ผลการใช้แนวปฏิบัติการพยาบาลในการป้องกันและจัดการภาวะภูมิไวเกินในผู้ป่วยมะเร็งรังไข่ที่ได้รับยาเคมีบำบัด Paclitaxel โรงพยาบาลราชวิถี

บทคัดย่อ

บทนำ : ภาวะภูมิไวเกินจากยาเคมีบำบัด Paclitaxel เป็นภาวะแทรกซ้อนที่รุนแรงอาจถึงขั้นเสียชีวิตวัตถุประสงค์การวิจัย : เพื่อเปรียบเทียบอัตราการเกิดภาวะภูมิไวเกินระหว่างกลุ่มที่ได้รับแนวปฏิบัติฯ และกลุ่มที่ได้รับการพยาบาลตามปกติ ประเมินความรู้ การปฏิบัติตามแนวปฏิบัติ และความพึงพอใจของพยาบาลต่อแนวปฏิบัติ

วิธีดำเนินการวิจัย : การวิจัยกึ่งทดลอง โดยมีกลุ่มตัวอย่างเป็นผู้ป่วยมะเร็งรังไข่ จำนวน 40 ราย แบ่งเป็นกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม กลุ่มละ 20 ราย และพยาบาลวิชาชีพผู้ใช้แนวปฏิบัติ จำนวน 15 คน เครื่องมือเก็บรวบรวมข้อมูล ประกอบด้วย 1) แนวปฏิบัติการพยาบาลที่พัฒนาตามแนวคิดของ Soukup (2000) 2) ข้อมูลผู้ป่วย โดยใช้แบบบันทึกข้อมูลทั่วไปและการแพ้ยา และ 3) ข้อมูลพยาบาล โดยใช้แบบบันทึกข้อมูลทั่วไป แบบประเมินความรู้ การปฏิบัติตามแนวปฏิบัติ และความพึงพอใจต่อแนวปฏิบัติ วิเคราะห์ข้อมูลใช้สถิติ
Chi-square test Fisher’s exact test และ Independent t-test

ผลการวิจัย : พบว่า ปัจจัยพื้นฐานส่วนบุคคลระหว่างกลุ่มไม่แตกต่างกัน (p>0.05) ส่วนใหญ่กลุ่มทดลองมีสถานภาพสมรส มีอายุเฉลี่ยประมาณ 57 ปีขึ้นไป และมีอัตราการเกิดภาวะภูมิไวเกินในกลุ่มทดลองต่ำกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญ (p<0.05) ส่วนพยาบาลผู้ใช้แนวปฏิบัติ มีประสบการณ์บริหารยาเคมีบำบัดมากกว่า 5 ปีขึ้นไป มีคะแนนความรู้และการปฏิบัติตามแนวปฏิบัติเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ (p<0.05) และพึงพอใจต่อแนวปฏิบัติฯ โดยรวมในระดับมาก

สรุปผล : แนวปฏิบัติการพยาบาลที่พัฒนาขึ้นมีประสิทธิผลในการลดอุบัติการณ์แพ้ยา Paclitaxel และควรมีการสนับสนุนการนำไปใช้ในการดูแลผู้ป่วยมะเร็งกลุ่มอื่น ๆ รวมทั้งสามารถนำไปพัฒนาเป็นนโยบายระดับองค์กรต่อไป