การยอมรับเทคโนโลยี IoT เพื่อการเกษตร ของเกษตรกร ต.ละเบิก อ.เมือง จ.สุรินทร์

ผู้แต่ง

  • สุรัตน์ สุขมั่น สาขาวิชาเทคโนโลยีดิจิทัลธุรกิจ คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์ อ.เมือง จ.สุรินทร์ 32000
  • จักรพงษ์ เจือจันทร์ สาขาวิชาเทคโนโลยีดิจิทัลธุรกิจ คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์ อ.เมือง จ.สุรินทร์ 32000
  • พิสชานันท์ สนธิธรรม สาขาวิชาเทคโนโลยีดิจิทัลธุรกิจ คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์ อ.เมือง จ.สุรินทร์ 32000
  • ประภาพร บุญปลอด สาขาวิชาเทคโนโลยีดิจิทัลธุรกิจ คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์ อ.เมือง จ.สุรินทร์ 32000
  • พงษกร โพธิงาม สาขาวิชาเทคโนโลยีดิจิทัลธุรกิจ คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์ อ.เมือง จ.สุรินทร์ 32000

คำสำคัญ:

การยอมรับ, เทคโนโลยี , IoT , เกษตรกร

บทคัดย่อ

การวิจัยเรื่อง การยอมรับเทคโนโลยี IoT เพื่อการเกษตร ของเกษตรกร ต.ละเบิก อ.เมือง จ.สุรินทร์ การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ ศึกษาปัจจัยที่ส่งผลต่อการยอมรับเทคโนโลยี Internet of Things (IoT) เพื่อการเกษตร ของเกษตรกร ต.ละเบิก อ.เมือง จ.สุรินทร์ กลุ่มตัวอย่างคือเกษตรกรที่เข้ารับการอบรมการพัฒนาระบบสมาร์ทฟาร์มเพื่อยกระดับการทำเกษตร สู่ชุมชนเกษตรดิจิทัล ต.ละเบิก อ.เมือง จ.สุรินทร์ จำนวน 30 คน ใช้แบบสอบถามที่หาค่าความเชื่อมั่นด้วย Cronbach’s Alpha ได้ความเชื่อมั่นเท่ากับ 0.88 เป็นเครื่องมือในการทำวิจัย แบ่งเป็น 2 ส่วน ส่วนที่ 1 แบบสอบถามเกี่ยวกับข้อมูลทั่วไปของของเกษตรกร ส่วนที่ 2 แบบสอบถามเกี่ยวกับการยอมรับเทคโนโลยี IoT เพื่อการเกษตร การวิเคราะห์ข้อมูลและสถิติที่ใช้ การวิเคราะห์โดยใช้สถิติเชิงพรรณนา (Descriptive statistics) ผลการวิจัยได้แบ่งออกเป็น 2 ส่วนคือ 1. ข้อมูลลักษณะทางประชากรศาสตร์ พบว่าส่วนใหญ่เป็นเพศหญิง อยู่ในช่วงอายุ 55 – 64 ปี มีระดับการศึกษาในระดับประถมศึกษา และมีรายได้เฉลี่ยต่อเดือน ไม่เกิน 10,000 บาท 2 ผลการวิเคราะห์ข้อมูลเกี่ยวกับการยอมรับเทคโนโลยี เกษตรกรมีความเห็นต่อการยอมรับเทคโนโลยี IoT เพื่อการเกษตร ด้านสะดวกต่อการใช้งาน ด้านใช้งานได้อย่างมีประสิทธิภาพ มีการยอมรับในระดับ มาก มีค่าเฉลี่ยอยู่ที่ 3.97 และ 4.03 ตามลำดับ ด้านตรงต่อความต้องการ ด้านประหยัดเวลา ด้านประหยัดแรงงาน ด้านประหยัดทรัพยากรน้ำ เกษตรกรมีการยอมรับในระดับ มากที่สุด มีค่าเฉลี่ยอยู่ที่ 4.83, 4.77, 4.77 และ 4.60 ตามลำดับ ส่วนด้านใช้ได้ง่ายไม่ต้องอาศัยความรู้ด้านเทคโนโลยีมาก ด้านสามารถใช้ได้ด้วยตัวเองโดยที่ไม่ต้องมีผู้ช่วย ด้านสามารถเรียนรู้จากคู่มือได้ ด้านราคาเหมาะสมสำหรับเกษตรกร เกษตรกรมีการยอมรับในระดับ น้อยที่สุด มีค่าเฉลี่ยอยู่ที่ 1.73 และ 1.50 ตามลำดับ เมื่อเฉลี่ยรวมทุก ๆ ด้านแล้วเกษตรกรมีการยอมรับอยู่ในระดับดี ประโยชน์ที่ได้จากการวิจัยนี้ หน่วยงานภาครัฐหรือเอกชนสามารถใช้เป็นแนวทางในการจัดโครงการในการส่งเสริมการนำเทคโนโลยีมาช่วยทำอาชีพเกษตรของเกษตรกร

