ปัจจัยที่สัมพันธ์กับการฆ่าตัวตายซ้ำใน1 ปีของผู้สูงอายุไทย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทคัดย่อ
วัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาปัจจัยที่สัมพันธ์กับการพยายามฆ่าตัวตายซ้ำใน 1 ปีของผู้สูงอายุไทย
วิธีการศึกษา:เป็นการศึกษาเชิงวิเคราะห์แบบ Matching case control studyในกลุ่มตัวอย่างผู้สูงอายุไทยที่พยายามฆ่าตัวตายและลงทะเบียนในรง. 506S ในปีพศ.2560โดยแบ่งเป็นกลุ่มที่ศึกษา คือผู้สูงอายุที่พยายามฆ่าตัวตายซ้ำใน 1 ปีจำนวน 41 คน กลุ่มควบคุม คือ ผู้สูงอายุที่พยายามฆ่าตัวตายครั้งแรก จำนวน 56 คน และ ผู้สูงอายุที่ไม่เคยพยายามฆ่าตัวตาย จำนวน 47 คน รวมเป็นกลุ่มควบคุมจำนวน103 คนโดยจับคู่ตามเพศช่วงอายุและภูมิลำเนา เครื่องมือที่ใช้เป็นแบบสัมภาษณ์เกี่ยวกับข้อมูลทั่วไป ประเมินพุทธิปัญญา คัดกรองการดื่มสุราและสารเสพติด อาการวิตกกังวลและซึมเศร้า ความสามารถในการดำเนินชีวิตประจำวัน ความเจ็บปวด การสนับสนุนทางด้านสังคม ความรุนแรงต่อผู้สูงอายุในครอบครัวการเข้าถึงบริการสุขภาพ วิเคราะห์ข้อมูลโดยสถิติเชิงพรรณนา และเชิงอนุมานสำหรับข้อมูลปัจจัยเสี่ยงและปัจจัยปกป้องเป็นค่า Odds Ratio with 95% CI ด้วย simple conditional logistic regression และ conditional multiple logistic regression backward stepwise
ผลวิจัยกลุ่มตัวอย่าง 144 คนส่วนใหญ่เป็นเพศหญิง (ร้อยละ63.8)จบประถมศึกษา(ร้อยละ63.8)
มีโรคประตัว (ร้อยละ63.8) แต่งงาน (ร้อยละ63.8) ว่างงาน(ร้อยละ63.8) ปัจจัยเสี่ยงต่อการพยายามฆ่าตัวตายซ้ำใน 1 ปี ที่มีนัยสำคัญทางสถิติ คือ มีภาวะซึมเศร้า [Odds ratio = 2.96(95% CI =1.12-7.78)]และมีภาวะวิตกกังวล[Odds ratio =4.15 (95% CI =1.64-12.07)] ส่วนปัจจัยปกป้องที่มีนัยสำคัญทางสถิติ คือ การได้รับการรักษาจากแพทย์แผนไทย หมอดู/หมอธรรม พระสงฆ์ [Odds ratio = 0.20(95% CI =0.05-0.88)] การได้เข้าร่วมกิจกรรมทางสังคมในช่วงเทศกาลบุญประเพณี[Odds ratio = 0.33(95% CI =0.14-0.77)] และการได้รับการสนับสนุนทางอารมณ์ [Odds ratio = 0.36, (95%CI = 0.16-0.38)] เมื่อวิเคราะห์ตัวแปรแบบพหุสัมพันธ์พบว่ามีเพียงภาวะซึมเศร้าเท่านั้นที่เป็นปัจจัยทำนายการพยายามฆ่าตัวตายซ้ำใน 1 ปีของผู้สูงอายุไทยได้ร้อยละ 20(Pseudo R2= 0.20)
สรุป ปัจจัยที่สัมพันธ์กับการพยายามฆ่าตัวตายซ้ำใน 1 ปีของผู้สูงอายุไทย ได้แก่ ภาวะซึมเศร้า และวิตกกังวลโดยมีปัจจัยปกป้อง คือ ได้รับการดูแล ช่วยเหลือประคับประคองด้านอารมณ์ และได้เข้าร่วมกิจกรรมทางสังคม ดังนั้น บุคลากรทางสุขภาพจิตควรให้ความสำคัญในการประเมินภาวะซึมเศร้า วิตกกังวล และสนับสนุนให้ผู้สูงอายุได้มีกิจกรรมทางสังคม
คำสำคัญผู้สูงอายุ การพยายามฆ่าตัวตายซ้ำ ภาวะซึมเศร้า
Article Details
บทความที่ส่งมาเพื่อพิจารณา ต้องไม่เคยตีพิมพ์หรือได้รับการตอบรับให้ตีพิมพ์ในวารสารฉบับอื่น และต้องไม่อยู่ระหว่างการส่งไปพิจารณาในวารสารอื่น
เอกสารอ้างอิง
2. Innamoratietal. Inequalities in Suicide Rates in the European Union’s Elderly: Trends and Impact of Macro-Socioeconomic Factors Between 1980 and 2006.The Canadian Journal of Psychiatry.2010; 55(4):229-238.
3. ศูนย์ป้องกันการฆ่าตัวตายระดับชาติ. รายงานอัตราการฆ่าตัวตายของประเทศไทยแยกตามช่วงอายุ ประจำปี 2559(ออนไลน์). สืบค้นจาก : https://suicide.dmh.go.th/report/suicide/age.asp
4. Juurlink et al.Medical Illness and the Risk of Suicide in the Elderly.Arch Intern Med. 2004;164(11):1179-1184.
5. Murphy et al. Risk factors for repetition and suicide following self-harm in older adults: multicentre cohort study. The British Journal of Psychiatry. 2012; 200: 399–404.
