การพัฒนารูปแบบการเฝ้าระวัง ป้องกันและควบคุมโรคติดเชื้อ COVID-19 จังหวัดพิจิตร

บทคัดย่อ

การวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม รูปแบบการศึกษาแบบผสานวิธี มีวัตถุประสงค์การวิจัยสองประการคือ ประการแรกเพื่อพัฒนารูปแบบการเฝ้าระวัง ป้องกันและควบคุมโรค และประการที่สองเพื่อพยากรณ์ปัจจัยที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการป้องกันโรคโควิด 2019 ดำเนินการศึกษา 3 ขั้นตอนดังนี้ ขั้นตอนที่ 1 ศึกษาสภาพการณ์ และปัจจัยที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการเฝ้าระวัง ป้องกันและควบคุมโรค กลุ่มตัวอย่างคือตัวแทนครัวเรือนที่มีอายุ 20-60 ปี จำนวน 960 คน สุ่มตัวอย่างแบบหลายขั้นตอน เก็บข้อมูลด้วยแบบสอบถาม ขั้นตอนที่ 2 การศึกษาเชิงคุณภาพด้วยวิธี Focus Group จำนวน 2 กลุ่ม รวม 60 คนและขั้นตอนที่ 3 ประเมินผลรูปแบบที่สร้างขึ้นและการพัฒนา เก็บข้อมูลด้วยแบบสอบถาม วิเคราะห์เปรียบเทียบค่าเฉลี่ยก่อน และหลังการดำเนินการ ผลการศึกษา ปัจจัยพยากรณ์ที่ส่งผลต่อพฤติกรรมได้แก่ เพศ ช่วงอายุ ระดับการศึกษา และการรับรู้ความสามารถตนเอง (P-value= <0.05) รูปแบบการเฝ้าระวัง ป้องกันและควบคุมโรคที่พัฒนาขึ้น 9 ประเด็น คือ  1)เรื่องการให้องค์ความรู้ผ่านสื่อต่างๆ ทุกช่องทาง และทำซ้ำๆ 2)การพัฒนาศักยภาพผู้นำ 3)การได้รับรู้รับทราบข้อมูลสถาณการณ์ของโรคและความรุนแรงของโรคอย่างตรงไปตรงมา 4)การสร้างกฎ ระเบียบวินัยในชุมชน 5)การจัดบริการจากเจ้าหน้าที่สาธารณสุขทั้งในทุกระดับ 6)การจัดบริการสำหรับผู้ป่วยเรื้อรังในชุมชน 7)การอำนวยความสะดวกสำหรับการเข้ารับวัคซีน 8)การจัดการสถานที่กักกันผู้ป่วย ผู้สัมผัสโรค ในระดับหมู่บ้าน และตำบล  9)การตั้งด่านสแกนผู้เดินทางจากต่างถิ่นเข้าหมู่บ้าน เป็นผลให้เกิดประสิทธิภาพในป้องกันและควบคุมโรคได้อย่างดีเยี่ยม และ ประเมินผลเปรียบเทียบค่าเฉลี่ยปัจจัยและพฤติกรรมก่อนและหลังการดำเนินการพัฒนาระบบ พบว่าคะแนนเฉลี่ยพฤติกรรมสูงกว่าอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (P-value < 0.05) ดังนั้น ควรส่งเสริมให้มีการรณรงค์ และพัฒนาการสื่อสารให้ประชาชนมีการรับรู้โอกาสเสี่ยง รับรู้ความรุนแรง รับรู้ประโยชน์ของการปฏิบัติ รับรู้อุปสรรคของการปฏิบัติ และเน้นหนักการรับรู้ความสามารถตนเองต่อการป้องกันการติดเชื้อโควิด–19 แก่ประชาชนเพิ่มมากขึ้นเพื่อส่งให้ประชาชนมีพฤติกรรมในการเฝ้าระวัง ป้องกันและควบคุม โรคติดเชื้อโควิด-19 ได้เหมาะสมขึ้น