การทบทวนการใช้ยารักษาโรคกระดูกพรุน กลุ่ม Bisphosphonate และ Raloxifene ณ คลินิกวัยทอง โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพ ศูนย์อนามัยที่ 6
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อทบทวนการสั่งใช้ยา ในกลุ่ม bisphosphonate และ raloxifene เพื่อรักษาโรคกระดูกพรุน ในผู้ป่วยที่มารับบริการ ณ คลินิกวัยทอง โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพศูนย์อนามัยที่ 6 ขอนแก่น โดยทำการเก็บข้อมูลย้อนหลังจากเวชระเบียนผู้ป่วยทั้งหมดที่มารับบริการระหว่างเดือนมกราคม 2546 - มิถุนายน 2551 รวม 103 ราย ทบทวนการสั่งใช้ยาโดยพิจารณาข้อบ่งชี้ ขนาดยา และระยะเวลาของการได้รับยา จากการศึกษาพบว่าการใช้ยา alendronate และ risedronate เป็นไปตามเกณฑ์ข้อบ่งชี้การใช้ยาทั้งหมด (ร้อยละ 100) ส่วนการใช้ยา raloxifene มีความเหมาะสมและเป็นไปตามข้อบ่งชี้ร้อยละ 65 (13 รายจากผู้ป่วยที่ได้รับยา 20 ราย) การรักษาด้วยยามีความต่อเนื่องโดยมีการเปลี่ยนยาเฉพาะในกรณีที่ผู้ป่วยทนอาการข้างเคียงจากยาไม่ได้ หรือการรักษาไม่ได้ผล ปัญหาที่พบคือสัดส่วนผู้ป่วยที่ได้รับการตรวจติดตามความหนาแน่นของมวลกระดูกตามเกณฑ์ คือตรวจซ้ำหลังจากได้รับยา 2 ปี มีน้อย การศึกษาครั้งนี้พบว่าผู้ป่วยเกิดอาการข้างเคียงจากยา alendronate 2 รายและ risedronate 1 ราย โดยมีอาการแสบท้องและลิ้นอักเสบ
Article Details
กรณีที่ใช้บางส่วนจากผลงานของผู้อื่น ผู้นิพนธ์ต้อง ยืนยันว่าได้รับการอนุญาต (permission) ให้ใช้ผลงานบางส่วนจากผู้นิพนธ์ต้นฉบับ (Original author) เรียบร้อยแล้ว และต้องแนบเอกสารหลักฐาน ว่าได้รับการอนุญาต (permission) ประกอบมาด้วย
เอกสารอ้างอิง
AACE Osteoporosis Task Force. 2003. American association of clinical endocrinologists medical guidelines for clinical practice for the prevention and treatment of postmenopausal osteoporosis: 2001 Edition, with Selected Updates for 2003. Endocrine Practice 9: 2003.
Brecht JG, Kruse HP, Möhrke W, et al. 2004. Health-economic comparison of three recommended drugs for the treatment of osteoporosis. Int J Clin Pharmacol Res 24: 1-10.
Cranney A, Tugwell P, Adachi J, et al. 2002. Meta-analyses of therapies for postmenopausal osteoporosis. III. Meta-analysis of risedronate for the treatment of postmenopausal osteoporosis. Endocr Rev 23: 517–523
Cranney A, Tugwell P, Zytaruk N, et al. 2002. Meta-analyses of therapies for postmenopausal osteoporosis. IV. Meta-analysis of raloxifene for the prevention and treatment of postmenopausal osteoporosis. Endocr Rev 23: 524-528.
Cranney A, Wells G, Willan A, et al. 2002. Meta-analyses of therapies for postmenopausal osteoporosis. II. Meta-analysis of alendronate for the treatment of postmenopausal women. Endocr Rev 23: 508-516.
Cueng AM, Feig DS, Kapral M, et al. 2004. The Canadian Task Force on Preventive Health Care. Prevention of osteoporosis and osteoporotic fractures in postemenopausal women: Recommendation statement from the Canadian Task Force on Preventive Health Care. CMAJ 170: 1665–1667.
Ettinger B, Black DM, Mitlak BH, et al. 1999. Reduction of vertebral fracture risk in postmenopausal women with osteoporosis treated with raloxifene: Results from a 3-year randomized clinical trial. multiple outcomes of raloxifene evaluation (MORE) investigatiors. JAMA 282: 637–645.
Jarupanich T. 2007. Prevalence and risk factors associated with osteoporosis in women attending menopause clinic at Hat Yai Regional Hospital. J Med Assoc Thai 90: 865-869.
Limpaphayom K, Taechakraichana N, Jaisamrarn U, et al. 2001. Prevalence of osteopenia and osteoporosis in Thai women. Menopause 8: 65-69.
NIH Consensus Development Panel on Osteoporosis Prevention, Diagnosis and Therapy. 2001. Osteoporosis prevention, diagnosis and therapy. JAMA 285: 785-795.
Pocket guide to prevention and treatment of osteoporosis. Washington, D. C.: National Osteoporosis Foundation, 2003. Available at: http://www.nof.org./physguide/inside_cover.htm. Accessed February 3, 2008
Rojanasthien S, Chiewchantanakit S, Vaseenon T. 2005. Diagnosis and treatment of osteoporosis following hip fracture in Chiang Mai University Hospital. J Med Assoc Thai 88 Suppl 5: S65-71.
Taechakraichana N, Angkawanich P, Panyakhamlerd K, et al. 1998. Postmenopausalosteoporosis: What is the real magnitude of the problem? J Med Assoc Thai 81: 397-401.
