การบาดเจ็บทางระบบกล้ามเนื้อและกระดูกของนักศึกษาแพทย์ชั้นพรีคลินิกของมหาวิทยาลัยนราธิวาสราชนครินทร์

บทคัดย่อ

บทนำ : การนั่งเรียนบรรยายและยืนเรียนปฏิบัติการในท่าทางเดิมซ้ำๆ ต่อเนื่องเป็นเวลานานของนักศึกษาแพทย์ชั้นพรีคลินิก อาจนำไปสู่การเกิดการบาดเจ็บทางระบบกล้ามเนื้อและกระดูกได้

วัตถุประสงค์การวิจัย : เพื่อศึกษาความชุกของการบาดเจ็บทางระบบกล้ามเนื้อและกระดูก และความสัมพันธ์ระหว่างการบาดเจ็บทางระบบกล้ามเนื้อและกระดูกกับข้อมูลส่วนบุคคลของนักศึกษาแพทย์ชั้นพรีคลินิก มหาวิทยาลัยนราธิวาสราชนครินทร์

วิธีการวิจัย : เป็นการวิจัยเชิงสำรวจ เก็บข้อมูลด้วยแบบสอบถามมาตรฐานนอร์ดิค จำนวน 72 ตัวอย่าง ใช้สถิติเชิงพรรณนาอธิบายความชุก และทดสอบความสัมพันธ์ด้วยสถิติไคว์สแควร์ของเพียร์สัน และสถิติทดสอบของฟิชเชอร์

ผลการวิจัย : พบว่าความชุกของการบาดเจ็บทางระบบกล้ามเนื้อและกระดูกของนักศึกษาแพทย์ชั้นพรีคลินิกในช่วง 12 เดือนที่ผ่านมามีความชุกร้อยละ 95.83 บริเวณของร่างกายที่มีการบาดเจ็บสามอันดับแรก ได้แก่ คอ หลังส่วนบน และหลังส่วนล่าง และในช่วง 7 วันที่ผ่านมามีความชุกร้อยละ 75.00 บริเวณของร่างกายที่มีการบาดเจ็บสามอันดับแรก ได้แก่ หลังส่วนบน คอ และไหล่ ความสัมพันธ์ระหว่างการบาดเจ็บทางระบบกล้ามเนื้อและกระดูกกับข้อมูลส่วนบุคคล พบว่า การบาดเจ็บบริเวณคอและเข่าในช่วง 12 เดือนที่ผ่านมามีความสัมพันธ์กับเพศ ส่วนในช่วง 7 วันที่ผ่านมา พบความสัมพันธ์ระหว่างการบาดเจ็บบริเวณไหล่กับเพศและส่วนสูง ข้อมือหรือมือกับดัชนีมวลกาย และเข่ากับมือข้างถนัด

สรุปผล : ผลการศึกษาแสดงให้เห็นการบาดเจ็บทางระบบกล้ามเนื้อและกระดูกของนักศึกษาแพทย์ชั้น พรีคลินิกมีความชุกในระดับที่ทางมหาวิทยาลัยจะต้องเร่งดำเนินการแก้ไข โดยเน้นการบาดเจ็บบริเวณคอ หลังส่วนบน หลังส่วนล่าง และไหล่