ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับผลกระทบด้านอารมณ์และพฤติกรรมในวัยรุ่นจากสถานการณ์การระบาดโควิด-19

บทคัดย่อ

วัตถุประสงค์  เพื่อศึกษาปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับผลกระทบด้านอารมณ์และพฤติกรรมในวัยรุ่นจากสถานการณ์การระบาดโควิด-19

วิธีการศึกษา  การศึกษาเชิงพรรณนาแบบภาคตัดขวางในวัยรุ่นที่กำลังศึกษาอยู่ในระดับมัธยมศึกษาปีที่ 4 - 6 ในสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา กรุงเทพมหานคร คัดเลือกกลุ่มตัวอย่างโดยการสุ่ม 3 โรงเรียน เก็บข้อมูลโดยใช้แบบสอบถาม ประกอบด้วย ข้อมูลทั่วไป ผลกระทบจากสถานการณ์โควิด-19 แบบคัดกรองภาวะซึมเศร้า แบบคัดกรองภาวะวิตกกังวล ระดับความแข็งแกร่งและความยืดหยุ่นในชีวิต และการได้รับความช่วยเหลือ วิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยกับภาวะซึมเศร้าและระดับความวิตกกังวลในวัยรุ่นจากสถานการณ์การระบาดโควิด-19 โดยใช้สถิติ Pearson Chi-Square, Fisher’s Exact Test, Binary logistic regression analysis และ Multinomial logistic regression analysis

ผลการศึกษา  กลุ่มตัวอย่างทั้งหมด 335 ราย เข้าข่ายภาวะซึมเศร้า 124 ราย (ร้อยละ 37.0) มีระดับความวิตกกังวลน้อย 95 ราย (ร้อยละ 28.3) ปานกลาง 209 ราย (ร้อยละ 62.4) ภาวะวิตกกังวลมาก 31ราย (ร้อยละ 9.3) พบว่าปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับภาวะซึมเศร้าอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ได้แก่ การมีความคิดว่าตนเองมีโอกาสติดเชื้อมากที่สุด การปฏิบัติตามการเว้นระยะห่างทางสังคมน้อยที่สุด และการไม่สามารถบอกเพื่อนเกี่ยวกับปัญหาและสิ่งยุ่งยากใจ ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับระดับความวิตกกังวลปานกลางอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ได้แก่ ความสัมพันธ์ในครอบครัวแย่ลงเล็กน้อยถึงแย่ลงมาก การที่บิดามารดาพึ่งพาได้เพียงบางครั้ง ส่วนปัจจัยที่ลดความเสี่ยงในการมีภาวะวิตกกังวลระดับมาก ได้แก่ ความคิดว่าตนเองมีโอกาสติดเชื้อน้อยถึงน้อยที่สุด และปัญหาการเงินระดับปานกลาง

สรุป  ผลการวิจัยนี้แสดงให้เห็นว่า ความคิดว่าตนเองมีโอกาสติดเชื้อมาก การปฏิบัติตามการเว้นระยะห่างทางสังคมน้อย ปัญหาการเงินและความสัมพันธ์ในครอบครัวที่แย่ลง และการได้รับความช่วยเหลือทางสังคมน้อย เป็นปัจจัยสัมพันธ์กับภาวะซึมเศร้าหรือระดับความวิตกกังวลที่มากขึ้น