ฤทธิ์ต้านออกซิเดชั่นและต้านการกลายพันธุ์ของสมุนไพร 3 ชนิดในวงศ์ Annonaceae ในเขตอนุรักษ์พันธุกรรมพืชพื้นที่โคกภูตากา อำเภอภูเวียง จังหวัดขอนแก่น
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษาฤทธิ์ต้านออกซิเดชั่นและต้านการกลายพันธุ์ของสารสกัด 6 ชนิดจากพืช 3 ชนิด ในวงศ์ Annonaceae ที่เก็บจากพื้นที่โคกภูตากา อำเภอภูเวียง จังหวัดขอนแก่น พบว่าสารสกัดจากส่วน ลำต้น รากของนมแมวป่า และใบของนมน้อย มีฤทธิ์ต้านออกซิเดชั่นสูงสุดโดยให้ค่า EC50 เท่ากับ 14.3 และ 14.7 ไมโครกรัม ต่อมิลลิลิตร ตามลำดับ สารสกัดที่มีฤทธิ์รองลงมา คือ สารสกัดจาก ใบของนมแมวป่า > ใบของกล้วยเต่า > ลำต้น-รากของนมน้อย > ลำต้น-รากของกล้วยเต่า ซึ่งมีค่า EC50 เท่ากับ 17.9, 22.8, 46.3, และ 177.6 ไมโครกรัมต่อมิลลิลิตร ตามลำดับ ฤทธิ์ต้านออกซิเดชั่นของสารสกัดเหล่านี้มีความสัมพันธ์กับปริมาณสารฟีโนลิค การทดสอบฤทธิ์ก่อกลายพันธุ์ในแบคทีเรีย Salmonella typhimurium ชนิด TA98 และ TA100 พบว่าสารสกัดที่มีฤทธิ์ก่อกลายพันธุ์ในภาวะไม่มี S-9 mix คือ ใบและลำต้น-รากของนมแมวป่า สำหรับภาวะที่มี S-9 mix สารสกัดที่มีฤทธิ์ก่อกลายพันธุ์ คือ สารสกัดจากใบของนมแมวป่า, ใบและลำต้น-รากของกล้วยเต่า และใบของนมน้อย ส่วนการทดสอบฤทธิ์ต้านการกลายพันธุ์พบว่า สารสกัดส่วนใหญ่มีฤทธิ์ในภาวะที่มี S-9 mix ทั้งต่อ TA98 และ TA100 แต่ภาวะที่ไม่มี S-9 mix เฉพาะสารสกัดจาก ลำต้น-ราก, ใบของกล้วยเต่า และใบของนมน้อย จึงมีฤทธิ์ต้านการกลายพันธุ์ต่อ TA98 ดังนั้น พืชทั้ง 3 ชนิดนี้ จึงเป็นที่น่าสนใจที่จะศึกษาฤทธิ์ต้านมะเร็งต่อไป
Article Details
กรณีที่ใช้บางส่วนจากผลงานของผู้อื่น ผู้นิพนธ์ต้อง ยืนยันว่าได้รับการอนุญาต (permission) ให้ใช้ผลงานบางส่วนจากผู้นิพนธ์ต้นฉบับ (Original author) เรียบร้อยแล้ว และต้องแนบเอกสารหลักฐาน ว่าได้รับการอนุญาต (permission) ประกอบมาด้วย
เอกสารอ้างอิง
Ames BN. 1972. A bacterial system for detecting mutagens and carcinogens. In: Mutagen effects of environmental contaminants. H.E. Sutton and M.I. Harris (Eds.), Academic Press. NY, pp. 57-66.
Araki A, Marumatsu M, Matsushima T. 1984. Comparison of mutagenicities of N-nitrosamines on Salmonella typhimuriumTA100 and Escherichia coli wp2 uvr A/pkm 101 using rat and hamster liver S9. Gann 75: 8-16.
Aruoma OI., Halliwell B, Williamson G. 1997. In vitromethods for characterizing potential prooxidant and antioxidant actions of nonnutritive substances in plant foods. In: O.I. Aruoma and S.L. Cuppett (Eds.) Antioxidant methodology. AOCS Press, USA. pp. 173-204.
Derbré S, Gil S, Taverna M, Boursier C, Nicholas V, Demey-Thomas E, Vinh J, Susin SA, Hocquemiller R, Poupon E. 2008. Highly cytotoxic and neurotoxic acetogenins of the Annonaceae: New putative biological targets of squamocindetectedbyactivity-based protein profiling. Bioorg Med Chem Lett18(21): 5741-5744.
Kanokmedhakul S, Kanokmedhakul K, Ohtani JJ, Isobe M. 1998. A diynoic acid from Polyalthiaevecta. Phytochemistry 47: 131-133.
Kanokmedhakul S, Kanokmedhakul K, Yodbuddee D, Phonkerd N. 2003. New antimalarial bis-dehydroaphorphine alkaloids from Polyalthia debilis. J Nat Prod 66(5): 616-619.
Kanokmedhakul S, Kanokmedhakul K, Kantikeaw I, Phonkerd N. 2006. 2-substituted furans from the roots of Polyalthia evecta. J Nat Prod 69(1): 68-72.
Kijjoa A, Bessa J, Pinto MMM, Anatachoke C, Silva AMS, Eaton G, Herz W. 2002. Polyoxygenated cyclohexenes derivatives from Ellipeiopsis cherrevensis. Phytochemistry59: 543-549.
Kushi LH, Meyer KA, Jacobs DR. 1999. Cereals, legumes, and chronic disease risk reduction: evidence from epidemiologic studies. Am J Clin Nutr70: 451S- 458S.
Makkar HPS, Bluemmel M, Borowy NK, Becker K. 1993. Gravimetric determination of tannins and their correlations with chemical and protein precipitation methods. J Sci Food Agri61: 161–165.
Matsushima T, Sawamura M, Hara K, Sugima T. 1976. A safe substitute for polychlorinated biphenyls as an inducer of metabolic activation system. In: In vitro metabolic activation in mutagenesis testing. F.J. de Serres, J.R. Fouts, J.R. Bend and R.M. Philpot (Eds.), Amsterdam: Elsevier 1 North Holland. pp. 85-88.
Ravikuman YS, Mahadevan KM, Kumaraswamy MN, Vaidya VP, Manjunatha H, Kumar V, Satyanarayana ND. 2008.Antioxidant, cytotoxic and evaluation of alcohol extract of Polyalthia cerasoides (Roxb.) Bedd. Env Toxicol Pharmacol 26: 142-146.
Samitinanta T. 2001. Flora of Thailand. Botanic Garden, Ministry of Forrest.
Sripanidkulchai B, Tattawasart U, Laupatarakasem P, Vinitketkumneun U, Sripanidkulchai K, Furihata C, Matsushima T. 2002. Antimutagenic and anticarcinogenic effects of Phyllanthus amarus. Phytomedicine 9: 26-32.
Woisky RG, Salatino A. 1998. Analysis of propolis: some parameters and procedures for chemical quality control. J Agri Res 37: 99-105.
