ผลของการให้คำปรึกษาเชิงจิตวิทยาตามแนวคิดการบำบัดความคิดและพฤติกรรมที่มีต่อความเหนื่อยล้าจากการเห็นอกเห็นใจ บาดแผลทางจิตใจระดับทุติยภูมิ และอาการเหนื่อยล้าหมดแรง ในผู้ดูแลเด็กพิการทางสมองและปัญญาในสถานคุ้มครองและพัฒนาคุณภาพชีวิตคนพิการ

บทคัดย่อ

วัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมการให้คำปรึกษาเชิงจิตวิทยาตามแนวคิดการบำบัดความคิดและพฤติกรรมที่มีต่อความเหนื่อยล้าจากการเห็นอกเห็นใจ บาดแผลทางจิตใจระดับทุติยภูมิ และอาการเหนื่อยล้าหมดแรงกับผู้ดูแลเด็กพิการทางสมองและปัญญา ในสถานคุ้มครองและพัฒนาคุณภาพชีวิตคนพิการโดยเปรียบเทียบระหว่างกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม

วิธีการศึกษา กลุ่มตัวอย่างคือผู้ดูแลเด็กพิการทางสมองและปัญญาในสถานคุ้มครองและพัฒนาคุณภาพชีวิตคนพิการ คัดเลือกจากแบบวัดความเหนื่อยล้าจากการเห็นอกเห็นใจโดยเรียงจากคะแนนสูงที่สุดไปต่ำที่สุด จำนวน 16 ราย และแบ่งออกเป็น 2 กลุ่ม กลุ่มทดลอง 8 ราย และกลุ่มควบคุม 8 ราย กลุ่มทดลองเข้าร่วมโปรแกรมการให้คำปรึกษาเชิงจิตวิทยาตามแนวคิดการบำบัดความคิดและพฤติกรรม จำนวน 6 ครั้ง ครั้งละ 45 - 75 นาที สัปดาห์ละ 1 ครั้ง ประเมินก่อนและหลังการทดลองด้วยแบบวัดความเหนื่อยล้าจากการเห็นอกเห็นใจวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติ ทดสอบแมน - วิทนีย์ ยู

ผลการศึกษา พบว่าผู้ดูแลเด็กพิการทางสมองและปัญญาในสถานคุ้มครองและพัฒนาคุณภาพชีวิตคนพิการหลังได้รับการให้คำปรึกษาเชิงจิตวิทยาตามแนวคิดการบำบัดความคิดและพฤติกรรม มีคะแนนความเหนื่อยล้าจากการเห็นอกเห็นใจ และบาดแผลทางจิตใจระดับทุติยภูมิ โดยเฉลี่ยต่ำกว่าผู้ดูแลเด็กพิการทางสมองและปัญญาที่ไม่ได้รับโปรแกรมอย่างมีนัยยะสำคัญทางสถิติที่ .05 และ ผู้ดูแลเด็กพิการทางสมองและปัญญาในสถานคุ้มครองและพัฒนาคุณภาพชีวิตคนพิการหลังได้รับการให้คำปรึกษาเชิงจิตวิทยาตามแนวคิดการบำบัดความคิดและพฤติกรรม มีคะแนนอาการเหนื่อยล้าหมดแรงโดยเฉลี่ยต่ำกว่าผู้ดูแลเด็กพิการทางสมองและปัญญาที่ไม่ได้รับโปรแกรมอย่างไม่มีนัยยะสำคัญทางสถิติที่ .05

สรุป การให้คำปรึกษาเชิงจิตวิทยาตามแนวคิดการบำบัดความคิดและพฤติกรรมสามารถช่วยลดความเหนื่อยล้าจากการเห็นอกเห็นใจ บาดแผลทางจิตใจระดับทุติยภูมิ และอาการเหนื่อยล้าหมดแรงในผู้ดูแลเด็กพิการทางสมองและปัญญาในสถานคุ้มครองและพัฒนาคุณภาพชีวิตคนพิการ