ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับการเข้ารับการรักษาในผู้ป่วยโรคย้ำคิดย้ำทำ
Main Article Content
บทคัดย่อ
วัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับการเข้ารับการรักษาโรคย้ำคิดย้ำทำที่แผนกผู้ป่วยนอก
ภาควิชาจิตเวชศาสตร์ คณะแพทยศาสตร์ โรงพยาบาลรามาธิบดี
วิธีการศึกษา เป็นการศึกษาเชิงพรรณนาสำรวจแบบภาคตัดขวางกลุ่มตัวอย่างคือ ผู้ป่วยโรคย้ำคิดย้ำทำที่ได้รับ
การวินิจฉัยโดยจิตแพทย์ โดยมีอายุ 18-60 ปี จำนวน 87 ราย และเข้ารับการรักษาเป็นผู้ป่วยนอกของภาควิชา
จิตเวชศาสตร์ คณะแพทยศาสตร์โรงพยาบาลรามาธิบดีในช่วงกรกฎาคม 2560-มิถุนายน 2561 โดยแบ่งออก
เป็น 2 กลุ่ม คือ ผู้เข้ารับการรักษาเร็วและผู้เข้ารับการรักษาช้า โดยใช้แบบสอบถามที่ประกอบด้วย ข้อมูลทั่วไป
Thai self-report version of the Yale-Brown Obsessive-Compulsive Scale-Second Edition, Interview on
help-seeking (ฉบับแปลไทย) วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ chi-square test และ multiple logistic regression
ผลการศกึ ษา ผ้ปู ่วยกล่มุ ตัวอยา่ งทั้งหมด 87 ราย เป็นกล่มุ มารับการรักษาเร็วร้อยละ 37.9 และมารับการรักษาช้า
ร้อยละ 62.1 โดยระยะเวลาตั้งแต่มีอาการจนเข้ารับการรักษาในกลุ่มผู้มารับการรักษาช้าเฉลี่ย 9.52±7.483 ปี
พบว่าลักษณะทั่วไปของทั้งสองกลุ่มไม่แตกต่างกัน ยกเว้นกลุ่มที่มีรายได้น้อยกว่า 30,000 บาท/เดือน มีแนวโน้ม
มารับการรักษาช้ากว่า (p =0.023) ส่วนด้านความรุนแรงของโรคและโรคร่วมอื่นทางจิตเวชไม่แตกต่างกัน และ
ในทั้งสองกลุ่มเกิดความตระหนักถึงปัญหาจากการสังเกตว่าพฤติกรรมตนเองเปลี่ยน การไม่สามารถควบคุม
ปัญหาและความรบกวนของปัญหาที่มีมากที่สุด เหตุผลที่มารับการรักษาช้าของทั้งสองกลุ่มเกิดจาก ความเชื่อ
ว่าปัญหาไม่ได้รุนแรง การคิดว่าสามารถควบคุมปัญหาได้และเชื่อว่าปัญหาเป็นชั่วคราวมากที่สุด ส่วนเหตุผลที่
ทำให้ตัดสินใจมารับการรักษาทั้งสองกลุ่มตอบเรื่องของปัญหาที่เป็นมากขึ้นและรบกวนมากขึ้น ปัญหาที่มีไม่หาย
ไปและควบคุมไม่ได้มากที่สุด แต่ในกลุ่มผู้มารับการรักษาเร็วพบว่าการมีรายได้ที่สูงกว่า ความเชื่อว่าปัญหาเป็น
ชั่วคราว และความกลัวต่อสิ่งที่จะเกิดขึ้นกับตัวเอง มีความสัมพันธ์มากกว่าในกลุ่มที่มารับการรักษาช้าอย่างมี
นัยสำคัญ
สรุป ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์ต่อการตัดสินใจเข้ารับการรักษาของผู้ป่วยเป็นมาจากการตระหนักว่าตนเองเปลี่ยน
ไปไม่สามารถควบคุมปัญหาได้และรบกวนต่อการใช้ชีวิต แต่ปัจจัยที่ทำให้ชักช้าต่อการรักษาคือความคิดเกี่ยวกับ
ปัญหาที่มีว่าไม่รุนแรง ยังสามารถควบคุมได้ และเป็นปัญหาชั่วคราว ดังนั้นการช่วยให้เกิดความตระหนักต่อ
ปัญหาที่มีเกิดความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับโรคย้ำคิดย้ำทำและสามารถเข้าถึงการรักษา จะช่วยให้ผู้ป่วยเข้ารับ
การรักษาได้เร็วมากขึ้น มีอาการที่ดีขึ้นและคุณภาพชีวิตดีขึ้นได้
Article Details
บทความที่ส่งมาเพื่อพิจารณา ต้องไม่เคยตีพิมพ์หรือได้รับการตอบรับให้ตีพิมพ์ในวารสารฉบับอื่น และต้องไม่อยู่ระหว่างการส่งไปพิจารณาในวารสารอื่น
เอกสารอ้างอิง
Karno M, Golding JM, Sorenson SB, Burnam MA. The epidemiology of obsessive-compulsive disorder in five US communities. Arch Gen Psychiatry1988; 45: 1094-9.