6. Ojagbemi et al. Suicidal behaviour in old age - results from the Ibadan study of ageing. BMC Psychiatry. 2013; 13:80Published online 2013 Mar 13
7. Choi et al. Risk factors of suicide attempt among people with suicidal ideation in South Korea: a cross-sectional study. BMC Public Health.2017;17:579Published online 2017 June 15
8. Dong et al. Elder Self-neglect and Suicidal Ideation in an U.S. Chinese Aging Population: Findings From the PINE Study. J GerontolA Biol Sci Med Sci.2017; 72(1):76–81.
9. Li et al.Association of Self-Reported Discrimination and Suicide Ideation in Older Chinese Americans.Am J Geriatr Psychiatry. 2018; 26(1): 42–51.
10. มาโนช หล่อตระกูล. การฆ่าตัวตาย : การรักษาและป้องกัน.กรุงเทพฯ: บียอนด์เอนเทอร์ไพรซ์; 2553.
11. หวาน ศรีเรือนทอง และคณะ.ความเสี่ยงการฆ่าตัวตายของคนไทย:การสำรวจระดับชาติ.วารสารสมาคมจิตแพทย์แห่งประเทศไทย. 2554; 56(4): 413-424
12. นันทวัช สิทธิรักษ์.จิตเวช ศิริราช DSM-5.กรุงเทพฯ: ภาควิชาจิตเวชศาสตร์ คณะแพทย์ศาสตร์ศิริราชพยาบาล มหาวิทยาลัยมหิดล;2558
13. Beautrais et al. Suicide Prevention A review of evidence of risk and protective factors, and points of effective intervention. Wellington: Ministry of Health; 2005.
14. Rushing et al.The relationship of religious involvement indicators and social support to current and past suicidality among depressed older adults.Aging & mental health.2013;17(3):366-374
15. สถาบันเวชศาสตร์ผู้สูงอายุ. การประเมินเทคโนโลยีทางการแพทย์ เรื่องการเปรียบเทียบความสัมพันธ์แบบทดสอบสภาพสมองเสื่อมเบื้องต้น ฉบับภาษาไทย(MMSE-Thai) 2002และแบบทดสอบสมรรถภาพสมองไทย (Thai Mini-Mental State Examination; TMSE) ในการคัดกรองผู้สูงอายุภาวะสมองเสื่อม. กรุงเทพฯ:บริษัท ซีจีทูล จำกัด; 2551
16. สาวิตรี อัษณางค์กรชัย และนพพร ตันติรังสี.แบบคัดกรอง ASSIST ฉบับภาษาไทย.แผนงานวิชาการสารเสพติดชุมชน สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ ,กรุงเทพฯ:2557
17. ธนา นิลชัยโกวิทย์และคณะ.การพัฒนาแบบสอบถาม Hospital Anxiety and Depression Scale ฉบับภาษาไทยในผู้ป่วยโรคมะเร็ง วารสารสมาคมจิตแพทย์แห่งประทศไทย.41(1);2539.18-30
18. Wongpakaran N, Wongpakaran T. Prevalence of major depressive disorders and suicide in long-term care facilities: a report from Northern Thailand. Psychogeriatrics. 2012; 12(1):11-17.
19. สุทธิชัย จิตะพันธ์กุลและคณะ. การวิเคราะห์ผู้สูงอายุ. หลักสำคัญของเวชศาสตร์ผู้สูงอายุ. โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย;2541:85-6.
20. Mahoney FI, Barthel DW. Functional evaluation. The barthel index. Maryland State Med J. 1965:14;61-65
21. MuthitaPhanasathit.Validity and Reliability of Lawton Instrumental Activities of Daily Living Scale (L-IADL) and Older People's Quality of Life Questionnaire (OPQOL-Brief): Thai version.Available from:https://www.researchgate.net/project/Validity-and-Reliability-of-Lawton-Instrumental-Activities-of-Daily-Living-Scale-L-IADL-and-Older-Peoples-Quality-of-Life-Questionnaire-OPQOL-Brief-Thai-version
22. วสุวัฒน์ กิติสมประยูรกุล, จักกริช กล้าผจญ และ อภิชนา โฆวินทะ. แบบประเมินความเจ็บปวด Short –form McGill Pain Questionnaire ฉบับภาษาไทย. เวชศาสตร์ฟื้นฟูสาร.2547;14(3):83-92
23. ขวัญสุดา บุญทศ. การสนับสนุนทางสังคมต่อผู้ที่เป็นโรคจิตเภท, คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่นรายงานวิจัย. ขอนแก่น: 2554
24. ภัณฑิลา อิฐรัตน์, กฤตยา แสวงเจริญ, จิราวรรณ แท่นวัฒนากุล, นิลาวรรณ ฉันทะปรีดา และสมพร วัฒนนุกูลเกียรติ. ความรุนแรงในครอบครัวภาคตะวันออกเฉียงเหนือ, คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่นรายงานวิจัย. ขอนแก่น: 2545
25. Hyun-Jung Kwon et alSocial Relationships and Suicidal Ideation Among the Elderly Who Live Alone in Republic of Korea: A Logistic Model
