การอธิบายความเจ็บป่วยตามการรับรู้ของผู้ป่วยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง

บทคัดย่อ

บทนำ: แบบจำลองการอธิบายความเจ็บป่วยเป็นแบบจำลองที่สร้างขึ้นโดยการให้ความหมาย ความเข้าใจ ในมุมมองของผู้ป่วยต่อความเจ็บป่วยที่เกิดขึ้น โดยมีความเชื่อ วัฒนธรรม ประสบการณ์มาเกี่ยวข้อง การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ที่จะอธิบายและหาความแตกต่างของแบบจำลองการอธิบายความเจ็บป่วยของผู้ป่วยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง วิธีดำเนินการวิจัย: ใช้วิธีการเก็บข้อมูล โดยการสัมภาษณ์เชิงลึกกับผู้ให้ข้อมูลสำคัญ 18 รายซึ่งเป็นผู้ป่วยที่ควบคุมอาการของโรคได้ 10 รายและผู้ป่วยที่ควบคุมอาการของโรคไม่ได้ 8 ราย ที่รับบริการที่ รพ.กบินทร์บุรี จ.ปราจีนบุรี ระหว่างเดือนเมษายนถึงกันยายน 2558 ผลการวิจัย: ผู้ให้ข้อมูล สำคัญทั้งสองกลุ่มมีการสร้างแบบจำลองการอธิบายความเจ็บป่วยที่คลายคลึงกัน โดยอาศัยความเชื่อ ประสบการณ์การเจ็บป่วยของตนเอง ไม่ว่าจะเป็นการเรียกชื่อส่วนใหญ่จะเรียกตามบุคลากรทางแพทย์ครั้งแรกว่า โรคถุงลมโป่งพอง ซึ่งการรับรู้เกี่ยวกับโรคพบว่ามีความแตกต่างระหว่างกลุ่มควบคุมได้และไม่ได้ นอกจากนี้ความเข้าใจต่อสาเหตุของการเจ็บป่วยส่วนใหญ่สวนมาจากพฤติกรรมในอดีตของตนเอง อาการที่ แสดงออกของโรค ที่สำคัญได้แก่ การไอ หายใจไม่ออก หายใจมีเสียง หอบ เหนื่อย ทำให้รับวัดความรุนแรง ของโรคต่างกันตามประสบการณ์ของการเกิดอาการโดยกลุ่มควบคุมอาการได้มองว่าโรคนี้เป็นโรคที่ไม่รุนแรง ต่างจากกลุ่มควบคุมอาการไม่ได้ ทำให้เห็นความสำคัญของการใช้ยา และปรับเปลี่ยนพฤติกรรม ควบคุมปัจจัยเสี่ยงที่ทำให้เกิดอาการกำเริบ ร่วมทั้งมีการแสวงหาการรักษาแบบอื่น เช่น สมุนไพร แตกต่าง กัน ผู้ให้ข้อมูลทั้งสองกลุ่มมีการประเมินภาวะของโรคไม่ได้ใช้ผลการตรวจสมรรถภาพของปอดเหมือนกับ บุคลากรทางการแพทย์แต่ประเมินโดยให้ความสำคัญเกี่ยวกับความรู้สึกของร่างกายเช่น สบาย หายใจโล่ง และความสามารถในการทำกิจกรรมต่าง ๆ สรุปผลการวิจัย: ผู้ให้ข้อมูลสำคัญทั้งสองกลุ่มสร้างแบบจำลอง ความเจ็บป่วยที่คลายคลึงกัน โดยประเด็นที่มีการอธิบายแตกต่างกันมีปัจจัยของความเชื่อ ประสบการณ์ของตนเองและผู้อื่นมาเกี่ยวข้อง ดังนั้นบุคลากรทางการแพทย์มีบทบาทสำคัญในการสร้างความเข้าใจในแบบจำลอง เพื่อนำมาเชื่อมโยงพัฒนากระบวนการรักษาของผู้ป่วย ให้ได้ผลลัพธ์ที่ดีขึ้นต่อไป