ปัจจัยที่สัมพันธ์กับการฆ่าตัวตายสำเร็จ ในเขตเมืองจังหวัดลำปาง ด้วยการสืบค้นหลังเสียชีวิต ตุลาคม 2553-กันยายน 2556

บทคัดย่อ

วัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาเปรียบเทียบคำวินิจฉัยโรคจิตเวชและปัจจัยด้านสังคมในผู้ฆ่าตัวตายสำเร็จ
กับกลุ่มควบคุม
วิธีการศึกษา เป็นการศึกษาแบบ case control study กลุ่มตัวอย่าง cases คือ ผู้ฆ่าตัวตายสำเร็จใน
อำเภอเมือง จังหวัดลำปาง ระหว่างเดือนตุลาคม 2553 ถึงเดือนกันยายน 2556 กลุ่มควบคุมสุ่มจาก
ผู้ที่มีเพศเดียวกับผู้เสียชีวิต อายุห่างกันไม่เกิน 2 ปี มีที่พักอาศัยอยู่ในบริเวณเดียวกับผู้เสียชีวิต ระยะ
ห่างของที่พักอาศัยห่างกันรัศมีไม่เกิน 100 เมตร การวินิจฉัยโรคจิตเวชทำโดยการสืบค้นหลังเสียชีวิต
(psychological autopsies) หรือจากประวัติการรักษาโรคจิตเวชจากเวชระเบียนโรงพยาบาลลำปาง
วิเคราะห์ข้อมูลด้วย Fisher’s exact test
ผลการศึกษา กลุ่ม case ผู้ฆ่าตัวตายสำเร็จ 77 ราย เป็นเพศชาย (ร้อยละ 78.3) มีอายุอยู่ในช่วง 25-60
ปี อาชีพเกษตรกรและรับจ้าง จบการศึกษาระดับประถม รายได้ต่ำกว่า 5,000 บาทต่อเดือน มีสถานภาพ
สมรสเป็นคู่ ส่วนใหญ่ใช้วิธีแขวนคอร้อยละ 70.12 ป่วยด้วยโรคจิตเวช คือ adjustment disorder สูงที่สุด
รองลงมาคือ substance used and related disorder, depressive disorder, psychosis ตามลำดับ
และไม่ชอบเข้าสังคม แตกต่างจากกลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ
สรุป ปัจจัยที่สัมพันธ์กับการฆ่าตัวตายสำเร็จคือ ป่วยโรคทางจิตเวชและไม่ชอบเข้าสังคม บุคลากร
บริการด้านสุขภาพจึงควรคัดกรองผู้ป่วยที่มีปัญหาทางจิตเวชและแยกตัวจากสังคม เพื่อให้การดูแล
รักษาป้องกันการฆ่าตัวตายสำเร็จ