รูปแบบการขับเคลื่อนมาตรการองค์กรเพื่อความปลอดภัยทางถนน จังหวัดอุทัยธานี
คำสำคัญ:
รูปแบบการขับเคลื่อน, มาตรการองค์กร, ความปลอดภัยทางถนนบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนารูปแบบการขับเคลื่อนมาตรการองค์กรเพื่อความปลอดภัยทางถนน จังหวัดอุทัยธานี เป็นการวิจัยและพัฒนาโดยใช้วิธีการวิจัยแบบผสมผสาน
ผลการวิจัย พบว่า รูปแบบการขับเคลื่อนมาตรการองค์กรเพื่อความปลอดภัยทางถนนที่พัฒนาขึ้น ประกอบด้วย 7 องค์ประกอบ คือ 1) การสำรวจข้อมูล 2) การประเมินบริบทองค์กร 3) การประกาศนโยบายขององค์กร 4) การให้ความรู้ 5) การจัดกิจกรรมรณรงค์ภายในองค์กร 6) การเสริมสร้างแรงจูงใจ และ 7) การติดตามประเมินผล ผลการประเมินรูปแบบการขับเคลื่อนมาตรการองค์กรเพื่อความปลอดภัยทางถนน พบว่า โครงสร้างขององค์ประกอบมีความเหมาะสมอยู่ในระดับมาก เมื่อพิจารณาองค์ประกอบย่อยด้านความเหมาะสม ความเป็นไปได้ ความชัดเจน ความง่ายต่อการนำไปใช้อยู่ในระดับมากถึงมากที่สุด และหลังจากนำรูปแบบไปทดลองใช้ พบว่า องค์กรมีคุณภาพในการดำเนินงานตามรูปแบบการขับเคลื่อนมาตรการองค์กรเพื่อความปลอดภัยทางถนนอยู่ในระดับมาก ผลการประเมินตามผลสะท้อนด้านพฤติกรรมการขับขี่ของบุคลากรในองค์กร พบว่า มีคะแนนพฤติกรรมการขับขี่ปลอดภัยเพิ่มขึ้นจากก่อนการเข้าร่วมโปรแกรมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (P<0.01) ดังนั้นหากมีการนำรูปแบบนี้ไปปฏิบัติในพื้นที่จริง จะเกิดประสิทธิภาพได้ต้องมีการบูรณาการทำงานร่วมกันของภาคีเครือข่ายเพื่อความปลอดภัยทางถนนในระดับจังหวัดและการสนับสนุนจากผู้บริหารของหน่วยงานอย่างจริงจังและต่อเนื่อง อันจะนำไปสู่การปฏิบัติตามมาตรการเพื่อความปลอดภัยทางถนนของบุคลากรในองค์กร ลดอัตราการเกิดอุบัติเหตุ ลดอัตราการบาดเจ็บและเสียชีวิตจากอุบัติเหตุบนท้องถนนได้
เอกสารอ้างอิง
World Health Organization. Global status report on road safety 2018. [cited 2019 Oct 2]. Available from http://www.who.int>2018
สำนักงานนโยบายและแผนการขนส่งจราจร กระทรวงคมนาคม. รายงานการวิเคราะห์สถานการณ์อุบัติเหตุทาง ถนนของกระทรวงคมนาคม; 2561.
ศูนย์อำนวยการความปลอดภัยทางถนน. แนวทางปฏิบัติงานในการขับเคลื่อนการป้องกันและลดอุบัติเหตุทางถนนตลอดทั้งปี; 2559.
สำนักโรคไม่ติดต่อ กรมควบคุมโรค.ครึ่งทางทศวรรษแห่งความปลอดภัยทางถนน. นนทบุรี ; 2559.
นิทรา กิจธีระวุฒิวงษ์. การวิจัยทางการสาธารณสุข: จากหลักการสู่การปฏิบัติ. พิษณุโลก. สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยนเรศวร; 2560.
ศูนย์วิชาการความปลอดภัยทางถนน. แนวคิดและบทเรียนมาตรการองค์กรเพื่อความปลอดภัยทางถนน. กรุงเทพฯ; 2561
ปรีชา วิหคโต และคณะ. การวิเคราะห์ลักษณะ สาเหตุและแนวทางป้องกันอุบัติเหตุในสถานศึกษาระดับประถมศึกษา. กรุงเทพฯ : สำนักงานป้องกันอุบัติภัยแห่งชาติ สำนักงานปลัดสำนักนายกรัฐมนตรี; 2540.
ประวิช ขุนนิคม, ชัยวุฒิ บัวทอง, ก่อเดช ยะลา, และอัญชลี ปากลาว. แนวทางการจัดการอุบัติเหตุจากการจราจรของอำเภออ่าวลึก จังหวัดกระบี่. เอกสารบทคัดย่อผลงานวิชาการสัมมนาระดับชาติ เรื่อง ความปลอดภัยทางถนน ครั้งที่ 13. ขอนแก่น; 2560.
กชกร เมืองวงค์. พฤติกรรมของผู้นำที่มีความสัมพันธ์กับความพึงพอใจในการทำงานของพนักงานบริษัทเอกชนในกรุงเทพมหานคร. สารนิพนธ์ บธ.ม.(การจัดการ).กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ; 2557.
