ทัศนคติต่อผู้ใช้เครื่องดื่มแอลกอฮอล์และสาร เสพติดของนักศึกษาแพทย์ คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ ปีการศึกษา 2559

บทคัดย่อ

วัตถุประสงค์ ศึกษาทัศนคติของนักศึกษาแพทย์ต่อผู้ใช้เครื่องดื่มแอลกอฮอล์และสารเสพติดและปัจจัย
ที่เกี่ยวข้อง
วัสดุและวิธีการ เป็นการศึกษาแบบตัดขวาง เก็บข้อมูลในนักศึกษาแพทย์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์
ปีการศึกษา 2559 โดยใช้แบบสอบถามข้อมูลทั่วไป แบบสอบถามทัศนคติต่อผู้ใช้เครื่องดื่มแอลกอฮอล์
และสารเสพติดจำนวน 10 ข้อ วิเคราะห์ข้อมูลทั่วไป ข้อมูลทัศนคติโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา และวิเคราะห์
ปัจจยั ที่สมั พนั ธ์กบั ทศั นคตติ ่อผ้ใู ช้เครอื่ งดมื่ แอลกอฮอล์และสารเสพตดิ โดยใช้การทดสอบ Chi-square
และ logistic regression
ผลการศึกษา นักศึกษาแพทย์ 739 คน (ร้อยละ 70.1) ร่วมมือตอบแบบสอบถาม เป็นเพศหญิงร้อยละ
56.0 เป็นเพศชายร้อยละ 44.0 มีอายุเฉลี่ย 21.2 ปี ร้อยละ 79.1 ของนักศึกษาแพทย์มีทัศนะคติแบ่งแยก
ต่อผู้ใช้เครื่องดื่มแอลกอฮอล์และสารเสพติดที่ต่ำ และมีทัศนคติด้านการยอมรับที่สูง ร้อยละ 81.9 ของ
นกั ศกึ ษาแพทยร์ ้สู กึ วา่ ไดรั้บการเรยี นการสอนในดา้ นการรักษาผใู้ ชเ้ ครื่องดื่มแอลกอฮอลแ์ ละสารเสพตดิ
ที่เพียงพอ ในขณะที่ร้อยละ 44.8 ของนักศึกษาแพทย์รู้สึกไม่เห็นด้วยว่ามีทรัพยากรที่เพียงพอต่อ
การรักษาผู้ใช้เครื่องดื่มแอลกอฮอล์และสารเสพติด
สรุป นักศึกษาแพทย์มีทัศนคติในเชิงบวกต่อผู้ใช้เครื่องดื่มแอลกอฮอล์และสารเสพติด แต่ครึ่งหนึ่งของ
นักศึกษาแพทย์มีมุมมองทางสังคมซึ่งส่งผลให้มีทัศนคติในเชิงลบ โดยทัศนคติในเชิงลบของบุคลากร
ทางสาธารณสุขจะลดความรู้สึกเสริมกำลังใจให้กับผู้ป่วยและส่งผลต่อการรักษา นักศึกษาแพทย์
ส่วนใหญ่รู้สึกว่าได้รับการเรียนการสอนในการรักษาผู้ป่วยติดสารเสพติด ผู้วิจัยเสนอว่าการจัดการเรียน
การสอนนักศึกษาแพทย์ควรมีบทบาทสำคัญในการให้การศึกษานักศึกษาแพทย์ในเรื่องการรักษาผู้ป่วย
ติดสารเสพติดในด้านกาย จิต สังคมและสร้างทัศนคติเชิงบวกต่อผู้ใช้เครื่องดื่มแอลกอฮอล์และสารเสพติด