เอกสารอ้างอิง

กฤษดา ชื่นจิตต์. (2559). การศึกษาแนวทางของเทคโนโลยีฟาร์มอัจฉริยะ (Smart Farming Technology): กรณีศึกษาไร่ไวน์กรานมอนเต้เพื่อรองรับการขับเคลื่อนแผนพัฒนาดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคมสู่ประเทศไทย 4.0. หลักสูตรการบริหารเศรษฐกิจสาธารณะสําหรับนักบริหารระดับสูง

กัลยา วานิชย์บัญชา. (2561). สถิติสำหรับงานวิจัย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

จักรพันธ์ จันทลา และคณะ. (2566). ปัจจัยการยอมรับเทคโนโลยีที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจใช้บริการระบบพิสูจน์และยืนยันตัวตนทางดิจิทัล (D.DOPA Digital ID) ผ่านสมาร์ทโฟน ของผู้ใช้บริการในจังหวัดอุดรธานี. วารสารวิชาการและวิจัย มหาวิทยาลัยภาคตะวันออกเฉียงเหนือ.

ชยางกูร ไชยวงศ์ และคณะ. (2564). การควบคุมอุณหภูมิและความชื้นของตู้อบพลงงานแสงอาทิตย์ด้วยระบบ IoT. CSNP-JOURNAL วารสารวิชาการสถาบันการอาชีวศึกษาภาคใต้.

ชุตินันท์ เชี่ยวพานิชย์. (2563). การยอมรับเทคโนโลยี และพฤติกรรมที่มีต่อการตัดสินใจใช้บริการ Application Grab ของเจเนอเรชั่น C ในเขตกรุงเทพมหานคร. บริหารธุรกิจบัฒฑิต สาขาวิชาการตลาด. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

ธิติศักดิ์ โพธิ์ทอง และคณะ. (2562). การพัฒนาระบบฟาร์มอัจฉริยะสำหรับเกษตรกรยุคใหม่ด้วยซอร์ฟแวร์รหัสเปิดและอินเทอร์เน็ตของสรรพสิ่ง. Naresuan Agriculture Journal 16(2): 79-88 (2019)

ปานแก้วตา ลัคนาวานิช และวิลาวัณย์ ดึงไตรย์ภพ. (2561). ทักษะทางการเงินของเกษตรกรผู้ปลูกข้าวพันธุ์พื้นเมืองในเขตลุ่มนํ้าปากพนัง WMS Journal of Management. Walailak University. Vol.7 Special issue (Jul 2018): หน้า 111-129

มงคล ณ ลำพูน. (2567). การพัฒนาแอปพลิเคชันระบบควบคุมการให้น้ำต้นไม้ด้วยอุปกรณ์ IOT กรณีศึกษา สวนบัญญัติพันธ์ไม้ วารสารแอนิเมชัน เกม ดิจิทัลมีเดียและเทคโนโลยี ปีที่ 1 ฉบับที่ 1 มกราคม - มิถุนายน 2567

ยุทธพิชัย รู้พูด และคณะ. (2563). ปัจจัยที่มีผลต่อการยอมรับการใช้เครื่องหยอดเมล็ดพันธุ์ข้าวสำหรับนาแห้งของเกษตรกรในจังหวัดสุรินทร์. แก่นเกษตร 48 ฉบับที่ 4: 857-868 (2563)./doi:10.14456/kaj.2020.78.

สํานักงานพัฒนาการวิจัยการเกษตร (องค์การมหาชน). (2564). เทคโนโลยีการเกษตร เพื่อปรับปรุงประสิทธิภาพในภาคเกษตรกรรม. [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก :https://www.arda.or.th/knowledge_detail.php?id=21. สืบค้น 5 ธันวาคม 2567.

สำราญ ไชยคำวัง. (2566). การออกแบบกระบวนการตรวจสอบและทำนายเกษตรอัจฉริยะที่มีความแม่นยำสูงในบริบทของการเกษตรไทย. วารสารเทคโนโลยีสารสนเทศ. ปีที่ 19 ฉบับที่ 1 มกราคม – มิถุนายน 2566.

สุทิพย์ ประทุม และ สรัญณี อุเส็นยาง. (2564). การยอมรับเทคโนโลยีสารสนเทศในยุควิถีชีวิตใหม่. วารสารลวะศรี มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตร

อัตภาพ มณีเติม และ ศิริวรรณ แดงฉ่ำ. (2566). ตัวแบบระบบปัญญาประดิษฐ์เพื่อการเพาะปลูกเกษตรอินทรีย์แบบมีส่วนร่วม. วารสารวิทยาการสารสนเทศและเทคโนโลยีประยุกต์, 6(2): 2567

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

21-05-2025

รูปแบบการอ้างอิง

สุขมั่น ส. ., เจือจันทร์ จ., สนธิธรรม พ. ., บุญปลอด ป., & โพธิงาม พ. (2025). การยอมรับเทคโนโลยี IoT เพื่อการเกษตร ของเกษตรกร ต.ละเบิก อ.เมือง จ.สุรินทร์. วารสารวิชาการกัญชา กัญชง และสมุนไพร, 1–10. สืบค้น จาก https://he01.tci-thaijo.org/index.php/JCHH/article/view/275733