แผนงานส่วนสนับสนุนการป้องกันอุบัติเหตุจราจรระดับจังหวัด(สอจร). โครงการสานพลังสร้างมาตรการองค์กรเพื่อความปลอดภัยทางถนน. ขอนแก่น: หจก.ขอนแก่นการพิมพ์; 2561.
กิตติ อินทรกุล. ปัญหา อุปสรรค และแนวทางการนำนโยบายและแผนการป้องกันปราบปรามและแก้ไขปัญหาการค้าเด็กและหญิงไปสู่การปฏิบัติ[วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต]. ภูเก็ต : มหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต; 2553.
พนิดา เทพชาลี, กาญจนาพร อาบสุวรรณ, นิวัฒนา เข็มสุวรรณ. ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการสวมหมวกนิรภัยของนักศึกษา ภาคการศึกษาเพื่อปวงชน มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา. เอกสารบทคัดย่อการประชุมวิชาการระดับชาติ วิทยาลัยนครราชสีมา ครั้งที่ 6. นครราชสีมา; 2562.
ตรีอมร วิสุทธิศิริ. ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการขับขี่อย่างปลอดภัยของผู้ขับขี่รถจักรยานยนต์รับจ้างในเขตบางเขน กรุงเทพมหานคร[วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต]. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์; 2556.
วีระ กสานติกุล และคณะ. รายงานการวิจัย เรื่อง อุบัติเหตุรถจักรยานยนต์ในประเทศไทยและมาตรการการแก้ไข. คณะแพทยศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มาหวิทยาลัย; 2545.
ศูนย์วิชาการความปลอดภัยทางถนน. ความปลอดภัยทางถนนกับคนทำงานในสถานประกอบการ.[อินเทอร์เน็ต].2561 [เข้าถึงเมื่อ 25 มี.ค. 2563]; 5-6. เข้าถึงได้จาก : www.roadsafetythai.org/content/doc_20181211170409.pdf
นัชรัศม์ ชูหิรัญญ์วัฒน์. ปัจจัยที่สัมพันธ์ต่อพฤติกรรมการปฏิบัติตามกฎหมายจราจรของผู้ขับขี่รถจักรยานยนต์ภายในเขตเทศบาลนครราชสีมา[วิทยานิพนธ์วิศวกรรมศาสตรมหาบัณฑิต]. นครราชสีมา : มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี ; 2555.
กรพินธุ์ ลีลาวิวัฒน์. ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมการป้องกันอุบัติเหตุจากการขับขี่รถจักรยานยนต์ของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษา[วิทยานิพนธ์พยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต]. นครปฐม : มหาวิทยาลัยคริสเตียน; 2550.
ปราณี ทองคำ และคณะ. ปัจจัยที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการสวมหมวกนิรภัยของนักเรียนระดับมัธยมศึกษาตอนปลายที่ขับขี่รถจักรยานยนต์ในเขตเทศบาลเมืองสุราษฎร์ธานี. วารสารสงขลานครินทร์ฉบับสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์. 2551 ;14(2) : 271-288.
จิตศจี จิตต์พิศาล วันเพ็ญ แก้วปาน และสุรินทร กลัมพากร. ปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรมการป้องกันอุบัติเหตุจากการทำงานของผู้ขับขี่รถจักรยานยนต์รับจ้างในเขตพื้นที่กรุงเทพมหานคร[วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต]. นครปฐม : มหาวิทยาลัยมหิดล; 2557.
ศิโรตม์ พรหมวิหาร. กระบวนการมีส่วนร่วมในการจัดการความปลอดภัยในการขับขี่รถจักรยานยนต์ของนักศึกษามหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวง[วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต]. เชียงใหม่ : มหาวิทยาลัยเชียงใหม่; 2551.
มะลิ โพธิพิมพ์, พนิดา เทพชาลี. การสร้างพฤติกรรมป้องกันอุบัติเหตุจราจรมหาวิทยาลัยวงษ์ชวลิตกุล จังหวัดนครราชสีมา. วารสารสาธารณสุขมหาวิทยาลัยบูรพา. 2557; 9(2) : 21-32.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2021 วารสารโรคและภัยสุขภาพ สำนักงานป้องกันควบคุมโรคที่ 3 จังหวัดนครสวรรค์
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ประกาศเกี่ยวกับลิขสิทธิ์
|
บทความที่เผยแพร่ในวารสารโรคและภัยสุขภาพสำนักงานป้องกันควบคุมโรคที่ 3 จังหวัดนครสวรรค์ ถือว่าเป็นผลงานทางวิชาการหรือการวิจัย และวิเคราะห์ ตลอดจนเป็นความเห็นส่วนตัวของผู้เขียน ไม่ใช่ความเห็นของสำนักงานป้องกันควบคุมโรคที่ 3 จังหวัดนครสวรรค์ หรือกองบรรณาธิการแต่ประการใด ผู้เขียนต้องรับผิดชอบต่อบทความของตน |
นโยบายความเป็นส่วนตัว
|
ชื่อและที่อยู่ อีเมล์ ที่ระบุในวารสารโรคและภัยสุขภาพสำนักงานป้องกันควบคุมโรคที่ 3 จังหวัดนครสวรรค์ จะใช้เพื่อระบุตามวัตถุประสงค์ของวารสารเท่านั้น และจะไม่นำไปใช้สำหรับวัตถุประสงค์อื่น หรือต่อบุคคลอื่น |
