การจัดการตนเองและการมีส่วนร่วมของครอบครัวในการลดระดับน้ำตาลของผู้ป่วยเบาหวานที่คุมไม่ได้โรงพยาบาลไทรงาม จังหวัดกำแพงเพชร

บทคัดย่อ

วัตถุประสงค์ของการวิจัยครั้งนี้ เพื่อประเมินประสิทธิผลของการจัดการตนเองโดยการมีส่วนร่วมของครอบครัวในการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการดูแลตนเองของผู้ป่วยเบาหวานที่คุมไม่ได้เพื่อลดระดับน้ำตาลสะสม (HbA1c) กลุ่มตัวอย่างเป็นผู้ป่วยเบาหวานที่คุมไม่ได้ โรงพยาบาลไทรงาม จังหวัดกำแพงเพชร จำนวน 70 คน สุ่มอย่างอิสระกลุ่มทดลองและกลุ่มเปรียบเทียบ กลุ่มละ 35 คน กลุ่มทดลองได้รับโปรแกรมส่งเสริมการจัดการตนเอง และการมีส่วนร่วมของครอบครัว กลุ่มเปรียบเทียบจะได้รับการดูแลตามปกติ เครื่องมือในการวิจัยประกอบด้วยแบบสอบถาม และโปรแกรมส่งเสริมการจัดการตนเองและการมีส่วนร่วมของครอบครัว วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนา  Independent t–test และ Paired t–test  ผลการศึกษาพบว่า กลุ่มทดลองและกลุ่มเปรียบเทียบส่วนใหญ่เป็นเพศหญิง มีความรู้ในระดับสูง ทัศนคติ และพฤติกรรมดูแลตนเองในระดับปานกลาง โดยด้านการจัดการกับความเครียดมีค่าเฉลี่ยต่ำที่สุด  และได้รับการสนับสนุนจากครอบครัวในระดับสูง หลังได้รับ Intervention กลุ่มทดลอง มีค่าเฉลี่ยคะแนนพฤติกรรมดูแลตนเอง และการสนับสนุนจากครอบครัว สูงกว่า แต่ค่าเฉลี่ยน้ำตาลสะสม (HbA1c) ต่ำกว่าก่อนเข้าร่วมกิจกรรม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<0.05) ส่วนกลุ่มเปรียบเทียบไม่พบความแตกต่างทางสถิติ ข้อเสนอแนะควรพัฒนาศักยภาพทีมเยี่ยมบ้านในการจัดบริการและพัฒนาระบบบริการแบบมีส่วนร่วมในชุมชน และการติดตามผลการดำเนินงานการจัดการตนเอง และการมีส่วนร่วมของครอบครัวของผู้ป่วยผู้ป่วยเบาหวานที่คุมไม่ได้อย่างต่อเนื่อง เพื่อสนับสนุนให้ผู้ป่วยสามารถควบคุมระดับน้ำตาลในเลือดได้อย่างเหมาะสม