การศึกษากลไกเพิ่มการซึมผ่านผิวหนังของลิโมนีนบรรจุในไลโปโซม ที่กักเก็บสารที่ชอบน้ำ

บทคัดย่อ

บทนำ: สารเพิ่มการซึมผ่านที่บรรจุในถุงอนุภาคไลโปโซมได้มีการรายงานว่าเป็นตัวพาสำหรับนำส่ง ตัวยาผ่านผิวหนัง วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้จึงเพื่อศึกษากลไกการเพิ่มการซึมผ่านของลิโมนีนที่บรรจุในไลโปโซม (LI) ต่อการนำส่งสารที่ชอบนำผ่านผิวหนัง วิธีดำเนินการวิจัย: โซเดียมฟลูออเรสซีน (NaFI) ถูกใช้เป็น โมเดลสารที่ชอบนำสำหรับบรรจุลงในถุงอนุภาคไลโปโซม จากนั้นทำการประเมินคุณสมบัติทางเคมีกายภาค ของสูตรตำรับไลโปโซม และศึกษาการซึมผ่านผิวหนังภายนอกร่างกาย โดยใช้เซลล์ศึกษาการซึมผ่านของฟรานซ์ โดยกล้องจุลทรรศน์อิเล็กตรอนแบบส่องผ่าน (TEM) จะถูกนำมาใช้เพื่อดูภาพอนุภาคไลโปโซมที่ซึมผ่านเช้าสู่ ของเหลวส่วนล่าง ส่วนเครื่องฟลูเรียร์ทรานล์ฟอร์มอินฟราเรดสเปคโทรมิเตอร์ (FTIR) นำมาใช้เพื่อวัดการ เปลี่ยนแปลงของการจัดเรียงโครงสร้างของไขมันระหว่างเซลล์ของสตราตัมคอร์เนียม ผลการวิจัย: คุณสมบัติ ทางเคมีกายภาพของ LI แสดงขนาดอนุภาคเล็ก (40.59 นาโนเมตร) ความสามารถในการกักเก็บยาสูง และมี ความยืดหยุ่นของผนังกั้นสูงกว่าไลโปโซมที่ไม่มีลิโมนีน โดยการซึมผ่านผิวหนังของ NaFI ที่กักเก็บอยู่ใน LI พบค่าสูงกว่าสูตรตำรับที่ NaFI ไม่ได้กักเก็บใน LI, NaFI ที่กักเก็บในไลโปโซมที่ไม่มีลิโมนีน, และสารละลายของ NaFI ตามลำดับ ซึ่งภาพจาก TEM แสดงถุงอนุภาคของ LI ที่สามารถซึมผ่านผิวหนังเขำสู่ของเหลว ส่วนล่างได้ ส่วนผล FTIR ของสตราดัมคอร์เนียมที่ได้รับ LI แสดงการจัดเรียงโครงสร้างของไขมันที่อยู่ ระหว่างเซลล์ของตัวกั้นสตราตัมคอร์เนียมที่หลวมขึ้นอีกด้วย สรุปผลการวิจัย: การเพิ่มการซึมฝานผิวหนัง ของลิโมนีนที่บรรจุในไลโปโซมอาจเป็นผลมาจากการที่ LI เป็นตัวพาที่นำสิ่งตัวยาที่ถูกกักเก็บผ่านผิวหนัง นอกจากนี้ลิโมนีน (เป็นสารเพิ่มการซึมผ่าน) ส่งผลต่อการเปลี่ยนแปลงในส่วนของตัวกั้นของสตราตัมคอร์เนียม เป็นอย่างมาก นำไปสู่การเพิ่มการซึมผ่านผิวหนังของสารที่ชอบนำ