ผลการบำบัดรักษาด้วยแนวพฤติกรรมบำบัดวิภาษวิธี ต่อพฤติกรรมการทำร้ายตนเองและคุณภาพชีวิตของผู้ป่วยที่มีภาวะบุคลิกภาพแปรปรวนชนิดก้ำกึ่ง

บทคัดย่อ

วัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาผลการบำบัดแนวพฤติกรรมบำบัดวิภาษวิธี (dialectical behavioral therapy หรือ DBT) ต่อพฤติกรรมการทำร้ายตัวเอง และคุณภาพชีวิตของผู้ป่วยที่มีภาวะบุคลิกภาพแปรปรวนชนิดก้ำกึ่ง (borderline personality disorder หรือ BPD)

วิธีการศึกษา การศึกษาแบบ Retrospective study (1 ตุลาคม พ.ศ. 2564 - 30 กันยายน พ.ศ. 2566) ในผู้ป่วยที่มีภาวะบุคลิกภาพแปรปรวนชนิดก้ำกึ่ง จำนวน 30 คน โดยเลือกแบบเฉพาะเจาะจง ตามเกณฑ์คัดเข้า ได้แก่ 1) ผู้ป่วยที่ได้รับการวินิจฉัยภาวะบุคลิกภาพแปรปรวนชนิดก้ำกึ่ง (BPD) ด้วยเกณฑ์การวินิจฉัยของ ICD – 10 2) มีพฤติกรรมทำร้ายตัวเอง หรือ Non-Suicidal Self Injury (NSSI) 3) อายุตั้งแต่ 18 ปีขึ้นไป 4) ได้รับการบำบัดด้วยวิธี DBT ครบจำนวน 12 ครั้ง ตามเกณฑ์ที่กำหนด 5) มีผลการประเมินพฤติกรรมทำร้ายตนเองและคุณภาพชีวิต ก่อนและหลังเข้ารับการบำบัด โดยเก็บรวบรวมแบบบันทึกข้อมูลทั่วไป แบบบันทึกข้อมูลจากการสัมภาษณ์เชิงลึก แบบประเมิน Self-Harm Inventory แบบประเมินคุณภาพชีวิต จากฐานข้อมูลอิเล็กทรอนิกส์ที่มีการบันทึกไว้ในเวชระเบียนระหว่างผู้ป่วยเข้ารับการบำบัด วิเคราะห์ข้อมูลโดยสถิติเชิงพรรณนา และ Paired t-test

ผลการศึกษา ผู้ป่วยที่มีภาวะบุคลิกภาพแปรปรวนชนิดก้ำกึ่ง (BPD) มีคะแนนพฤติกรรมการทำร้ายตนเองหลังการบำบัดรักษาด้วยแนวพฤติกรรมบำบัดวิภาษวิธี (DBT) ลดลง  และมีคะแนนคุณภาพชีวิตดีขึ้นทุกด้าน (p = 0.001)

สรุป การศึกษาวิจัยนี้แสดงถึงผลของการบำบัดรักษาด้วยแนวพฤติกรรมบำบัดวิภาษวิธี (DBT) ส่งผลดีต่อพฤติกรรมทำร้ายตนเองที่ลดลง และคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้นของผู้ป่วยที่มีภาวะบุคลิกภาพแปรปรวนชนิดก้ำกึ่ง (BPD) จึงกล่าวได้ว่าการศึกษาครั้งนี้เป็นอีกแนวทางในการดูแลผู้ป่วยที่มีพฤติกรรมทำร้ายตัวเอง ซึ่งสามารถนำมาประยุกต์ใช้ให้เกิดประโยชน์สูงสุดต่อผู้ป่วยต่อไป