ความคิดยุติการฝึกอบรมแพทย์เฉพาะทางและปัจจัยที่เกี่ยวข้องสำรวจจากแพทย์ใช้ทุน และแพทย์ประจำบ้านของโรงพยาบาลสงขลานครินทร์

บทคัดย่อ

วัตถุประสงค์: ศึกษาความคิดยุติการฝึกอบรมแพทย์เฉพาะทางและปัจจัยที่เกี่ยวข้องในแพทย์ใช้ทุน แพทย์ประจำบ้าน โรงพยาบาลสงขลานครินทร์

วัสดุและวิธีการ: เป็นการศึกษาแบบภาคตัดขวาง ศึกษาในแพทย์ใช้ทุน แพทย์ประจำบ้าน คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ ปีการศึกษา 2559 ทุกคน โดยใช้แบบสอบถามแบบตอบเองคือ แบบสำรวจข้อมูลทั่วไป และความคิดและปัจจัยในการยุติการฝึกอบรมแพทย์เฉพาะทาง วิเคราะห์ข้อมูลทั่วไปและความคิดยุติการฝึกอบรมแพทย์เฉพาะทาง โดยใช้สถิติเชิงพรรณนา นำเสนอเป็นความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และวิเคราะห์ปัจจัยที่มีผลต่อความคิดยุติการฝึกอบรมแพทย์เฉพาะทาง โดยใช้สถิติ Chi-square และ Fisher’s exact test

ผลการศึกษา: แพทย์ใช้ทุน แพทย์ประจำบ้านตอบแบบสอบถามมีจำนวนทั้งสิ้น 192 ราย (ร้อยละ 50.8)  เป็นเพศหญิง 112 ราย (ร้อยละ 58.3) เพศชาย 80 ราย (ร้อยละ 41.7) อายุเฉลี่ย 27.2 ปี มีเหตุผลต่อการเลือกศึกษาเป็นแพทย์เฉพาะทางในสาขาต่างๆ คือ ความชอบส่วนตัว (ร้อยละ 87.0) ความประทับใจในอาจารย์ หรือ การทำงาน (ร้อยละ 30.2 และ 28.1 ตามลำดับ) และลักษณะงานที่มีความยืดหยุ่นเป็นอิสระ (ร้อยละ 28.6) แพทย์ใช้ทุน แพทย์ประจำบ้าน จำนวน 95 ราย (ร้อยละ 49.5) เคยมีความคิดยุติการฝึกอบรม และมีความคิดในช่วงชั้นปีที่ 1 และ 2 (ร้อยละ 45.3 และ 43.2 ตามลำดับ) โดยปัจจัยที่มีผลต่อความคิดยุติการฝึกอบรมในระดับมากคือ ความเครียดจากงาน และจากการวิเคราะห์ทางสถิติ พบว่า ปัจจัยที่สัมพันธ์กับความคิดยุติการฝึกอบรมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ได้แก่ ชั้นปีที่กำลังศึกษา (p-value < 0.001)

สรุป: เหตุผลหลักที่แพทย์ใช้ทุน แพทย์ประจำบ้านเลือกศึกษาเป็นแพทย์เฉพาะทางคือ ความชอบส่วนตัว และปัจจัยที่คิดยุติการฝึกอบรมคือ มีความเครียดจากการทำงาน