Jenkins R, Torres AR, Prince MJ, Bebbington PE, Bhugra D, Farrell M, et al. Obsessive- Compulsive Disorder: Prevalence, Comorbidity, Impact, and Help-Seeking in the British National Psychiatric Morbidity Survey of 2000. Am J Psychiatry2006:1978-85.
Jane L, Eisen MAM, Pintoa A, Meredith E. Impact of obsessive-compulsive disorder on quality of life. Compr Psychiatry 2006; 47: 270-5.
Goodwin R, Koenen KC, Hellman F, Guardino M, Struening E. Helpseeking and access to mental health treatment for obsessive-compulsive disorder. Acta Psychiatr Scand 2002; 106: 143-9.
García-Soriano G, Delsignore A, Weidt S. Factors associated with non-treatment or delayed treatment seeking. Psychiatry Res 2014; 220: 1-10.
Belloch A, Del Valle G, Morillo C, Carrio C, Cabedo E. To seek advice or not to seek advice about the problem: the help-seeking dilemma for obsessive-compulsive disorder. Soc Psychiatry Psychiatr Epidemiol 2009; 44: 257-64.
Bunditchate A, Kitiruksanon P, Chutha W. Epidemiology of Mental Disorders Among Thai People. Journal of the Psychiatric Association of Thailand 2001; 46: 335-43.
Hiranyatheb T, Saipanish R, Lotrakul M, Prasertchai R, Ketkaew W, Jullagate S, et al. Reliability and validity of the Thai self-report version of the Yale-Brown Obsessive-Compulsive Scale-Second Edition. Neuropsychiatr Dis Treat 2015; 11: 2817-24.
Saipanish R, Hiranyatheb T, Lotrakul M. Reliability and validity of the Thai version of the Florida Obsessive-Compulsive Inventory. Scientific World J 2015; 2015: 240787.
Mayerovitch JI, du Fort GG, Kakuma R, Bland RC, Newman SC, Pinard G. Treatment seeking for obsessive-compulsive disorder: role of obsessive-compulsive disorder symptoms and comorbid psychiatric diagnoses. Compr Psychiatry 2003; 44: 162-8.
Besiroglu L, AS CI, Askin R. The predictors of health care seeking behavior in obsessive-compulsive disorder. Compr Psychiatry 2004; 45: 99-108.
Torres AR, Prince MJ, Bebbington PE, Bhugra DK, Brugha TS, Farrell M, et al. Treatment seeking by individuals with obsessive-compulsive disorder from the british psychiatric morbidity survey of 2000. Psychiatr Serv 2007; 58: 977-82.
Cullen B, Samuels JF, Pinto A, Fyer AJ, McCracken JT, Rauch SL, et al. Demographic and clinical characteristics associated with treatment status in family members with obsessive-compulsive disorder. Depress Anxiety 2008; 25: 218-24.
Demet MM, Deveci A, Taskin EO, Erbay Dundar P, Turel Ermertcan A, Mizrak Demet S, et al. Risk factors for delaying treatment seeking in obsessive-compulsive disorder. Compr Psychiatry 2010; 51: 480-5.
Chong SA, Abdin E, Sherbourne C, Vaingankar J, Heng D, Yap M, et al. Treatment gap in common mental disorders: the Singapore perspective. Epidemiol Psychiatr Sci 2012; 21: 195-202.
Levy HC, McLean CP, Yadin E, Foa EB. Characteristics of individuals seeking treatment for obsessive-compulsive disorder. Behav Ther 2013; 44: 408-16.
García-Soriano G, Rufer M, Delsignore A, Weidt S. Factors associated with non-treatment or delayed treatment seeking in OCD sufferers: A review of the literature. Psychiatry Res 2014; 220: 1-10.
