบก
The ideas and opinions expressed in the Journal of The Royal Thai Army Nurses are those of the authors and not necessarily those
of the editor or Royal Thai Army Nurses Association.
